วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 116

“เธอจงใจจะเล่นเป็นปริศนาเหรอ? แม้กระทั่งฉางเหล่าเลี้ยงอาหารก็ยังไม่มา แล้วก็ไม่เคยคิดว่าพวกเราเป็นเพื่อน ถึงยังไงก็อยู่ด้วยกันมาเกินครึ่งเดือนแล้ว”

ได้ฟังเช่นนี้จางอี้เฟยขมวดคิ้ว และรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันใด

ไม่เคยถือว่าพวกเขาเป็นเพื่อนเลย?

ก็ใช่ อย่างไรก็ตามฐานะที่สูงศักดิ์ของเธอแตกต่างกับพวกเขา การเข้าร่วมการแข่งขันนี้ อาจจะเป็นแค่เรื่องสนุก ๆ สำหรับเธอเท่านั้น...

ในตอนนี้เขาเหลือบมองไม่ที่ประตูโดยไม่ได้ตั้งใจ

เพราะว่าฉางเหล่ายังไม่มา ดังนั้นประตูห้องส่วนตัวยังเปิดอยู่

ร่างหนึ่งแวบผ่านประตูไป

จางอี้เฟยตกตะลึง คือเธอ?

บอกว่าไม่มาไม่ใช่เหรอ...

ภายในใจของเขา ราวกับกำลังถูกอะไรบางอย่างสะกิด ทำให้นั่งไม่ติด หาข้ออ้างอะไรก็ได้ที่จะออกไปเพื่อตามร่างนั้นไป

ระยะที่ห่างกันพอประมาณ ทำให้มองเห็นฉินซูเข้าไปในห้องส่วนตัวห้องหนึ่ง จางอี้เฟยอดไม่ได้ที่จะกำมือที่ข้างลำตัวของเขาแน่น

เห็นได้ชัดว่า อยู่ในร้านอาหารเดียวกัน เธอนัดเจอกับคนอื่น แต่กลับไม่มาร่วมงานเลี้ยงของพวกเขา

นี่มันหมายความว่าอะไร? แบ่งแยกโลกของพวกเขาโดยสิ้นเชิงใช่ไหม?

ภายในใจของจางอี้เฟยรู้สึกโกรธแบบไม่มีเหตุผล ใบหน้าของเขาเย็นชาและหันหลังเดินกลับไป

“สวัสดีมิสฉิน”

ทันทีที่ฉินซูเข้าไปให้ห้องส่วนตัว ชายที่นั่งอยู่ด้านข่างของฉู่โจวลุกขึ้นทันที และยื่นมือออกไปหาเธออย่างกระตือรือร้น

เมื่อเห็นชาวตะวันตกรูปร่างสูงใหญ่, ตาเหยี่ยว, จมูกโด่งคนนี้ ฉินซูก็ตกตะลึง

รูม่านตาที่มีสีแตกต่างกันเป็นสีฟ้าและสีเขียวคู่นั้นของอีกฝ่าย ทำให้ภายในสมองของฉินซูเด้งชื่อชื่อหนึ่งขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

เธอแสดงปฏิกิริยาพูดด้วยความรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “คุณคือดร.ฮาร์ดี้ สมิธ?”

ชายคนนั้นยิ้มและพยักหน้า

ฉินซูคาดไม่ถึงว่าจะได้พบกับดร. ทางการแพทย์ชั้นนำของโลกท่านนี้ที่นี่ และรีบจับมือของเขากลับด้วยความตื่นเต้น

“คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะสามารถพบคุณได้ด้วยตัวเอง เป็นเกียรติอย่างยิ่ง!”

“ฉันก็ตั้งหน้าตั้งตารอคุณฉินซู” สมิธพูดภาษาจีนด้วยสำเนียงต่างชาติ

“นั่งลงก่อนแล้วค่อยคุยกันทีหลังเถอะ” ฉู่โจวแสดงเจตนา

ฉินซูพยักหน้ากลับสู่ท่าทีที่สงบและนั่งลง

สมิธก็นั่งลง สายตาที่อยากรู้อยากเห็นมองไปที่ฉินซูอย่างไม่บิดปังเลยแม้แต่นิด

ฉู่โจวพูดแนะนำฉินซู “เร็ว ๆ นี้ดร.สมิธมีโครงการวิจัยใหม่โครงการหนึ่ง ฉันนำโครงการของการแข่งขันครั้งนี้ของพวกเธอแชร์ให้เขา เขาสนใจอย่างมาก พูดตรง ๆ ว่าเขาสนใจเธอและอยากจะเชิญเธอเข้ากลุ่มโครงการของเขา…”

สามารถเข้าร่วมโครงการของดร.สมิธได้นั้นไม่ต่างอะไรกับเซอร์ไพรส์สำหรับฉินซู

แต่คราวนี้เธอกลับมีเหตุผลและถามขึ้น “ที่ต่างประเทศ?”

ฉู่โจวพยักหน้า

สีหน้าฉินซูดูลำบากใจ หลังจากชั่งน้ำหนักดูแล้วจึงพูดขึ้น “คุณท่านรอง คุณก็รู้สถานการณ์ของหนูดี เกรงว่าจะไม่สามารถไปต่างประเทศได้ คุณย่าของหนูก็เพิ่งจะผ่าตัดเสร็จ และต้องการการดูแลจากหนู”

สมิธพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “มิสฉิน คุณไม่ต้องกังวล ฉันให้เวลาคุณเตรียมตัวและคิดพิจารณาอย่างเพียงพอ ฉันมาครั้งนี้ หนึ่งคือพบคุณ สองคือใช้โอกาสนี้เพื่อศึกษาวิชาแพทย์ดั้งเดิมของประเทศคุณ ที่ฉันสนใจมาโดยตลอด”

ได้ยินอย่างนั้นสีหน้าของฉินซูก็ปรากฏรอยยิ้มขอบคุณ

การเจรจาพูดคุยที่มีความสุขนี้ได้สิ้นสุดลง เพราะฉู่โจวต้องส่งสมิธกลับไปที่โรงแรม ฉินซูปฏิเสธความหวังดีของเขาที่จะอ้อมไปส่งตนเอง

เธอออกมาจากร้านอาหาร ความรู้สึกยังคงมีความสุข

รู้ไหม สมิธสามารถเรียกได้ว่าเป็นการมีอยู่ของแพทย์โลกตะวันตก ที่ผู้คนเคารพและศรัทธา บุคคลที่มีบทบาทสูงในการเรียนแพทย์แผนตะวันตกของเธอ!

ส่วนบุคคลต้นแบบแพทย์แผนจีนของเธอก็คือคุณย่า ที่มอบชีวิตที่สองแก่เธอ นำเธอไปสู่การแพทย์แผนจีนและการฝังเข็ม!

ขณะที่ฉินซูกำลังครุ่นคิด ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งออกมาจากบาร์ด้านหน้าและสะดุดล้มลง

ชายอ้วนคนหนึ่งไล่ตามมาด้านหลังของเธอ และไล่ตามเธอทันอย่างรวดเร็ว โดยคว้าผมของหญิงสาวคนนั้นจากด้านหลัง

“ในเมื่อขายออกมาแล้ว เงินกูก็จ่ายแล้ว แกยังกล้าวิ่ง?”

หญิงสาวถูกบังคับให้เงยหน้า ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา

แต่ฉินซูจำเธอได้ในพริบตา สีหน้าของเธอก็ตึงขึ้นมาฉับพลัน