วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 516

ซีซีหลับตา พยายามข่มอารมณ์ จากนั้นพูดขึ้นว่า "ฉันจะบอกนายอีกครั้งนะ ฉันไม่เคยบอกหรือสัญญากับนายว่าฉันจะเป็นแฟนนาย เป็นเพราะนายคิดเองเออเองไปคนเดียวทั้งนั้น อีกอย่างนะ ฉันจะเป็นเพื่อนกับใคร นั่นมันเป็นสิทธิของฉัน ไม่เกี่ยวกับนาย สุดท้ายนะ ถ้านายทำฉันเสียชื่อเสียงอีก ฉันจะฟ้องนาย!"

ซีซีเงยหน้ามองไปที่เขา จากนั้นยิ้มเย้ย "ไม่รู้ว่านายจะทำสำเร็จไหม แต่นับจากวันนี้เป็นต้นไป อย่ามายุ่งวุ่นวายหรือรบกวนฉันอีก ไม่งั้นนายตายแน่!"

ชายใส่แว่นขำเล็กน้อย "ใครให้ความกล้าเธอมานักหนา ถึงได้พูดอะไรแบบนี้ออกมา"

ซีซีหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า และพูดขึ้นว่า "โชคดีจริงๆ เมื่อกี้กดบันทึกเสียงไว้ได้ ที่นายพูด ถูกบันทึกไว้ในโทรศัพท์ฉันหมดแล้ว และถ้าฉันปล่อยคลิปเสียงนี้ออกไป อยากจะรู้จริงๆว่ามีมหาลัยไหนที่จะรับคนแบบนี้เข้าเรียน"

ชายใส่แว่นช็อกไปชั่วขณะ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

ซีซีพูดปลอบใจเขาว่า "นายอย่าทำหน้าแบบนั้นซิ ฉันเป็นคนที่ซวยโอเคไหม? ถ้านายยอมเลิกรา ฉันจะไม่ถือสาอะไร แต่ถ้านายไม่ยอม ก็อย่ามาหาว่าฉันไม่ไว้หน้านายแล้วกัน ให้ทุกคนได้รู้ไปเลย ว่าเด็กเรียนดีเรียนเด่น ทำเรื่องอะไรไว้บ้าง"

"เธอกล้า!"

"ถ้านายไม่ยอมเลิก นายก็รอดูเลย ในเมื่อนายไม่ยอมปล่อยให้ฉันอยู่ดีๆ ฉันก็ไม่ยอมให้ปล่อยผ่านไปง่ายๆแบบนี้แน่"

ซีซีพูดด้วยสีหน้าท่าทางจริงจัง

ถ้ามหาวิทยาลัยรู้เรื่องนี้ เขาจบเห่แน่

"ฉันดูเธอผิดไปจริงๆ ฉันขอเตือนนะ ห้ามให้คนอื่นได้ยินอะไรพวกนี้เด็ดขาด ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!"

"วางใจได้ ถ้านายไม่มายุ่งวุ่นวายกับฉัน ฉันก็จะไม่หาเรื่องให้นาย ต่อไปนี้ เรื่องนายกับยัยหัวหน้าห้องนั่นไม่เกี่ยวอะไรกับฉันอีก อ่อ อีกอย่างข่าวลือในเว็บพวกนั้นนายไปลบให้หมด และแก้ข่าวให้ด้วยว่าตั้งแต่แรกจนตอนนี้นายกับฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันเลย"

ชายใส่แว่นคนนั้นมองไปที่โทรศัพท์ของซีซี และพูดว่าต่อว่า "ฉันลบได้ แต่ใครจะไปรู้ว่าเธออาจะเอาคลิปเสียงนั้นมาเล่นงานฉันอีก"

"ฉันไม่ได้เป็นเหมือนนาย ขอแค่นายไม่มายุ่งวุ่นวายกับฉัน ฉันก็ไม่ไปหาเรื่องให้ตัวเอง เอาล่ะตามนี้ หวังว่าจะไม่เจอกันอีก"

พูดจบ เธอก็หันหลังเดินจากไป

ชายใส่แวนยืนมองแผ่นหลังของเธออย่างโกรธแค้น

"หึ ทำฉันขายขี้หน้า แล้วคิดว่าฉันจะยอมปล่อยไปง่ายๆแบบนี้หรือ? ไม่มีฉัน เธฮก็ต้องโดนจัดการอยู่ดี!"

ซีซีรู้สึกไม่สบายมากตั้งแต่ตอนที่เริ่มทะเลาะกับเขา

ยังดีที่เขาไม่รู็ ไม่งั้นเขาต้องเข้ามาแย่งโทรศัพท์แน่ๆ

ซีซียืนพิงกำแพงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นค่อยๆปีนขึ้นบันได ไปห้องพักอาจารย์

เธอเคาะประตู จากนั้นก็มีเสียงดังออกมา

"เข้ามา"

เมื่อซีซีเดินเข้าไป เธอก็ยื่นใบรับรองแพทย์ให้อาจารย์ เพื่อเป็นการยืนยันว่าเธอป่วยจริงๆ

อาจารย์ไม่รู้เรื่องข่าวลืออะไร ยิ้มกับเธอและพูดว่า "ต่อไปให้เพื่อนมาส่งให้ก็ได้ ไม่ต้องฝืนมา"

