วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 35

มู่เวยเวยหน้าซีด เย่ฉ่าวเฉินชายผู้มีอิทธิพลคนนี้........

มู่เวยเวยมองเขา ยามเมื่อเขาจูบเธอ แววตาที่ล่อลวงเธอ นัยน์ตาสีน้ำเงินสุดลึกล้ำ

เธอนิ่งค้าง........

เย่ฉ่าวเฉินผละออกจากมู่เวยเวย แล้วหันไปทางลู่จื่อหางอีกครั้ง เอ่ยวาจาถากถาง "พวกเธอสองคนคบกันมาปีครึ่งแล้วยังไงหรอ"

ทั้งลู่จื่อหางและมู่เวยเวยหน้าเปลี่ยน ลู่จื่อหางแสดงอาการหงุดหงิด ส่วนมู่เวยเวยแสดงอาการอึดอัดจนแทบทนไม่ไหว

แต่ทว่า ไม่รอให้มู่เวยเวยตอบโต้ เย่ฉ่าวเฉินก็ฉุดกระชากเธอให้เดินตามออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลมู่

เมื่อมาถึงลานจอดรถ เย่ฉ่าวเฉินเปิดประตูฝั่งข้างคนขับแล้วผลักเธอเข้าไปในรถ แผ่นหลังของมู่เวยเวยกระแทกเข้ากับเบาะรถ จากที่เจ็บอยู่แล้ว ตอนนี้ก็เจ็บจี๊ดมากขึ้นอีก จนเหมือนจะไม่สบายเพราะเริ่มรู้สึกมีเหงื่อซึมๆ

เย่ฉ่าวเฉินอ้อมกลับมาที่ฝั่งคนขับ ปิดประตูกระแทกอย่างแรง แล้วสตาร์ทรถขับออกไป

เร่งความเร็ว จาก 100 .... เป็น120..... เป็น150....

รถแล่นเร็วขึ้นเรื่อยๆ แล้วเย่ฉ่าวเฉินก็ไม่มีท่าทีลดความเร็วลงเลย

มู่เวยเวยสายตาจดจ่อมองไปข้างหน้า เบิกตาโพลง ลืมความเจ็บปวดที่แผ่นหลังไปเลย แล้วตะโกนว่า "จอดรถ จอดรถ เย่ฉ่าวเฉิน นี่คุณบ้าไปแล้วหรอ จอดรถเดี๋ยวนี้นะ"

เพิ่มความเร็วขึ้นเป็น180......เป็น200..... รถแล่นเร็วขึ้นอีก