วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 518

เสี่ยวอวี้หลินเดินเข้ามาจูบหน้าผากเธอและถามว่า “เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า ทำไมหน้าดูเครียดๆ?”

เซี่ยอันน่าขมวดคิ้วและมองไปที่ เสี่ยวอวี้หลิน จากนั้นพูดสิ่งที่ใจกำลังเป็นกังวลอยู่ว่า “ซีซีเหมือนจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ท่าทีของเธอดูแปลกๆ”

“งั้นลองคุยกับเธอดู”

"ฉันพูดแล้ว แต่เธอไม่บอก ฉันเดาว่าเธอคงไม่อยากให้ฉันเป็นห่วงแต่ยิ่งฉีฉีเป็นแบบนี้ฉันก็ยิ่งเป็นห่วงมากกว่าเดิมอีก"

เสี่ยวอวี้หลินคิดสักพักแล้วพูดว่า "งั้นลองโทรหาชวีเสวียซิ บางทีเธออาจจะรู้อะไรบ้าง"

“ก็ดีเหมือนกัน”

เซี่ยอันน่าหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และกดโทรหาเย่ชวีเสวียทันที

เพราะเซี่ยอันน่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับซีซีกันแน่ เธอจึงไม่ได้ถามออกไปโพล่งๆ แต่เลือกถามเรื่องงานของ ซีซีแทน

"ซีซีเหรอ ก็โอเคนะ ตั้งใจทำงานมากด้วย แต่ว่า... “

"แต่อะไร?"

"แต่เธอเพิ่งโทรมาขอลาเมื่อกี้บอกว่าช่วงนี้เธอกำลังยุ่งๆกับการเรียน เธอเลยขอหยุดสองวัน"

เมื่อได้ยินเช่นนี้เซี่ยอันน่ามั่นใจ 100% เลยว่า ต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นซีซีแน่

เซี่ยอันน่าคุมอารมณ์และถามว่า”เธอสังเกตเห็นซีซีมีอะไรผิดปกติบ้างไหม? เอ่อ ฉันหมายความว่าเธอกังวลเรื่องเรียนมากเกินไปหรือเปล่าน่ะ"

เย่ชวีเสวีย คิดสักพักส่ายหัวและพูดว่า”เหมือนจะไม่มีนะ ที่เห็นก็ปกติดี มันจะดีกว่านี้ ถ้า มู่ยู่วฉี ไม่มาวุ่นวายกับเธอ"

เซี่ยอันน่างุนงงและถามว่า”ทำไมถึงมีเรื่องเกี่ยวข้องกับมู่หยู่ฉีอีกล่ะ?"

เย่ชวีเสวีย รู้สึกโกรธเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ พูดว่า”พวกเธอไม่รู้หรอกว่านายเพลย์บอยคนนี้ มาหลอกล่อซีซี? ถ้าไม่ใช่เพราะฉันห้ามไว้ ซีซีคงจะได้กลายเป็นเหยื่อของเขาแน่!"

ยังมีเรื่องนี้อีกเหรอ!?

เซี่ยอันน่าและ เสี่ยวอวี้หลินมองหน้ากันสงสัยว่า ใจคิดว่าที่ซีซีเป็นแบบนี้เพราะเกี่ยวกับมู่ยู่วฉีเหรอ?

"โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ไม่มีเรื่องอะไรใหญ่โตก็ดีแล้ว งั้นเอาแบบนี้ มีเวลาแล้วค่อยคุยกัน"

"อืม เธอกับเสี่ยวอวี้หลินก็ดูแลตัวเองด้วย"

เซี่ยอันน่าพูดอีกสองสามคำ จากนั้นวางสาย มองไปที่เสี่ยวอวี้หลินอย่างครุ่นคิด

เมื่อเห็นสายตาของเซี่ยอันน่าเสี่ยวอวี้หลินก็รู้สึกเหมือนมีลางไม่ดี

"เธอ...ทำไมถึงมองฉันแบบนี้ ยัยเย่ชวีเสวีย พูดว่าอะไรเหรอ?"

เซี่ยอันน่าก็พยักหน้าช้าๆ

"โห่ เธอรีบบอกฉันมาเถอะว่าคุยอะไรกับยัยนั่นกันแน่ ท่าทางของเธอตอนนี้ ทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ"

เซี่ยอันน่ากัดริมฝีปากของเธอเบา ๆ แล้วค่อยๆพูดว่า

"นายคิดว่า มู่ยู่วฉี เป็นเพลย์บอยไหม?"

"ของธรรมชาติ"

เสี่ยวอวี้หลินตอบรับทันควัน

ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าพี่น้องท้องเดียวกัน

แต่ถึงแม้ว่า มู่ยู่วฉี จะหลายใจ แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะคบซ้อน เขาแค่มักจะชอบคนง่าย รักคนง่ายเท่านั้นเอง

คำพูดของ เสี่ยวอวี้หลินทำให้เซี่ยอันน่าคิ้วขมวดกว่าเดิม จากนั้นพูดว่า”ฉันกังวลว่า มู่ยู่วฉี จะเข้ามายุ่งวุ่นวายกับ ซีซี"

"เป็นไปไม่ได้ สเปคของ มู่ยู่วฉี ไม่แย่ขนาด.......เอ่อ ฉันหมายถึงว่าไม่จืดชืดขนาดนั้น สเปคที่เขาชอบ

ไม่ตรงกับซีซีเลย"

เซี่ยอันน่า จ้องไปที่ เสี่ยวอวี้หลินจากนั้นเขาก็รีบแก้คำพูด

แต่ความหมายที่แท้จริงของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย นั่นก็คือ มู่ยู่วฉี ไม่มีวันใจเต้นกับซีซี

แต่เซี่ยอันน่าก็ยังไม่สบายใจ ถามว่า”เพราะพวกเราไม่ได้อยู่ใกล้ๆเธอ เราเลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ฉันคิดว่า เราโทรหาเขาและลองแกล้งพูดอะไรบางอย่างดีไหม?"

