วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 432

เซี่ยอันน่าที่มือข้างหนึ่งถือเครป และมืออีกข้างถือเสื้อเชิ้ต ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุขและรอยยิ้ม

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาซื้อเสื้อให้ผู้ชาย และเป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกโล่งใจ สบายใจแบบนี้

แบบนี้ก็เธอก็ไม่ได้ติดค้างอะไรเสี่ยวอวี้หลินแล้ว ความรู้สึกแบบนี้ดีมากๆ

เอ๊ะ แต่คิดไปคิดมา เหมือนเซียวอวี้หลินยังติดค้างเธออยู่ เพราะเขาทำไม่ดีกับเธอนี่นา แต่ช่างเถอะ เธอไม่สนใจแล้ว

"เห็นหรือยัง? แบบนี้ซิเขาถึงเรียกว่าเสื้อผ้า" เซี่ยอันน่าพูดอย่างเย่อหยิ่ง "ฉันบอกนายแล้ว เสื้อผ้าของที่นี่ คุณภาพก็ไม่ได้ต่างจากที่ที่นายเคยซื้อมากหรอก เพราะจริงๆแล้ว เสื้อผ้าที่นั่นก็นำเข้าจากที่นี่ทั้งนั้นแหละ"

เสี่ยวอวี้หลินมองเธอที่พูดอย่างเย่อหยิ่ง ยัยบ๊องนี่แยกไม่ออกเลยหรือว่าอะไรคือของแบรนด์เนมอะไรคือของตลาด?

ยัยบ๊องเอ้ย เธอนี่ทำให้เขาปวดหัวจริงๆ แต่อย่างไรซะ เขาก็ยังมีความสุขกับคำพูดที่เธอบอกว่าให้เขาค่อยๆเลือก เดี๋ยวเธอจะซื้อให้อยุ่

ยัยบ๊องนี่ น่ารักเกินไปแล้ว !

"อืมๆๆ เธอพูดถูก" เสี่ยวอวี้หลินยิ้มเบาๆ

เซี่ยอันน่าได้ยินแบบนั้น ก็ทำหน้าดีอกดีใจ

"ฉันลองอันนี้?" เห็นรอยยิ้มของเซี่ยอันน่าแล้ว เขารู้สึกเหมือนชีวิตสดใสมากขึ้น

เซี่ยอันน่าเห็นสายตาของเขาที่มองเธอแล้ว ก็รู้สึกเขินจนหน้าแดง เหมือนเด็กสาวที่ถูกชายหนุ่มสารภาพรัก เอ่อ..ไม่ เธอไม่ใช่เด็กสาวซะหน่อย

"จุ๊บ" เซี่ยอันน่ารับรู้ได้ถึงแก้มด้านซ้ายของเธอถูกสัมผัสด้วยอะไรซักอย่าง

"เสี่ยวอวี้หลิน...นาย...." เมื่อเซี่ยอันน่าตั้งสติได้ ก็รู้ว่าเมื่อกี้ที่เธอเผลอ ได้ถูกเสี่ยวอวี้หลินจุ้บที่แก้มไปหนึ่งที และมองเธอด้วยสายตาหลงใหล "เอ่อฉัน..ฉัน...แค่รู้สึกว่าไอ้ที่เธอถือในมือมันน่าอร่อยดี"

เสี่ยวอวี้หลินพูดจบก็คิดว่า ตัวเองเป็นอะไรไปแล้วเนี้ย? พูดแก้ตัวอะไรออกมา ก็แค่จูบเอง ผู้หญิงในเมืองนี้หลายต่อหลายคนอยากให้เขาจูบจะตาย แต่ทำไมหลังจากที่เขาจูบเธอแล้ว กลับต้องมาหาข้อแก้ตัวบ้าๆบอๆอะไรแบบนี้ นี่มันไม่ใช่นิสัยเขาเลย

พนักงานมองเห็นสีหน้าของเซี่ยอันน่าก็รู้งาน และเดินมาพูดกับเธอว่า

"สาวน้อย แฟนของคุณดูดีมาก เหมาะกับเสื้อเชิ้ตตัวสีฟ้าไพลินตัวนี้จริงๆ แต่เพราะเป็นแบบใหม่ของทางร้าน ราคาจึงอาจจะแพงนิดหน่อยนะคะ" พนักงานพูดขึ้น

สีฟ้าไพลินหรือ? นึกขึ้นได่ว่ามีพิธีกรอยู่คนหนึ่งที่ไปทำรายการที่ชนบท และเธอไปบังเอิญเจอตอนที่เขาถ่ายทำอยู่พอ พิธีกรคนนั้นชอบสีฟ้าไพลินมากที่สุด

"จริงหรือคะ?" เซี่ยอันน่าลองหยิบชุดมาทาบบนตัวของเสี่ยวอวี้หลิน "หล่อจริงๆ เหมือนพิธีกรคนนั้นเลย ดูสมาร์ทมากๆ"

เขาทายสิ่งที่เธอคิดออก แต่จะว่าไปการกระทำของเธอ ที่เอาเสื้อมาทาบบนตัวเขาแบบนี้ ก็ทำให้ใจของเขากระตุกแปลกๆ

