วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 425

"เฮ้ย เธอหัวเราะอะไร? " เซี่ยอันนารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยที่เสี่ยวอวี้หลินจ้องมอง การหัวเราะของเสี่ยวอวี้หลินทำให้เซี่ยอันนารู้สึกว่ามันเป็นการเยาะเย้ย

แต่เซี่ยอันนาลืมไปว่ารอยยิ้มของเสี่ยวอวี้หลินเป็นรอยยิ้มที่มาจากใจจริง ไม่มีความหมายของเยาะเย้ยอยู่แม้แต่น้อย

เสี่ยวอวี้หลินยิ้มและกระตุกที่มุมปากของเขา " ไม่ไปล้างหรอ?" เขาไม่ได้ตอบคำถามของเซี่ยอันนา แต่ถามเซี่ยอันนาว่าจะไปล้างไหม

เซี่ยอันนาฟังคำพูดของเสี่ยวอวี้หลิน หูของเซี่ยอันนาเขินจนเป็นสีแดง เซี่ยอันนาจ้องมองไปที่เสี่ยวอวี้หลินด้วยดวงตาที่สวยงาม สกปรกขนาดนี้ไม่คิดจะไปล้างหรอ?

"ฉัน......ฉัน...... " หูที่แดงของเซี่ยอันนาค่อยๆลามไปที่แก้ม ตอนแรกว่าจะด่าเสี่ยวอวี้หลินสักหน่อยแต่ก็เขินจนพูดไม่ออก

เมื่อเห็นใบหน้าแดงของเซี่ยอันนา เสี่ยวอวี้หลินยิ้มอย่างชั่วร้ายรู้สึกว่า เซี่ยอันนาสาวน้อยคนนี้ยิ่งอยู่ด้วยยิ่งสนุก

เสี่ยวอวี้หลินมองไปที่ความเขินอายของเซี่ยอันนา และอดไม่ได้ที่จะแกล้งเธอ

บางทีเสี่ยวอวี้หลินไม่ได้สังเกตเห็นว่าใบหน้าของตัวเองก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เพราะว่าอยู่กับเซี่ยอันนายิ่งนานยิ่งอารมณ์ดี

"เธอเธอเธอ......เธออะไร? พูดติดอ่างหรอ? หรือว่าฉันหล่อเกินไป มัวตะลึงกับความหล่อเหลานี้อยู่?"

เสี่ยวอวี้หลินดึงที่มุมปากของเขา ดวงตาที่กระพริบทำท่าล้อเลียนเธอ เขารอเซี่ยอันนาที่กำลังเงอะงะโต้ตอบ

"เธอ......เธอสิติดอ่าง" เซี่ยอันนาจ้องตาโต เธอทำปากปูดๆแก้มกลมๆมองไปที่เสี่ยวอวี้หลินด้วยความโกรธเล็กน้อย

"อีกอย่าง เธอนี่มันหลงตัวเองจริงๆ ฉันไม่ตะลึงกับความหล่อนี้หรอก" เซี่ยอันนาพูดจบและมองไปใบหน้าที่หล่อเหลาของเสี่ยวอวี้หลิน อันที่จริงเขาเพอเฟคมาก คนอื่นเห็นแล้วต่างก็อิจฉา

"นั่นก็หมายความว่าความหล่อเหลานี้มีความน่าดึงดูดใช่ไหม?" เสี่ยวอวี้หลินลุกขึ้นยืนและเดินจากข้างเตียงไปที่มุม มองไปที่เซี่ยอันนาด้วยดวงตาที่สวยงามของเขา

เสี่ยวอวี้หลินเดินเข้ามาทีละก้าว ใบหน้าของเซี่ยอันนาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงโดยไม่รู้ตัว "ไม่ ไม่มี"

"หืม? ไม่มีจริงเหรอ? แล้วเธอเลิ่กลั่กทำไม?" เสี่ยวอวี้หลินลดศีรษะลงและเคลื่อนตัวช้าๆเข้าไปหาเซี่ยอันนา เซี่ยอันนามองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเสี่ยวอวี้หลินที่เข้ามาใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ

เซี่ยอันนาเอนหลังโดยไม่รู้ตัวและพบว่ามีกำแพงกั้นอยู่ ทำได้แค่พยายามเอียงศีรษะไปอีกทาง

เมื่อเห็นเซี่ยอันนาไม่มีที่ให้หนีไปแล้ว เสี่ยวอวี้หลินก็ไม่หยุดเข้าใกล้ ยังคงเดินหน้าต่อไปจนกว่าจะใกล้เท่าจมูกชนกัน

หน้าแดงของเซี่ยอันนาแดงเหมือนแอปเปิ้ลในเวลานี้

เซี่ยอันนาคิดว่าเสี่ยวอวี้หลินจะจูบเธอและเธอก็เตรียมที่จะต่อต้านเสี่ยวอวี้หลิน แต่ใครจะคิดว่าเสี่ยวอวี้หลินก็หัวเราะออกมา " ยังไม่รีบไปล้างที่ห้องน้ำอีก? จะให้ฉันอุ้มไปล้างหรอ? "

มีแสงกระพริบในดวงตาที่สวยงาม เซี่ยอันนาไม่เข้าใจและเสี่ยวอวี้หลินไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแสงในดวงตาของเขาหมายถึงอะไรในเวลานี้

"ฉัน เธอ......เธอลุกขึ้นก่อน" เซี่ยอันนาหน้าแดงและพูดอย่างเขินๆ

เสี่ยวอวี้หลินยิ้มเมื่อได้ยินเสียงของเธอ มองไปที่เซี่ยอันนาจากนั้นขยับมือพิงกำแพง แล้วเดินไปที่เตียง

นอนลงบนเตียงด้วยรอยยิ้มมองไปที่เซี่ยอันนาที่ยังไม่ขยับตัว ขมวดคิ้วและพูดว่า “หรือจะให้ฉันอุ้มไปจริงๆ?”

เซี่ยอันนารู้สึกกลัวจริงๆเล็กน้อย กลัวว่าเสี่ยวอวี้หลินจะทำสิ่งที่มากเกินไปกับตัวเอง แต่ดูตอนนี้เสี่ยวอวี้หลินคงไม่ทำอะไรกับตัวเอง?

จังหวะนี้ท่องในใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า บอกกับตัวเอง เซี่ยอันนา ไม่ต้องกลัว กล้าหาญเข้าไว้

"เฮ้ย อยู่รอให้ฉันไปเล่นเป็ดอาบน้ำด้วยหรือไง?" ผู้หญิงคนนี้ทำไมมัวอึดอาด ทำราวกับว่าตัวเองจะไปทำอะไรเธอ

"ห้ะ ไม่ไม่ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้" เซี่ยอันนาได้ยินคำพูดของเสี่ยวอวี้หลินก็รีบไปที่ห้องน้ำ

ปิดประตูทันที ล็อคประตู หลังจากนั้น เซี่ยอันนาก็ถอนหายใจพิงประตูเพื่อทำสมาธิ

"ฉันให้เวลาเธอแค่สิบนาที" เสียงของเสี่ยวอวี้หลินดังมาจากข้างนอก เซี่ยอันนาตกใจจนทำเสื้อผ้าตกลงกองกับพื้น

"เสร็จหรือยัง?" อาบจริงหรือเปล่าทำไมนานขนาดนี้? เซี่ยอันนาผู้หญิงคนนี้จะเป็นลมอยู่ข้างในหรือเปล่า? เสี่ยวอวี้หลินคิดในใจมากมายโดยคิดว่าถ้าเซี่ยอันนาไม่ออกมาอีกในสองนาที เขาจะพังประตูเข้าไป แต่เซี่ยอันนาก็ออกมาพอดี

เมื่อเห็นเซี่ยอันนาออกมา เสี่ยวอวี้หลินก็โล่งใจเล็กน้อย โชคดีที่เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่เป็นลมในห้องน้ำ ไม่งั้นก็ต้องพังประตูเข้าไปจริงๆแล้ว

"เฮ้ย ฉันบอกสิบนาที ทำไมเพิ่งออกมาตอนนี้?" แม้ว่าเซี่ยอันนาจะออกมาอย่างปลอดภัยแล้ว เสี่ยวอวี้หลินยังแอบรู้สึกเป็นห่วง ทำให้ตัวเองเป็นกระต่ายตื่นตูม ยัยตัวแสบทำอะไรอยู่ข้างในกันแน่?

