วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 471

"ถ้าพวกเธอพยายามกว่านี้อีกหน่อย บางทีสถานการณ์มันอาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้ วันนี้ผู้ชายที่อยู่ในงานหมั้น ต้องเปลี่ยนคนแน่"

คำพูดของซู่เฉียวเฉี่ยวทำให้ชวีเวยอึ้งเล็กน้อย

แต่สิ่งที่เธอพูด เธอก็เห็นด้วยอย่างมาก

ชวีเวยหรี่ตาและพูดต่อว่า "เธอพูดถูก ถ้าเราพยายามกว่านี้อีกหน่อย บางทีผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆเสี่ยวอวี้หลินคงเป็นฉัน"

"ใช่ ทั้งหมดเป็นเพราะความชั่วร้ายของเซี่ยอันน่า นังนั่นมันน่ารังเกียจ รอเมื่อมีโอกาส เราจะต้องจัดการกับมันให้สาสม ถ้าไม่ใช่เพราะคุณชายเสี่ยวผิดหวังจากคุณ นังนั่นมีหรือจะได้เป็นแฟนของเขา"

คำพูดของซู่เฉียวเฉี่ยวไม่กี่คำ ทำให้ชวีเวยเกลียดเซี่ยอันน่าเข้าไปอีก

ผู้ชายที่เคยเป็นของเธอ ถึงแม้จะไม่ได้คบกันแล้ว แต่ก็ไม่สามารถเสียให้กับผู้หญิงชั้นต่ำแบบนั้นไม่ได้ ขายหน้าเธอมาก

ถึงแม้เธอจะคิดแบบนั้น แต่เธอก็ต้องแสร้งทำเป็นใจกว้าง

เธอเก็บสายตาและข่มอารมณ์พูดขึ้นว่า "ทุกอย่างมันเหตุและผลของมัน ทำไมต้องไปหาเรื่องลำบากให้ตัวเอง"

"คุณพูดถูก ฉันคิดไม่ถึงเอง"

"เอาล่ะ แต่งหน้าเพิ่มให้ฉันหน่อย"

"ค่ะ"

ซุ่เฉียวเฉี่ยวหยิบแปรงขึ้นมาแต่งหน้าให้ชวีเวย และแอบกระตุกยิ้มขึ้นมา

................

วันนี้ที่ร้านขนมมีลูกค้าเยอะมาก หลังจากเที่ยงไป เซี่ยอันน่าถึงได้มีเวลาหายใจ

เธอพิงโต๊ะพักผ่อนครู่หนึ่ง เมื่อเงยหน้ามาก็เห็นเย่ชวูเสวียกำลังยิ้มให้

ถึงแม้รอยยิ้มนั้นจะหวาน แต่ก็ทำให้คนขนลุกได้เหมือนกัน

เซี่ยอันน่าจึงถามว่า "คุณเย่ เป็นอะไรหรือคะ?"

เย่ชวูเสวียเดินมาชนไหล่เธอเบาๆ และพูดขำๆว่า "ความสัมพันธ์ของเธอกับเสี่ยวอวี้หลินโอเคแล้วหรือ?"

ข่าวแพร่เร็วมาก...

เซี่ยอันน่ากัดปากด้วยความเขิน

"ก็ไม่ได้โอเคอะไร แค่ปล่อยไปตามธรรมชาติค่ะ"

"เห้อ เห็นพวกเธอคบกันได้แบบนี้แล้วฉันก็โล่งใจ เพราะถ้าขืนยังเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันต้องบ้าตายแน่ๆ"

"ทำไมพูดแบบนี้ล่ะคะ?"

"ก็ทั้งสองต่างก็มีความรู้สึกดีๆให้กัน แต่มั่วโอ้เอ้อยู่ แบบนี้จะไม่ทำให้คนอื่นอึดอัดได้อย่างไร?"

"เซี่ยอันน่าอึ้งไปเล็กน้อยและถามว่า "คุณคิดว่าเสี่ยวอวี้หลินจริงใจไหมคะ?"

เย่ชวูเสวียยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า "ถ้าเขาไม่จริงใจ ทำไมต้องเสียเวลามากขนาดนั้นล่ะ ขนาดนี้แล้วเธอยังจะมาถามอะไรแบบนี้อีก น่าตีจริงๆ อ่อและอย่าให้เสี่ยวอวี้หลินรู้เชียวนะ ไม่งั้นเขาตีเธอแน่"

ท่าทีและคำพูดของเย่ชวูเสวียทำให้เซี่ยอันน่ารู้สึกผ่อนคลาย

และเมื่อเทียบกับคำพูดของชวีเวยแล้ว คำพูดของเย่ชวูเสวียค่อนข้างน่าเชื่อถือกว่า

หรือบางที เธอลองพนันดูสักตั้ง พนันว่าเสี่ยวอวี้หลินน่าจะชอบเธอจริงๆ

คิดได้แบบนั้น เธอก็เผลอยิ้มออกมา

เซี่ยอันน่าทำเครื่องดื่มให้ตัวเอง เมื่อเวลาลูกค้าน้อย ทั้งเธอและเย่ชวูเสวียก็นั่งพักด้วยกัน