"เท่าไหร่คะ? พวกเราเอาตัวนี้แหละ" เซี่ยอันน่ามองไปที่เสื้ออย่างมีความสุข พร้อมกับลูบเนื้อของเสื้อไปมา "อืม คุณภาพไม่ต่างจากที่นั่นเลย"

เจ้าของร้านได้ยินที่เธอชม ก็ยิ้มชอบอกชอบใจ "แน่นอนค่ะ ร้านเรานำเข้ามาอย่างดี คุณภาพไม่แย่แน่นอนค่ะ"

"ตัวนี้ 200 ค่ะ แต่เพราะคุณเป็นลูกค้าประจำ เราลด 20% เหลือ 160 ค่ะ" เจ้าของร้านพูดไป พับเสื้อผ้าใส่ถุงให้เซี่ยอันน่าไป

เซี่ยอันน่าขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามว่า "ครั้งก่อนที่มาเหมือนเห็นป้ายราคาบอกว่า 100 นึงนี่คะ"

ครั้งก่อน? ยัยนี่เคยมาที่นี่แล้ว? เคยมาซื้อเสื้อผ้าให้ใคร? ว่าแล้วมันแปลกๆ ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง

"สาวน้อย คุณน่าจะจำผิดนะ น่าจะเป็นสีฟ้าน้ำทะเล ไม่ใช่สีฟ้าไพลิน" เจ้าของร้านรีบพูดขึ้น จะให้ยอมรับว่าตัวเองขึ้นราคาได้อย่างไรกัน

"ก็ได้ค่ะ 160 ก็ 160 ไม่ใช่ว่าซื้อไม่ได้สักหน่อย" เซี่ยอันน่าพูดจบ ก็หยิบเงินออกมาจ่าย

"หึ ความรู้สึกตอนใช้เงินคนอื่นคงไม่เหมือนกันซินะ" เสี่ยวอวี้หลินพึมพำ

เซี่ยอันน่าเห็นเขามองมาที่เธอ จึงถามว่า "อยากกินเครปนี้หรือ? ฉันซื้อให้เอาไหม?"

ที่แท้ เขาเอาแต่จ้องเธอ เพราะอยากกินเครปนี้ซินะ

เซียวอวี้หลินขำก๊าก ยัยนี่โง่จริงๆหรือแกล้งเนี่ย?

"เซี่ยอันน่า ก่อนหน้านี้เธอเคยมาซื้อเสื้อผ้าให้ใครกันแน่? ทำไมถึงเคยเห็นเสื้อตัวนี้ที่นี่?" เสี่ยวอวี้หลินหรี่ตาถาม

"อีกแปป เดี๋ยวฉันบอก " เซี่ยอันน่าตอบกลับ พร้อมกับกินเครปในมือไปด้วย

แหมะ เพียงชั่วพริบตา ซอสในเครปก็หยดลง

"อ่า?" เซี่ยอันน่ามองดูรองเท้าเธอที่โดนซอสหยดใส่อย่างเศร้าๆ

"มีอะไร?" เสี่ยวอวี้หลินถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของเธอ

"ซอสหยดใส่รองเท้าสีขาวน่ะซิ" เซี่ยอันน่าใส่รองเท้าสีขาวที่กำลังฮิตอยู่ตอนนี้ และซอสที่หยดใส่ก็ซักออกยากมากเสียด้วย

เสี่ยวอวี้หลินไม่เข้าใจ แค่รองเท้าโดนซอสหยดใส่รองเท้าคู่เดียว มันจะอะไรขนาดนี้ ดูๆแล้วก็ไม่น่าจะแพงอะไรเลย

"ถอดออกมา!" เสี่ยวอวี้หลินพูดเสียงดัง

"ทำไมล่ะ?" เซี่ยอันน่าถามกลับเสียงดังเหมือนกัน จนคนรอบข้างมอง

เสี่ยวอวี้หลินไม่อดทนรอ เขาอุ้มเธอไปที่รถ และไม่ลืมที่จะถอดรองเท้าเธอโยนทิ้งด้วย

"เฮ้ เสี่ยวอวี้หลิน นายจะทำอะไร?" เซี่ยอันน่าถาม พร้อมกับดิ้นไปมา

"รองเท้าสกปรกแล้ว ก็ไม่ต้องใส่ เธอซื้อเสื้อให้ฉัน เดี๋ยวฉันซื้อรองเท้าให้เธอบ้าง แฟร์ๆ"

ได้ยินที่เขาพูด เซี่ยอันน่าก็คลายกังวล

แต่ทำไมเขาขับรถไปทางคอนโดหรูของเขาล่ะ?

เมื่อถึงชั้นล่างของคอนโด เซี่ยอันน่ามองเขาอย่างไม่เข้าใจและถามว่า

"นายจะทำอะไรกันแน่?"

"ฉันไม่รู้" เสี่ยวอวี้ไม่รู้และไม่เข้าใจอารมณ์ของตัวเอง เมื่อนึกว่าเธอกำลังไปดูเสื้อผ้าให้กับผู้ชายคนอื่น ก็รู้สึกไม่ชอบใจมาก