อะไรกัน เขาคิดว่าผู้หญิงอาบน้ำจะไวเหมือนผู้ชายหรือไง? ผู้หญิงก็มักจะช้าอยู่แล้วนิ......แถมเมื่อคืนยังเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอีก อาบช้าก็คงเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรอ?

"ฉันก็อาบเร็วสุดๆแล้ว" เซี่ยอันนาเบิกตากว้างมองไปที่เสี่ยวอวี้หลินกระพริบตาและกระพริบตาและอธิบายตัวเองด้วยเสียงเบา

เซี่ยอันนาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมของเธอยังเปียกอยู่และหยดน้ำบนศีรษะของเธอเคลื่อนไปตามเส้นผมจนถึงปลายผมค่อยๆหยดลงบนพื้น

ทันใดนั้นเสี่ยวอวี้หลินก็หรี่ตาและพูดกับเซี่ยอันนา "ไปที่ลิ้นชักในห้องน้ำแล้วเอาไดร์เป่าผมมา"

"เร็วเข้า!" เขาพูดตะโกนใส่เซี่ยอันนาด้วยน้ำเสียงที่เป็นคำสั่ง

เซี่ยอันนารู้สึกว่าตอนนี้เสี่ยวอวี้หลินทำเกินไป มาสั่งให้ตัวเองทำนุ้นทำนี้ ถูกเสี่ยวอวี้หลินตะโกนใส่แล้วรู้สึกอึดอัด ไม่รู้ว่าทำไม แต่ก็คือรู้สึกอึดอัดไม่สบายข้างในใจ

"มัวนิ่งอึ้งอยู่ทำไม? ยังไม่รีบไปอีก?" เสี่ยวอวี้หลินเห็นเซี่ยอันนาอยู่ในอาการงุนงง ไม่เคลื่อนไหว ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อนึกถึงสิ่งที่ตัวเองพูดเมื่อกี้ เซี่ยอันนาอาจจะไม่ได้ยิน เสี่ยวอวี้หลินเลยรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย

เซี่ยอันนารู้สึกเศร้าในใจเธอค่อยๆพูดว่า "ไม่ไป จะใช้ทำไมไม่ไปเอาเอง?"

เขารีบตอบว่า: "รีบไป หรือว่าอยากให้ฉันทำโมโห? ห้ะ?" เสี่ยวอวี้หลินหรี่ตาของเขาและจงใจมองไปที่เซี่ยอันนาด้วยท่าทางที่โกรธมาก

เซี่ยอันนามุ่ยปากของเธอ ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเธอนึกถึงสิ่งที่เสี่ยวอวี้หลินพูดเธอก็ไปที่ห้องน้ำเพื่อเอาเครื่องเป่าผมมาให้เสี่ยวอวี้หลิน

เซี่ยอันนารีบไปที่ห้องน้ำ เห็นลิ้นชักจึงเปิดและหยิบไดร์เป่าผมออกมาและยื่นให้เสี่ยวอวี้หลิน

เสี่ยวอวี้หลินเฝ้าดูเซี่ยอันนาที่กำลังเดินมา พลางยิ้มในใจกลั้นหัวเราะไม่อยู่ ผู้หญิงคนนี้น่ารักมาก เขาพูดในใจขณะที่เธอเดินมา

จะไม่เอามาเป่าให้ตัวเองก็ไม่ได้ น่ารักจริงๆ

เสี่ยวอวี้หลินแอบมีความสุขในใจ "มานี่ มานั่งที่นี่" เขาชี้ไปที่เตียง เซี่ยอันนาไม่พอใจ แต่เมื่อเธอเห็นใบหน้าที่จริงจังของเสี่ยวอวี้หลินท่าทางของเขา เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย