วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 119

เว่ยเหอที่นั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับก็มองเห็น จึงพูดขึ้นด้วยความสงสัย “คุณชายฉู่ เมื่อสักครู่ดูเหมือนจะเป็นฉินซูกับคุณชายจาง?”

ฉู่หลินเฉินที่นั่งอยู่ด้านหลังเม้มปากและไม่ได้พูดอะไร

เขาหวนคิดถึงการกระทำของฉินซูและจางอี้เฟยเมื่อสักครู่ ความสัมพันธ์ของทั้งสองดูแล้ว... ค่อนข้างดีเหรอ?

การแข่งขันไม่ได้จบลงแล้วเหรอ ทำไมเธอยังติดต่อกับจางอี้เฟยอีก?

นับตั้งแต่มั่นใจว่าฉินซูคือคนที่หานโม่หยางส่งมา ทุกการกระทำของเธอล้วนทำให้เขาอดที่จะสงสัยไม่ได้

“สองวันมานี้หานโม่หยางเคลื่อนไหวอะไรบ้าง?” ฉู่หลินเฉินถามขึ้นอย่างกะทันหัน

เว่ยเหอครุ่นคิดเล็กน้อยและพูดขึ้น “หานโม่หยางเป็นคนมีความคิดที่ซับซ้อน ทำให้ดูไม่ออกว่าช่วงนี้เขากำลังทำอะไรที่เด่นชัด แต่เขาต้องหาทางทำลายพิธีสืบทอดตำแหน่งของคุณอย่างแน่นอน สำหรับปัญหาเรื่องความปลอดภัย ผมได้ให้คนเพิ่มอัตรากำลังในการป้องกันแล้วครับ”

ฉู่หลินเฉินพึมพำ ดวงตาสีดำของเขาฉายแววเย็นยะเยือก “ขอเพียงแค่ให้เขากล้าลงมือ ฉันรับรองได้เลยว่าเขาจะไม่โชคดีเหมือนครั้งที่แล้ว!”

เว่ยเหอได้ยินเช่นนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว

เขาพูดต่อ “ยังมีอีกเรื่องที่แปลกมาก ๆ”

“อะไร”

“ช่วงนี้คุณผู้หญิงหานกำลังเสาะหาหญิงสาวที่บริสุทธิ์อย่างลับ ๆ มาโดยตลอด”

ฉู่หลินเฉินเลิกคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยการเหยียดหยาม “ทำไม ตระกูลหานจะทำธุรกิจเนื้อหนัง?”

เว่ยเหอส่ายหัว เขาก็ไม่รู้

“ไม่ต้องสนใจเธอ แค่จับตาดูหานโม่หยาง” ฉู่หลินเฉินกำชับเสร็จ ก็หลับตาพักผ่อนด้วยความเหนื่อยล้า

กลับถึงบ้านพักตากอากาศ

ทันทีที่เข้าประตู ฉู่หลินเฉินก็ได้กลิ่นหอมกรุ่นลอยออกมาจากห้องครัว

รู้สึกถึงการเตือนของกระเพาะอาหารว่าเขานั้นท้องว่าง เพราะหลังจากสิ้นสุดการประชุมครั้งสุดท้ายของวันนี้ เขาปวดหัวเล็กน้อย จึงให้เว่ยเหอส่งตนเองกลับมาโดยไม่ได้หยุดพักระหว่างทางเลย

ดังนั้นจึงยังไม่ได้ทานอาหารเย็น

ฉู่หลินเฉินกลืนน้ำลาย และก้าวเท้าไปยังห้องครัวโดยไม่รู้ตัว

หลังจากเข้าเข้าไป ก็มองเห็นฉินซูกำลังก้มตัวเล็กน้อยเพื่อชิมซุปที่อยู่ในหม้อ ด้านหลังที่อรชรอ้อนแอ้นเป็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน

ดวงตาของฉู่หลินเฉินขรึมขึ้น และเบนสายตาไปยังหม้อที่กำลังกรุ่นก่อนที่ฉินซูจะหันมา

เขาแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นและพูดว่า “ดึกขนาดนี้แล้วเพิ่งจะทำอาหาร”

ฉินซูกลับส่ายศีรษะ “นี่คือซุปไก่ตุ๋นสำหรับคุณย่าฉัน”

“อ๋อ” ฉู่หลินเฉินตอบอย่างเย็นชาแล้วหันหลังเดินออกไป

ฉินซู…

ทำไมรู้สึกว่าเขากำลังผิดหวังอยู่นิดหน่อย?

ฉู่หลินเฉินนั่งลงบนโซฟาและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา สงสัยว่าต้องดาวน์โหลดโปรแกรมเดลิเวอรี่หรือเปล่า

ในเวลานี้ฉินซูถือกล่องเก็บความร้อนออกมาจากห้องครัว

“ออกไปดึกขนาดนี้?” เขาถามออกมาทันที

“ฉันเอาซุปไก่ไปส่งให้คุณย่า” ฉินซูตอบขณะเปลี่ยนรองเท้าไปด้วย

เห็นท่าทางจิตใจที่กตัญญูของเธอ ฉู่หลินเฉินก็อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเบา ๆ “ถ้าสนใจคุณย่าของเธอขนาดนี้จริง ๆ ก็ไม่ควรช่วยหานโม่หยางสร้างเรื่อง”

ฉินซูฟังไม่ชัดจึงถามขึ้น “อะไรนะ?”

ฉู่หลินเฉินไม่พูดซ้ำอีก หันศรีษะเหลือแค่ใบหน้าด้านข้างที่เย็นชาและหยิ่งผยอง

ฉินซูก็ไม่ได้คิดมากและพูดกับเขา “ในหม้อยังมีซุปไก่เหลืออยู่ ถ้าคุณอยากกินก็ไปตักเอาได้”

พูดจบก็ปิดประตูออกไป

“ใครจะอยากกินซุปของเธอ” ฉู่หลินเฉินแสดงความรังเกียจ แต่เดิมทีเท้าที่จะก้าวขึ้นไปชั้นบน ก็หันทิศทางตามความจริงและเดินไปยังห้องครัว

ซุปไก่หม้อนี้ของฉินซูใช้ส่วนผสมของเครื่องปรุงยาจีนนำมาตุ๋น ทั้งบำรุงร่างกายและรสชาติดี

ฉู่หลินเฉินยืนอยู่ข้างหม้อน้ำ กินซุปหมดไปถ้วยนึงก็ตักเนื้อขึ้นมากินสองสามชิ้น รู้สึกว่าตนเองไม่เพียงแค่อิ่มท้อง แต่อาการปวดหัวก็ได้ลดลงแล้ว

สมกับที่เข้าใจแพทย์แผนจีน ซุปตุ๋นนี้มีประสิทธิภาพเหมือนยาเมื่อได้กินก็สามารถช่วยได้