วิวาห์ว้าวุ่นกับเจ้าสาวซีอีโอ นิยาย บท 3

ในความสัมพันธ์ใด ๆ ก็ตาม ฝ่ายที่เริ่มก่อนมักถูกมองว่าต่ำต้อยและสิ้นหวังมากกว่า

ดังนั้น เมื่อเธอเห็นอคิราและครอบครัวของเขาที่บ้านของเธอ มาลินี ศรสกุลจึงแสดงสีหน้าเย่อหยิ่งยิ่งกว่าตอนที่เธออยู่ที่คาเฟ่ออกมา

เหอะ! ฉันว่าแล้วไอ้ขี้แพ้คนนี้ต้องลืมความสวยของฉันไม่ได้ เขาเลยมาหาฉันอีก!

เมรี กรวรรณ แม่ของมาลินีก็หลงตัวเองพอกันเมื่อเธอรู้ถึงความตั้งใจของครอบครัวลภณพัฒน์

“ถ้าลูกชายของคุณต้องการแต่งงานกับลูกสาวของฉัน คุณจะต้องให้สินสอดเราห้าแสน” เธอกล่าวขณะที่เธอยกฝ่ามือขึ้น “เราจะไม่ยอมรับอะไรที่น้อยกว่านี้!”

หัวใจของอคิราแป้วลงทันที

โอ้พระเจ้า!! ห้าแสนเหรอ นี่เธอกำลังพยายามขายลูกสาวของเธอหรือไง

อย่างไรก็ตาม อารยากัดฟันและพยักหน้า “ดะ-ได้เลยค่ะ!”

ตราบใดที่ลูกชายของฉันได้แต่งงาน ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อหาเงินสินสอด แม้ว่ามันจะหมายถึงการขายบ้านก็ตาม!

“ครอบครัวของคุณต้องเป็นฝ่ายซื้อรถและเรือนหอด้วย!” พ่อของมาลินีเข้ามาร่วมวง “ที่สำคัญกว่านั้น คุณจะต้องไม่ให้ลูกสาวของฉันจ่ายค่างวดหรือค่าบํารุงรักษาใด ๆ ทั้งนั้น!”

ถึงตอนนี้ อคิราใกล้จะหมดความอดทนแล้ว

การแต่งงานควรได้รับความยินยอมไม่ใช่เหรอ ฉันไม่ได้คาดหวังว่าทั้งสองฝ่ายจะต้องออกค่าใช้จ่ายในงานแต่งงานเท่า ๆ กัน แต่ทำไมรู้สึกเหมือนครอบครัวของฉันมาที่นี่เพื่อยอมให้พวกเขาปลอกลอกเลยล่ะ

อารยาก็พบว่าตัวเองอยู่ในจุดที่ลำบอกเช่นกัน

เธอสามารถขายบ้านเพื่อสินสอดได้ แต่เธอจะจ่ายค่ารถและบ้านของทั้งคู่อย่างไร

“แน่นอน ไม่มีปัญหา!” รสรินพูดขึ้น เธอถึงขั้นต้องดึงตัวน้องชายของเธอไว้เมื่อเธอรู้ว่าเขาต้องการคัดค้าน

เธอเองก็อยากให้อคิราได้มีครอบครัวเช่นกัน เธออายุสามสิบแล้ว เธอได้ทำงานและเก็บออมเงินไว้มากพอที่จะจ่ายเงินดาวน์ที่จำเป็นให้เขา

ในเมื่อแม่เป็นคนจัดการเรื่องสินสอด ฉันจะช่วยอคิราเรื่องรถและบ้านเอง!

“และข้อสุดท้าย เขาจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในบ้านทั้งหมดหลังงานแต่งงาน!” จู่ ๆ มาลินีก็พูดขึ้น

ทว่า นั่นเป็นฟางเส้นสุดท้ายสำหรับอคิรา “นี่พวกคุณจะให้ลูกสาวของคุณแต่งงานหรือขายเธอกันแน่ ผมไม่รังเกียจที่จะจ่ายเงินมากขนาดนั้นถ้าเธอมาเป็นแม่บ้านแม่เรือน แต่ถ้าเธอคาดหวังว่าจะได้รับการปฏิบัติเหมือนเจ้าหญิงหรือราชินี ก็ลืมมันไปได้เลย! ผมไม่ต้องการสิ่งนั้น!”

“ดูลูกชายของคุณสิ! ทัศนคติแบบนั้นคืออะไรกัน” มาลินีตะโกน “เรายังไม่ได้แต่งงานกันด้วยซ้ำ และเขาก็เผด็จการแล้ว มันจะไม่เลวร้ายไปกว่านี้อีกหรือไง”

“ไม่นะ ไม่ ไม่... การแต่งงานจะต้องออกมาดีแน่นอน มันจะต้องโอเค!” อารยาอ้อนวอน เธอพยายามสรุปการเจรจาเรื่องงานแต่งงานอย่างสิ้นหวัง

ฉันรอต่อไปไม่ไหวแล้ว... ฉันต้องเติมเต็มความปรารถนาก่อนตายของสามีภายในสิ้นปีนี้ให้ได้!