“เธออยากโทรหามู่ยู่วฉีเหรอ？”

"อื้ม"

เสี่ยวอวี้หลินรีบยื่นโทรศัพท์ของเขาส่งให้เธอ

"งั้นก็โทรเลยแต่คิดสิ่งที่เธอต้องการพูดให้ดีๆก่อน ในใจจะได้ไม่เถียงกัน"

เซี่ยอันน่ายิ้มให้ เสี่ยวอวี้หลิน จากนั้นก็รับโทรศัพท์มาและกดโทรหามู่ยู่วฉี

ในตอนนี้มู่ยู่วฉีดูเหมือนจะอยู่ในระหว่างการประชุม เพราะหลังจากกดรับสาย เขายังหันมอบหมายงานให้คนข้างๆเขาฟัง ผ่านไปสักสองสามวินาทีก่อนที่จะพูด

"ยังจำได้ว่าต้องโทรหาฉันอยู่เหรอ ฉันคิดว่านายตายไปแล้ว"

"มู่ยู่วฉี ฉันเองเซี่ยอันน่า"

เมื่อได้ยินเสียงของเซี่ยอันน่า มู่ยู่วฉีก็ผงะเล็กน้อย จากนั้นน้ำเสียงของเขาก็เปลี่ยนเป็นตึงเครียดขึ้น”ทำไมเป็นเธอที่โทรหาฉัน มีอะไรเกิดขึ้นที่นู่นหรือเปล่า?"

"ไม่มีไม่มี ทุกอย่างเรียบร้อย ไม่ต้องกังวล"

"จริงๆเหรอ?"

"จริงๆ."

มู่ยู่วฉี รู้สึกโล่งใจ หลังจากได้รับคำพูดของเซี่ยอ

"ฮู้วว งั้นก็ดี"

เซี่ยอันน่าถือโทรศัพท์แน่น และรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

"ฉันโทรมาเพื่อถามคำถามกับนาย"

หลังจากที่มู่ยู่วฉีได้ยินเขาก็ยิ้มและพูดว่า”อันน่ามีอะไรจะพูดก็พูดมาตามตรง อย่าใช้น้ำเสียงแบบนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิด"

เหมือนกับ เสี่ยวอวี้หลินพี่ชายแท้ๆของเขาไม่มีผิด

“นาย……รู้จักซีซีไหม?"

เมื่อได้ยินชื่อของซีซีมู่ยู่วฉีก็หยุดชั่วขณะจากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ ”รู้จักซิ เพื่อนของเธอไม่ใช่เหรอ?"

"แล้วความสัมพันธ์ของนายกับเธอเป็นยังไง?"

"ไม่เป็นอะไรนี่ ฉันกับเธอเคยเจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง คงยังไม่นับว่าเป็นเพื่อนเลย"

อืม เจอไม่กี่ครั้งจริง แต่เคยกินข้าวมาด้วยหลายครั้งแล้ว แถมเคยไปค้างคืนที่บ้านของเขาแล้ว

"แค่นี้เหรอ?"

"ใช่,"จากนั้นมู่ยู่วฉีก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างได้ เขาถามว่า"เธอโทรหาฉันและถามเรื่องนี้เพราะยัย ชวีเสวีย พูดอะไรกับเธอใช่ไหม?"

มู่ยู่วฉี แค่เดาก็รู้ได้เซี่ยอันน่าจึงไม่ได้ปกปิดมันอีก

"ฉู่ซือบอกฉันบางอย่างกับฉัน ฉันเลยคุยกับนาย เพื่อยืนยัน"

มู่ยู่วฉีพูดอย่างเบื่อหน่าย ว่า”เธออะ คิดมากเกินไป แค่เมื่อฉันคุยกับ ซีซีไม่กี่ประโยค ก็คิดมาได้ว่าฉันกำลังจะล่อลวงซีซีในสายตาของพวกเธอ คิดว่าฉันหิวจนกินไม่เลือกกมากขนาดเลยเหรอ?"

เซี่ยอันน่ารีบอธิบาย”ฉันไม่ได้หมายถึงอย่างอื่น แต่แค่เมื่อกี้คุยโทรศัพท์กับฉีฉี แล้วรู้สึกว่าน้ำเสียงท่าทางของเธอผิดปกติไปมาก ตอนแรกฉันคิดว่ามันเกี่ยวข้องกับนาย ถ้าไม่เกี่ยวกับนาย แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ?"

"หรือเพราะไม่สบาย? เธอเป็นลำไส้อักเสบเมื่อสองวันก่อน"

เมื่อได้ยินเช่นนี้เซี่ยอันน่าก็สงสัยและถามว่า”นายรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?"

มู่ยู่วฉีเงียบไปครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า”ฉันรู้จาก ชวีเสวีย ครั้งสุดท้ายที่ฉันไปร้านขนมของเธอ ฉันได้ยินเธอพูด"

คำอธิบายของ มู่ยู่วฉี นั้นสมเหตุสมผลมาก ถึงแม้ว่าเซี่ยอันน่าจะรู้สึกแปลกๆไม่ชอบมาพากล แต่เธอก็ไม่สามารถพูดอะไรได้