เธอมองไปข้างนอกร้าน มองไปทางผู้คน พวกเขาแตกต่างกัน แต่ก็ยังใช้ชีวิตอยู่ใต้ฟ้าผืนเดียวกัน

และเธอ ผู้ที่ได้เข้ามาอยู่ในโลกของเสี่ยวอวี้หลิน

แม้เสี่ยวอวี้หลินจะชอบเธอ แต่จริงๆแล้วฐานะของเธอกับเขาก็ต่างกันมาก

เซี่ยอันน่าถามเย่ชวูเสวียเบาๆว่า "คุณว่าฉันเหมาะกัยบเสี่ยวอวี้หลินไหม?"

เย่ชวูเสวียทานเค้กไปและตอบว่า "ขอแค่เธอทั้งสองชอบพอกัน ก็เหมาะสมกันแล้ว"

"แต่ฐานะของฉันกับเขาต่างกันมากราวฟ้ากับเหว"

"เธอคิดว่าเสี่ยวอวี้หลินใส่เรื่องพวกนี้หรือ? ตระกูลของเขาจะยังคงต้องพึ่งผู้หญิงคนเดียวหรือ?"

ก็จริง...

เย่ชวูเสวียเห็นสีหน้าของเธอแล้ว ก็ตบไหล่เบาๆแล้วพูดว่า "เธอน่ะ อย่าคิดมาก ปล่อยความรักให้เป็นไปตามความรู้สึกเถอะ"

เซี่ยอันน่ายิ้มเบาๆ และตอบว่า "ฉันโชคร้ายมาหลายต่อหลายครั้ง จนไม่กล้าจะเชื่อว่าครั้งนี้จะโชคดี"

"ยัยบ๊องเอ้ย มีเสี่ยวอวี้หลินอยู่ทั้งคน ไม่มีใครกล้ารังแกเธอได้อีกแล้ว"

"แต่ฉันไม่อยากให้เขาปกป้องตลอดไป แบบนั้นทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่า"

"ง่ายๆเลย เธอเข้มแข็งกว่านี้อีกหน่อยก็พอ เธอดูพี่อีเหยาซิ เธอไม่ต้องพึ่งผู้ชายคนไหนก็จัดการซะอยู่หมัด ฉันนับถือที่สุดก็คือพี่เขานั่นแหละ"

"เข้มแข็งกว่านี้...."

เซี่ยอันน่าพูดประโยคนี้ ตาก็เป็นประกาย เหมือนคิดอะไรได้

เธอเงยหน้าขึ้นและพูดกับเย่ชวูเสวียว่า "อื้อ ฉันจะพยายามค่ะ"

เมื่อเห็นสีหน้าของเซี่ยอันน่า เย่ชวูเสวียก็รู้สึกดีใจ

แบบนี้ซิถึงจะใช่เด็กผู้หญิงที่เธอรู้จัก ทั้งเชื่อมั่นในตัวเองทั้งขยัน

หาแฟนแบบนี้ได้ เป็นโชคดีของเสี่ยวอวี้หลินแล้วล่ะ

นั่งต่อได้สักพัก เย่ชวูเสวียก็ออกจากร้านไป

ขณะที่เซี่ยอันน่ากำลังเก็บทำความสะอาด ก็คิดไปด้วยว่าจะทำอย่างไรให้ตัวเองเข้มแข็งขึ้น

แต่จู่ๆเธอก็รู้สึกเหมือนมีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมา

เธอจึงหันหลังกลับไปมอง เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังยิ้มให้เธอ

สีหน้าท่าทางของผู้ชายคนนั้น ไม่ได้ทำให้คนรู้สึกว่าเขาคือพวกโรคจิต

แต่เซี่ยอันน่าก็ไม่ชอบที่เขาจ้องเธอ มันทำให้เธอรู้สึกอึดอัด

เธอวางถาดอาหารลง และเดินเข้าไปหาเขา จากนั้นถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า "สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?"

"ตอนนี้ยังไม่มีครับ"

"ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติม แจ้งได้เลยนะคะ"

"ครับ"

เธอพยักหน้าเล็กน้อย และเตรียมจะเดินจากไป

"คุณเซี่ยครับ"

ชายคนนั้นเรียกเธอไว้ เธอได้แต่คิด หวังว่าจะไม่ใช่ใครมาก่อกวนเธออีกนะ

เซี่ยอันน่าถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองเขา

"คุณเซี่ย คุณเคยส่งเอกสารไปที่บริษัทผม คุณลืมแล้วหรือ?"

ส่งเอกสาร...

สีหน้าของเซี่ยอันน่าเหมือนไม่อยากเชื่อ

"หรือว่าคุณคือ คนของบริษัทบริษัท Shen Yidu Entertainment?"

"ใช่ครับ นี่นามบัตรผม"

เซี่ยอันน่ารับนามบัตรมาดู จากนั้นก็อึ้ง