วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 430

"หึ โอเคเซี่ยอันน่า เธอกล้ามากนะ" เสี่ยวอวี้หลินพูดจบและเดินออกไปทันที

ทิ้งให้เซี่ยอันน่ายืนทำอะไรไม่ถูก ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่ยุติธรรม

เสี่ยวอวี้หลินไม่พูดอะไรสักคำ แต่กลับทิ้งเธอไว้คนเดียวแบบนี้ ตอนชวนมาทานข้าวก็บังคับให้มา

ตอนนี้เธอมาถึงแล้ว เขากลับทิ้งเธอไว้ให้อยู่กับพวกพี่ๆของเขาแบบนี้หรือ

เธอปิ้งย่างอะไรพวกนี้ไม่เป็น แต่โชคดีที่เจอตงจึ ไม่งั้นเธอคงหิวแย่

เซี่ยอันน่ารออยู่พักใหญ่ เธอคิดว่าเสี่ยวอวี้หลินคงไม่ใช่คนประเภทที่จะทิ้งเธอไว้คนเดียวแล้วจากไปแบบนี้

แต่รอแล้วรอเล่า ก็ไม่เห็นแม้เงาของเขาเลย

จากนั้นไม่นานก็มีรถแลมโบกินีคันสีฟ้ามาจอดอยู่ข้างหน้าเธอ กระจกรถค่อยๆเลื่อนลงมา และคนที่อยู่ในรถก็คือตงจึ "อันน่า?ทำไมอยู่ตรงนี้คนเดียว?"

ตงจึมองไปรอบๆไม่เห็นเสี่ยวอวี้หลิน จึงถามเธอว่า "คุณชายเสี่ยวล่ะ? ทำไมไม่อยู่กับคุณ?" ตอนนี้เสี่ยวอวี้หลินควรจะอยู่กับเซี่ยอันน่าซิ แต่ทำไมไม่เห็นเขานะ?

เซี่ยอันน่าฝืนยิ้มแหยๆ "เขากลับก่อนน่ะ"

ตงจึเห็นสีหน้าของเธอก็รู้ว่าทั้งสองน่าจะทะเลาะอะไรกันแน่นอน จึงบอกเธอว่า "อันน่า เดี๋ยวผมไปส่ง แถวนี้เรียกรถยาก"

"้เอ่อ ไม่เป็นไรๆ ฉันโบกรถกลับเองได้" เซี่ยอันน่ากล่าว ถึงแม้ตงจึจะเป็นคนดี แต่อย่างไรซะเขาก็คือคนแปลกหน้าที่เคยเจอกันครั้งแรก จะให้เชื่อใจไปกับเขาง่ายๆได้อย่างไร

ตงจึอยู่คุยกับอันน่าพักหนึ่งก็จากไป และก่อนเขาจะแยกไป ได้กำชับว่าให้ระวังตัวเองดีๆ อันน่ารู้สึกขนลุกแปลกๆ ถึงแม้ย่านนี้จะเป็นย่านคนระดับไฮโซ แต่อย่างไรซะก็วางใจคนไม่ได้

ฟ้าค่อยๆมืดลง เหมือนจิตใจของเซี่ยอันน่าตอนนี้

เธอตัดสินใจโบกรถกลับโรงเรียน

เมื่อถึงหน้าประตูโรงเรียน เธอก็เห็นผู้คนชี้มาที่เธอ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก และเมื่อเธอเดินเข้าไปในโรงเรียน ก็ได้ยินเสียงหญิงสาวสองคนกำลังเม้าท์เธอว่า "ดูนั่นซิ นั่นไงเซี่ยอันน่า หน้าตาก็งั้นๆ แต่ดันกล้าไปหว่านเสน่ห์ใส้ท่านประธานได้"

"ใช่ๆ แต่ว่านะ หล่อนจับเขาได้ ก็แสดงว่าหล่อนมีฝีมืออยู่ ไม่แน่นะ..." พูดจบ หญิงทั้งสองก็มองหน้ากัน และขำออกมา

หว่านเสน่ห์? เซี่ยอันน่าไม่เข้าใจว่าพวกเธอกำลังพูดถึงอะไรกันแน่

ตอนนี้เซี่ยอันน่าคิดแค่ว่าอยากจะกลับหอไปนอนพัก และลืมเรื่องวันนี้ทั้งหมดซะ

และที่พวกนั้นพูด ก็แค่เม้ามอยเรื่อยเปื่อย ไม่เก็บมาใส่ใจคงจะดีกว่า

เมื่อเซี่ยอันน่าเดินทางมาถึงหอ เธอเหนื่อยมาก หัวถึงหมอนก็หลับปุ๋ยไป โดยไม่ได้สังเกตสายตาแปลกๆของเพื่อนร่วมห้องเลยสักนิด

.....................

"อันน่า ตื่นเร็วๆ ทำไมยังนอนอยู่อีก?" เซี่ยอันน่างัวเงียถามว่า "มีอะไรซีซี?"

