วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 536

ในสมองซีซีเอาแต่คิดว่าจะกินอะไรดี และเธอไม่ได้สนใจสายตาของคนรอบข้างเลยสักนิด

เพราะในร้านคนเยอะ ซีซีจึงบอกให้มู่ยู่วจองโต๊ะรอ และเธอเป็นคนไปต่อคิวเอง

มู่ยู่วฉีกวาดตาไปรอบๆและพูดว่า "ฉันไม่ค่อยรู้ว่ามีอะไรอร่อย เธอเลือกแล้วกัน พวกเราชอบรสชาติคล้ายๆกัน เธอชอบอันไหน ฉันคงชอบอันนั้นเหมือนกัน"

เพราะกลัวว่าคนในโรงอาหารจะเยอะกว่านี้ ซีซีจึงรีบเบียดตัวไปต่อคิว

มู่ยู่วฉีใส่สูทนั่งรอซีซี สายตามองไปสถานที่จอแจรอบๆ

ทุกคนที่ผ่านไปผ่านมา ต่างก็พากันมองเขา แต่ก็ไม่มีใครสักคนเข้ามาทักทาย

แต่อยู่ๆก็มีคนหนึ่งเห็นมู่ยู่วฉีนั่งอยู่ จึงรีบเดินเข้ามานั่งด้านหน้าเขา

"โอ้ คุณคือคุณชายเสี่ยวใช่ไหม ทำไมคุณให้เกียรติมาถึงนี่ครับ?"

เมื่อเห็นคณบดีท่านหนึ่งเดินเข้ามาทัก สีหน้าของมู่ยู่วฉีก็เปลี่ยนไป "ผมมากินข้าวกับแฟน ไม่ได้มาทำธุระอะไร ไม่ต้องทางการขนาดนั้นก็ได้"

"อ่าๆ เข้าใจครับๆ" จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นหนังสือสอบระดับปริญญาโทอยู่ และถามว่า "ซีซีกำลังเตรียมสอบป.โทรเหรอครับ?"

"ใช่ครับ"

คณบดีได้ยินดังนั้น ก็รีบพูดประจบว่า "ไอหยา ผลการเรียนซีซีก็ดี กิริยาท่าทางก็ดี ทั้งหมดนี้สามารถเป็นตัวรับประกันขอยื่นเรื่องเข้าเรียนต่อป.โทได้เลยนะครับ"

"ตามที่ผมรู้ มหาวิทยาลัยที่เธอจะยื่นเรียนต่อ น่าจะไม่ใช่ที่นี่ อีกอย่างผมก็หวังว่าเธอจะใช้ความสามารถและความพยายามของเธอเอง เพื่อเข้าเรียนต่อในที่ดีๆได้ อย่างน้อยที่นั่นก็คงไม่มีอาจารย์ที่ไม่รู้ผิดหรือถูก"

คำตอบของมู่ยู่วฉี ทำเอาคณบดีหน้าเสีย

ขณะนั้นเอง ซีซีก็เดินถืออาหารมาถึงโต๊ะ

"ขอโทษนะคะตรงนี้มี..." เธอยังพูดไม่จบ คณบดีก็หันหน้ามา

"อาจารย์!"

ซีซีรู้สึกกดดันเล็กน้อย

"ซีซีเอง อ่านหนังสือเหนื่อยแย่เลย รีบนั่งลงกินข้าวซิ เสริมสร้างพลังหน่อย"

คณบดีพูด และยื่นมือตบที่นั่งข้างๆให้ซีซี

ซีซีรีบพยักหน้ารับ "ค่ะๆรับทราบค่ะ"

และเมื่อคณบดีเดินจากไป ซีซีก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา "เมื่อกี้อาจารย์มาทำอะไรเหรอ?"

"ฉันจะไปรู้ได้อย่างไร อาจจะนึกว่าฉันเหมือนนักศึกษามั้ง เลยเข้ามาถามไถ่"

ล้อเล่ออยู่เหรอ? เห็นสีหน้าอาจารย์ก็รู้แล้ว ว่าอาจารย์รู้จักมู่ยู่วฉี

แต่เมื่อมุ่ยู่วฉีไม่บอก ซีซีก็ไม่ซักไซร้ ของอร่อยอยู่ตรงหน้า ใครจะอยากไปคิดเรื่องพวกนั้นอีก

"พวกนี้คือของที่ฉันเลิฟมากๆ นายเข้ามาดูซิ ว่าชอบอันไหน"

มู่ยู่วฉีกวาดสายตาดู กลิ่นหอมของมันทำเอาคนน้ำลายไหล

แต่เขาก็ม่ได้ตัดสินใจเลือก และพูดต่อว่า "ดูเหมือนไม่เลวเลย"

"แน่นอนซิ ทั้งหมดคือของที่ฉันชอบนี่นา เพราะฉันไม่รู้ว่านายจะชอบอะไร เลยเอามาหมดทุกอย่างเลย"