เห้อ เธอก็อยากให้คนช่วยเหมือนกัน แต่ตอนนี้จะมีใครอยากมาช่วยเธอกันล่ะ

เธอยิ้มรับ และตอบกลับอาจารย์ว่า "ค่ะอาจารย์ ขอบคุณค่ะ"

"อืม งั้นก็กลับไปพักผ่อนเถอะ"

จากนั้นเธอก็เตรียมเดินออกมา

แต่ก็ได้ยินเสียงเรียกของอาจารย์

"อ่าใช่ เทอมที่แล้วเธอทำได้ไม่เลวเลยนะ เกรดก็โอเคมาก อาจารย์ว่าแนะนำให้เธอเข้าร่วมการแข่งขันคัดเลือกเยาวชนดีเด่น"

ได้ยินดังนั้น ซีซีรู้สึกว่าโลกของตัวเองสว่างสดใสขึ้นมาทันที

ถ้าได้คัดเลือกให้เป็นเยาชนดีเด่น ก็จะมีผลต่อคะแนนการสอบของเธฮ

เธอดีใจยิ้มแฉ่ง

"ได้ค่ะอาจารย์ หนูจะเตรียมตัวให้ดีค่ะ!"

"โอเค ไปได้"

ซีซียิ้มและเดินออกจากห้องไป

แม้จะมีผู้คนมากมายชี้และมองมาที่เธอ แต่เธอก็ไม่สนใจหรือใส่ใจอีกแล้ว

ขอแค่เธอมุ่งมั่น โอกาสก็จะเข้ามาหาเธอ

......................

หัวหน้าห้องรีบบึ่งไปที่ห้องสมุด มองหาชายใส่แว่น เห็นเขานั่งหลบมุมอยู่

จากนั้นก็เดินไปเขา และถามว่า "ทำไมต้องลบโพสต์"

เพราะว่าห้องสมุดเงียบมาก เวลาที่เธอพูดจึงทำให้ทุกคนได้ยิน

ชายใส่แว่นยืนขึ้นและพาเธอเดินออกไปคุยข้างนอก

เมื่อเดินถึงสวนดอกไม้หลังห้องสมุด เขาก็เริ่มพูดว่า "เมื่อกี้เธอบ้าไปแล้วหรือไง พูดเสียงดังขนาดนั้น กลัวคนไม่รู้ว่าพวกเราเป็นคนโพสเรื่องพวกนั้นหรือ!"

ถึงแม้เธอจะดูเป็นคนกล้าและไม่กลัวอะไร แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าชายใส่แว่น เธอกลับก้มหัวไม่กล้าหืออะไร

"ฉัน...ฉันแค่รีบร้อนไปหน่อย เลยลืมไปชั่วขณะ ขอโทษนะ อย่าโกรธเลย"

ชายใส่แว่นจอบกลับว่า "ครั้งหน้าระวังหน่อย"

"อืมๆ" เมื่อเห็นว่าชายใส่แว่นไม่ได้ว่าอะไรต่อ เธอจึงยิ้มแหยๆและถามว่า "ว่าแต่ทำไมนายถึงลบโพสต์ล่ะ หรือว่านายยกโทษให้ซีซีแล้ว?"

นี่เป็นสิ่งที่เธอกลัว เพราะกว่าที่เธอจะแย่งเขามาได้ แล้วถ้าตอนนี้เขาใจอ่อนกลับไปหาซีซีอีก เธฮจะทำอย่างไร?

ชายใส่แว่นขำเยาะออกมา "หึ ยัยนั่นทำฉันอับอายขายขี้หน้า ชาตินี้ทั้งชาติฉันก็ไม่มีวันอภัยให้!"

ได้ยินดังนั้น เธอก็ถอนหายใจโล่งอก

แต่ในเมื่อไม่ยกโทษให้ แล้วทำไมต้องลบโพสต์ล่ะ? เธอยังเรื่องที่ต้องเขียนอีกเยอะแยะเลย และซีซีจะไม่มีหน้าไปมหาวิทยาลัยได้อีกแน่

เธอมองไปที่เขาอย่างไม่เข้าใจ และเขาก็พูดขึ้นว่า "ฉันก็ไม่อยากลบ แต่ว่าซีซีมันร้าย มันหลอกให้ฉันหลุดพูดสิ่งที่ไม่ควรพูดออกมา แล้วก็บันทึกเสียงไว้ เอามาเล่นงานฉัน มันยังบอกอีกว่า ถ้าไม่ฟัง มันจะทำลายชื่อเสียงฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะเกลียดมันมาก แต่ชื่อเสียงฉันก็สำคัญกว่า จะเอามาเสี่ยงไม่ได้"

ได้ยินดังนั้น หัวหน้าห้องยิ่งไม่ชอบใจ "ยัยนี่มันร้ายกาจ แต่ว่าจะปล่อยมันไปแบบนี้หรือ"

"ฉันก็ไม่อยาก"

หัวหน้าห้องกรอกตาไปมา จากนั้นก็ยิ้มชั่วร้ายออกมา

"เรื่องจัดการซีซี ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันแล้วกัน"