"เธอรู้ไหมว่าในโรงเรียนพูดกันว่าอะไร เขาเม้ากันว่าเธอหว่านเสน่ห์ใส่ท่านประธาน แถมยังเหยียบเรือสองแคมด้วย"

"เธอพูดอะไรนะ? หว่านเสน่ห์อะไรนะ!?" เซี่ยอันน่ารู้สึกปวดหัวมากเมื่อได้ยิน

เซี่ยอันน่าตาสว่างทันที และมองซีซีอย่างสงสัย "เธอดูซิตอนนี้ที่โรงเรียนกำลังแชร์และพูดเรื่องนี้กันเยอะมาก"

เซี่ยอันน่าดูโทรศัพท์ที่ซีซียื่นให้

รูปพวกนั้นเป็นรูปที่เธอกำลังอยู่กับเสี่ยวอวี้หลิน และยังมีรูปตอนที่อยู่ร้านปิ้งย่าง รูปที่ตงจึกำลังย่างอาหารและยื่นให้เธอ สายตาเธอมองเขาอย่างลุ่มหลง

จริงๆแล้ว มันไม่ใช่แบบนั้นเลย...

เธอแค่อยากได้อาหารที่อยู่ในมือของตงจึแค่นั้นเอง

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเรื่องกลายเป็นแบบนี้ไปได้?

ซีซีมองไปที่เซี่ยอันน่าแบบช็อกๆ และถามว่า "อันน่า นี่เธอจริงๆหรือ? พระเจ้า....อันน่า"

เซี่ยอันน่าไม่ได้สนใจที่ซีซีกำลังพูด แต่กลับกำลังคิดว่า ใครเป็นคนถ่ายรูปพวกนี้ ทำไมถ่ายได้เหมือนแบบนี้?

ในรูปยังมีตอนที่เสี่ยวอวี้หลินโกรธและเดินหนีออกไปด้วย

และยังมีรูปที่แต่ก่อนเเสี่ยวอวี้หลินเคยมาส่งเธออีก

ทั้งๆที่เธอระวังตัวมากขนาดนี้แล้ว แต่ทำไมยังเป็นแบบนี้ได้อีก?

ทั้งๆที่พยายามตัดความสัมพันธ์กับเสี่ยวอวี้หลินไปแล้ว แต่อยู่ดีๆเมื่อวานเขาก็มาหาเธอ และอยู่ดีๆ ก็เป็นอะไรไม่รู้และเดินหนีไป ทิ้งให้เธออยู่คนเดียว

"อันน่า อันน่า ตกลงเธอคบกับเสี่ยวอวี้หลินหรือว่าสุดหล่อตงจึคนนั้นหรือ?"

ซีซีถามเธอ แต่เธอจะพูดอะไรได้? ถ้าจะบอกว่ากับเสี่ยวอวี้หลินเธอก็เพิ่งรู้จักกับเขาได้ไม่นาน และกับตงจึ ก็เพิ่งเจอกันเมื่อวานครั้งแรก จะมีใครฟังไหม?

เซี่ยอันน่ารู้ดีว่าคำพูดพวกนี้ คงไม่มีใครเชื่อเธอ

ติ้งๆๆๆๆๆ

"ห๊ะ เสียงโทรศัพท์ใครดัง" ซีซีพูดขึ้น

เซี่ยอันน่าเห็นว่าเป็นโทรศัพท์ของตัวเอง ก็มองไปที่เบอร์ของคนโทรเข้ามา เป็นเบอร์แปลก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นคนโทรมา

"อันน่า ทำไมเธอไม่รับล่ะ..." ซีซีที่มองเห็นอันน่าเอาแต่มองหน้าจอโทรศัพท์ แต่ไม่กดรับสักที

ทำไมต้องรับ? ครั้งก่อนเธอก็ชดใช้ให้กับเสี่ยวอวี้หลินแล้ว ตอนนี้ไม่ได้ติดค้างอะไรกันแล้ว

เซี่ยอันน่ากดตัดสาย "โทรมาก่อกวน ไม่รับ..."

พูดไม่ทันจบ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกรอบ เซี่ยอันน่ากดตัดสายทิ้งอีกรอบ

“ไม่ยอมแพ้จริงๆเลยนะ เหอะๆ"

พูดจบปุ๊บเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นปั๊บ "เอ่อ โทรมาก่อกวนจริงๆหรือ? หรือว่าเธอลองรับดูไหม?"

ซีซีถามเธอ

เซี่ยอันน่ามองเธอด้วยสีหน้าบอกไม่ถูก ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากรับ แต่เธอไม่รู้ว่ารับแล้วจะคุยอะไรกับเขา? ความสัมพันธ์ของเขากับเธอจะมีอะไรต้องพูดอีก?

"ไอหยา นึกขึ้นได้ว่ามีเรื่อง เมื่อกี้ลืมของไว้ที่ห้องกดน้ำ เดี๋ยวฉันไปเอาก่อนนะ" ซีซีพูดขึ้น จากนั้นก็เดินออกไป