วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 419

เย่ชูวเสวียจับต่างหูของเธอ " สวยสิ! ถ้าไม่เชื่อลองถามพี่ชายดูก็ได้! "

ในขณะที่พูดอยู่ก็พาต้วนอีเหยาไปข้างๆเย่จิงเหยียน " พี่ชาย พี่ดูสิต่างหูที่ฉันเลือกให้พี่อีเหยาสวยไหม? "

เย่จิงเหยียนที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ พอได้ยินว่ามีคนเรียกชื่อตัวเองก็เงยหน้าขึ้น คิดร้ายในใจ:ตอนนี้พึ่งจะมารู้ว่ามีฉันอยู่ตรงนี้ด้วย? ฉันก็คิดว่าเธอจะลักพาตัวภรรยาฉันไปสะแล้ว!

เขาหันไปมองที่หูของต้วนอีเหยา แต่กลับไม่พูดอะไรสักคำเป็นเวลานานมาก

ต้วนอีเหยามองเขาอย่างว้าวุ่นใจ " สวย......สวยไหม? "

" สวย " คำนี้เล็ดลอดออกมาจากปากเย่จิงเหยียนด้วยน้ำเสียงที่แข็งมาก

นี่มันอะไรกันเนี่ย!

ภรรยาของเขาโดนเด็กน้อยคนนี้ทำอะไรลงไปนี่? มีกลิ่นไอแบบมีชีวิตชีวาของผู้หญิงอยู่!

" เห็นไหม ฉันบอกแล้ว พี่ชายจะต้องชอบแบบนี้! " เย่ชูวเสวียเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ และแสดงท่าทีแบบน้องที่รู้จักและเข้าใจพี่ชายเป็นอย่างดี

ต้วนอีเหยามองตัวเองในกระจกอีกครั้ง " จริงหรอ? "

ทำไมเธอถึงรู้สึกว่ามันเรียบๆสบายๆ?

หรือว่า......จิงเหยียนจะชอบผู้หญิงสบายๆ?

พอเย่ชูวเสวียเห็นว่าทั้งคู่ต่างก็ชื่นชอบและเห็นด้วยกับสายตาอันแหลมคมของเธอ เลยรีบขอเครดิต " แบบนี้เป็นที่นิยมมากที่สุดในปีนี้เลยนี้ ครั้งก่อนที่พี่ชายไปงานปาร์ตี้เข้าสังคม ผู้หญิงที่ล้อมรอบเขาก็เป็นผู้หญิงที่แต่งตัวแบบนี้กันหมดเลย ฉันคิดว่าเขาต้องชอบการแต่งตัวแนวนี้มากแน่ๆ แต่ว่าหน้าฉันกลมไปหน่อย ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ "

ในขณะที่พูดเธอก็ขมวดคิ้วและสังเกตใบหน้าของตัวเอง

เย่ชูวเสวียหันไปหาเย่จิงเหยียนและลองถามกวนๆ " ใช่ไหม? "

" ไม่ใช่ๆๆ ก็บอกแล้งไงว่าเป็นงานที่ต้องเข้าสังคม! " ถึงใบหน้าของเย่จิงเหยียนจะยิ้มแย้ม แต่จริงๆแล้วเขาด่าเย่ชูวเสวียอยู่ในใจเยอะแยะมากมาย

" งานเข้าสังคมในตอนกลางคืน?” ถึงแม้ว่าต้วนอีเหยาจะไม่ค่อยรู้เรื่องธุรกิจมากนัก แต่ว่าเธอก็เคยผ่านเรื่องอะไรมามากมาย โดยส่วนใหญ่แล้วผู้หญิงที่แต่งตัวแบบนี้มักจะเป็นผู้หญิงที่บริการในไนต์คลับ

เย่จิงเหยียนรีบหัวเราะกลบเกลื่อน " ไม่ใช่ทุกคนหรอก มีลูกสาวคนรวยบางคนก็ชอบตามเทรนด์สังคม เธอดูสิอย่างเย่ชูวเสวียเองก็เก็บสะสมของพวกนี้ไว้เยอะแยะมากมายไม่ใช่หรอ?

ต้วนอีเหยากลับไม่เชื่อ " ช่วงเวลาไหนที่คุณเข้างานสังคมมากที่สุด? "

เย่จิงเหยียนนิ่งเงียบและพูดไม่ออกไปชั่วขณะ เธอถามแบบนี้มันเห็นได้ชัดเจนว่าเธอกำลังถามว่า ที่เขาไปงานปาร์ตี้สังคมตอนกลางคืนแบบนั้นเขาไปก่อนหรือหลังที่รู้จักเธอ......