"งั้นเธอเลือกที่เธอชอบที่สุดก่อน"

ซีซีได้ยินดังนั้น ก็ทำหน้าลำบากใจ

เพราะของทุกอย่างต่างก็เป็นของที่เธอชอบ จะให้เธอเลือกอันใดอันหนึ่ง เธอเลือกยากมากๆๆ

มุ่ยู่วฉีเห็นท่าทีของเธอ ก็อดขำไม่ได้ จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบจานเปล่ามาสองใบ

จากนั้นยื่นให้ซีซีหนึ่งใบ

"ของทุกอย่าง พวกเราแบ่งกันคนละครึ่ง แบบนี้ก็ได้กินหมดทุกอย่างแล้ว"

ซีซียิ้มดีใจและตอบว่า "ใช่ๆๆ นายนี่ฉลาดมาก"

"เธอบื้อต่างหาก"

เฮ้ๆ ฉันเลี้ยงข้าวนายนะ แต่นายกลับพูดแบบนี้เหรอ เนรคุณจริงๆ"

"ก็จริง งั้นฉันถอนคำพูดเมื่อกี้นะ"

"แบบนี้ค่อยพอไปได้หน่อย"

จากนั้นซีซีก็ใช้ช้อนส้อม ค่อยๆตักอาหารทีละอย่างๆ เมื่อตักเสร็จ เธอก็มองที่จานตัวเองอย่างพอใจ

มู่ยู่วฉียิ้มตามเบาๆ

"นี่ ทำไมยังไม่กิน?"

แค่ได้มองซีซีกิน เขาก็รู้สึกเหมือนอิ่มแล้ว

อีกอย่าง เธอน่าหลงใหลมากกว่าอาหารพวกนี้ตั้งเยอะ

แต่คำพวกนี้จะบอกซีซีไม่ได้ ไม่งั้นเธอวิ่งหนีแน่

เขาหยิบตะเกียบขึ้นมาเริ่มลงมือ เขาค่อยๆกินอย่างช้าๆ ต่างกับซีซีที่กินอย่างตะกละตะกลาม

แต่แบบนี้ก็ทำให้พวกเขาดูเข้ากันมาก อีกคนเร็วอีกคนช้า อีกคนเงียบอีกคนพูด ดูๆแล้วช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน

ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมา ต่างก็มองทั้งสองด้วยสายตาอิจฉา

แต่ก่อนคิดว่าที่มู่ยู่วฉีทำดีกับซีซี เพราะแค่เห่อของใหม่ ไม่นานก็คงเลี่ยนและเลิกเห่อไปเอง

แต่เมื่อเห็นความอบอุ่นและความอ่อนโยนที่มู่ยู่วฉีมีให้ซีซีแล้ว ก็ทำให้พวกเขาหน้าแตก

มู่ยู่วฉีไม่ได้สนใจสายตาของคนรอบข้างแม้แต่น้อย ตอนนี้ที่เขากำลังคิดอยู่นั้นเป็นเรื่องอื่น

"อ่าใช่ ถ้าอันน่ารู้ว่าเธอจะไปเรียนอันนั้นแล้ว เซี่ยอันน่าจะไม่เห็นด้วยไหม?"

"ไม่หรอก อันน่ารู้ว่าโอกาสแบบนี้หายาก เธอต้องสนับสนุนฉันแน่"

"อืม งั้นก็ดีแล้ว" มู่ยู่วฉีเริ่มกินช้าลง และพูดต่อว่า "พักนี้ดูเหมือนอันน่าเหมือนจะยุ่งมาก เห็นเสี่ยวอวี้หลินบ่นให้ฟังว่าไม่ค่อยชอบ"

ซีซีรีบถามว่า "ทำไมเหรอ อันน่าไม่ได้ใช้เวลากับเรื่องไร้สาระเสียหน่อย เธอกำลังยุ่งและตั้งใจทำงานของเธอนะ"

"ใช่เธอยุ่งกับงานของเธอ แต่เธอก็ทิ้งสามีไว้อีกทาง นานๆไปอาจจะทำให้ความสัมพันธ์จืดจางลงได้"

ซีซีขมวดคิ้วถามต่อว่า "เสี่ยวอวี้หลินพูดอะไรกับนายใช่ไหม?"

"พูดอยู่แล้ว เขาบอกให้ฉันมาพูดกับเธอว่า สามีกับงาน จะเลือกอันหนึ่งและทิ้งอีกอันไม่ได้"

ซีซีพยักหน้ารับทราบ "อืมๆรู้แล้วล่ะ"

"ถึงแม้ผู้หญิงจะมีเรื่องของตัวเองให้ยุ่ง แต่ก็ไม่ควรละทิ้งความสุขของครอบครัว เธอว่าไหม?"