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เป็นแบบนี้ แม้แต่รสรินก็รู้ว่าเธอต้องเกลี้ยกล่อมแม่ของเธอ “แม่! หยุดฝืนเถอะค่ะ!”

อคินพูดถูก การให้สินสอด รถ และบ้านเป็นเรื่องปกติ แต่การขอให้เขาเป็นคนดูแลค่าใช้จ่ายในครอบครัวเพียงคนเดียวหลังงานแต่งงานนั้นมากเกินไป! แล้วภรรยาของเขาล่ะ ทำไมเธอถึงไม่สามารถมีส่วนร่วมได้ เธอจะส่งเงินของตัวเองกลับไปให้พ่อแม่ของเธอหรือเปล่า

ทันใดนั้น จักร น้องชายของมาลินีก็ปรากฏตัวพร้อมกับรอยยิ้มอวดดีบนใบหน้าของเขา “ฮ่าฮ่า! อย่าลืมผมนะ พี่มาลินี! พอถึงตาผมที่จะแต่งงาน ผมคาดหวังให้พวกคุณซื้อรถและบ้านให้ผมด้วย!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อคิราก็ระเบิดอารมณ์ด้วยความโกรธทันที

“อะไรวะเนี่ย! นี่ฉันจะแต่งงานกับพี่สาวของคุณหรือแต่งกับทั้งครอบครัวของคุณกันแน่ งั้นก็ให้ดูแลพวกคุณทุกคนไปเลยสิ!”

แม้ว่าคำพูดของอคิราจะเป็นแค่คำตอกกลับที่โกรธเคืองเท่านั้น แต่มาลินีกลับตัดสินใจยึดมั่นในคำพูดของเขา “ฮ่า! จำสิ่งที่คุณเพิ่งพูดออกมาให้ดี ๆ ล่ะ! ถ้าอย่างนั้น ฉันจะให้คุณเป็นคนวางแผนและจ่ายค่าจัดเลี้ยงแต่งงานและฮันนีมูนด้วย อย่าบอกนะว่าคุณจ่ายไม่ได้...”

“ไปตายซะ! ผมยอมแต่งงานกับหมูดีกว่าแต่งกับผู้หญิงอย่างคุณ!” อคิราโต้กลับขณะที่ความโกรธและความโหดร้ายที่เขาเคยประสบในสนามรบท่วมท้นในใจเขา

เขาไม่รู้ว่าครอบครัวศรสกุลกำลังเล่นอะไรอยู่ แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาชั่วร้าย

“ดูตัวเองสิ! คุณเป็นแค่สัตว์เดรัจฉานป่าเถื่อนอารมณ์ร้าย! กล้าดียังไงมาขอฉันแต่งงาน! ฉันก็ยอมแต่งงานกับหมูป่ามากกว่าแต่งกับคุณ!” มาลินีตะคอกกลับ

ด้วยคุณสมบัติของฉัน ฉันไม่มีปัญหาในการแต่งงานกับเศรษฐี แล้วทำไมฉันต้องยอมแต่งงานกับยาจกรอย่างอคิราด้วยล่ะ ฉันความสุขเสียมากกว่าที่เขาอยากตัดขาดกับฉัน!

หลังจากหัวเราะอย่างโกรธเคือง อคิราก็ลุกขึ้นยืนและเดินจ้ำออกไปอย่างโมโห ทำให้อารยาและรสรินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตามเขาออกไป

ด้วยความประหลาดใจ ในตอนที่พวกเขาเพิ่งก้าวออกจากบ้านของครอบครัวศรสกุลก็มีรถหรูสามคันมาจอดอยู่ข้างหน้าพวกเขา

ครอบครัวศรสกุลรีบโผล่หน้าออกมาดูความโกลาหลและแทบจะต้องอ้าปากค้างเมื่อพวกเขาเห็นรถที่เรียงราย

อ้า! นี่มันเหมือนละครหนูตกถังข้าวสารอะไรพวกนั้นไม่ใช่เหรอไง

ยิ่งอคิราคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งขมวดคิ้วมากขึ้นเท่านั้น ว้าว... ใครจะไปรู้ว่าชายชราคนนี้เป็นเศรษฐี หรือว่าเขาอาจจะจงใจล้มที่คาเฟ่หรือเปล่านะ

แม่งเอ๊ย ถ้าฉันรู้ว่าอคิราจะกลายเป็นมหาเศรษฐีแบบนี้ ฉันจะแต่งงานกับเขาทันทีเลย!