" น่าจะหนึ่งปีก่อน พี่ชายฉันสองสามปีมานี้ไม่กลับบ้านเลย " พอเย่ชูวเสวียในยินในสิ่งที่ต้วนอีเหยาถามก็รีบพูดแทรกเย่จิงเหยียน

เย่จิงเหยียนมองจ้องเธออย่างดุร้ายไปหนึ่งที แทบจะอยากหาอะไรมาอุดปากที่ชอบพูดพล่อยๆของเธอไว้

แต่เย่ชูวเสวียก็ยังคงไม่รู้สึกรู้สาอะไร พอสบตาเย่จิงเหยียนเข้า เธอก็แลบลิ้นใส่เขาอย่างไม่สนใจ " พี่ชาย จ้องฉันแบบนั้นทำไม? ที่ฉันพูดมันไม่ถูกหรอ? "

" ถูก ถูกมาก ฉันว่าคืนนี้เธอไปนอนที่ร้านขนมเถอะ บ้านฉันคงไม่มีพื้นที่ให้เธอนอน " เย่จิงเหยียนกัดฟัน ถ้าไม่ได้เป็นน้องสาวแท้ๆ เขาคงควบคุมตัวเองไม่ได้และตีเธอให้ตายไปแล้ว

" อย่านะ ร้านขนมยังไม่ได้ทำความสะอาดเลย! "พอได้ยินคำขู่ของเย่จิงเหยียน เย่ชูวเสวียก็เป็นเด็กที่เชื่อฟังขึ้นมาในทันที " อย่างมากฉันก็จะอยู่เงียบๆไม่พูดอะไร พวกพี่......คุยกันดีดีนะ เออ คุยกันดีดี! "

ต้วนอีเหยาดึงสติกลับมาได้แล้วถามอย่างเย็นชา " ตอนนี้จะอธิบายได้รึยัง? "

" ได้ "เย่จิงเหยียนหลบสายตา " นั่นมันก่อนหน้านั่นแล้ว มันเป็นความต้องการของลูกค้าที่จะคุยที่ไนต์คลับเท่านั้น ฉันเองก็ไม่มีทางเลือกเลยต้องตอบตกลงไป ฉันไม่เคยเข้าไปด้วยตัวเองจริงๆนะ! "

" จริงหรอ? "

" จริงสิ! "

เมื่อเห็นท่าทีที่เด็ดชาดของเย่จิงเหยียน ต้วนอีเหยานิ่งไปชั่วขณะ และคำถามในใจของเธอก็ได้สลายหายไปมากกว่าครึ่ง

เย่ชูวเสวียวิ่งไปดึงแขนต้วนอีเหยาไว้ " พี่อีเหยา ถ้าพี่ไม่ชอบต่างหูอันนี้ ฉันเปลี่ยนให้พี่เป็นแบบอื่นได้นะ ! "

ครั้งนี้ในมือของเย่ชูวเสวียเป็นต่างหูสไตล์ยุค 60 ทำให้ต้วนอีเหยาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาและรีบส่ายหน้า " ไม่ต้องแล้ว พี่ว่าพี่เหมาะกับต่างหูแบบเดิมมากกว่า "

" คนเราต้องเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดนะ......"

" พอได้แล้ว! เย่จิงเหยียนทนไม่ไหวและพูดแทรกขึ้นมา แค่ลองต่างหูไปคู่เดียว ตัวเองก็โดนสอบสวนแล้ว ถ้าลองเพิ่มอีกสองสามอัน พวกเขาต้องได้เลิกกันแน่ น้องสาวเขาคนนี้พึ่งอะไรไม่ได้เลยจริงๆ!

" ถ้าเธอว่างมาก ก็ไปหยิบหนังสือที่ห้องหนังสือมาอ่าน อย่ามาวุ่นวายแถวนี้ พวกเรายังมีธุระที่ต้องทำนะ! "

" ธุระ? ” เย่ชูวเสวียก็เกิดความสนใจขึ้นมาทันที " มีธุระอะไรฉันก็ช่วยทำได้นี่! "

เย่จิงเหยียนเหงื่อออกเต็มหน้าผาก " ธุระ " ของเขาสองคน เธอจะไปช่วยอะไรได้?

" นั่นนะสิ เรามีธุระอะไร? " ต้วนอีเหยาเองก็รู้สึกสงสัย ทำไมเธอถึงจำไม่ได้ว่าพวกเขามีธุระ?

เย่จิงเหยียนขยิบตาให้เธอหนึ่งที แล้วหันไปบอดเย่ชูวเสวียว่า " เธออย่ามายุ่ง ควรนอนก็ไปนอนได้แล้ว อย่ามาป้วนเปี้ยนต่อหน้าเราสองคนตลอดเวลาแบบนี้! "

" พี่ชาย......"

เย่ชูวเสวียมองไปที่เย่จิงเหยียนอย่างเสียใจ พอเห็นเขาทำหน้าเคร่งขรึม ก็ทำได้เพียงพยักหน้าแบบไม่มีทางเลือก " อือ "

เธอหันกลับมาดูเย่จิงเหยียนและต้วนอีเหยาก่อนจะเดินขึ้นห้องไปอย่างเงียบๆ ทันใดนั้นห้องนั่งเล่นก็เงียบลง

ในทางหลับกันบนห้อง เย่ชูวเสวียหยิบหนังสือมาสองสามเล่นแล้วนอนดูอยู่บนเตียง......

พอต้วนอีเหยาตื่นขึ้นมา เธอรู้สึกปวดเนื้อปวดตัว และรู้สึกว่าที่คอตัวเองรู้สึกแข็งๆเลยขยับคอไปมาสักหน่อย แต่กลับทำให้ผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆตื่นขึ้นมาสะอย่างนั้น

จริงๆเลย เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธออาบน้ำตอนไหน อาบได้ยังไง เธอจำได้ลางๆเพียงว่าเย่จิงเหยียนอาบน้ำให้เธอ และห่อเธอด้วยผ้าขนหนู แล้วก็มานอนอยู่บนเตียงเลย

"ตื่นแล้วหรอ? "เย่จิงเหยียนลูบผมเธออย่างเบามือและอ่อนโยน

" อือ "