วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 120

ฉู่หลินเฉินคิดอย่างนั้นและตักซุปอีกถ้วย

หลังจากอิ่มหมีพีมัน เขาก็ตกอยู่ในห้วงความคิดลึก ๆ

เขาได้เห็นทักษะทางการแพทย์ของฉินซูด้วยตาตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้นการแข่งขันทางการแพทย์ของทีมพวกเธอก็ยังได้ที่หนึ่ง

เธอเป็นคนที่มีความสามารถทางการแพทย์จริง ๆ

หานโม่หยางก็มองเห็นสิ่งนี้ด้วยเหรอ ถึงเลือกฉินซู?

หานซื่อและฉู่ซื่อ มีความสัมพันธ์ที่แข่งขันกันทางอุตสาหกรรมการแพทย์มาโดยตลอด ทั้งสองฝ่ายแย่งชิงคนที่มีความสามารถอย่างไม่ยอมอ่อนข้อให้กันแม้แต่น้อย

บางทีเขาอาจใช้แนวคิดแบบใหม่ เพื่อตัดสินการจะอยู่หรือไปของฉินซู

...

ฉินซูนำซุปไก่ไปส่งที่โรงพยาบาล แล้วป้อนให้คุณย่าดื่ม จากนั้นอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าพักหนึ่ง

ตอนที่กลับมาก็มืดมากแล้ว แต่ไฟในบ้านพักตากอากาศยังคงสว่างอยู่

มองเห็นชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาอย่างสงบไม่สะทกสะท้าน ฉินซูก็ตกตะลึง “คุณชายฉู่ คุณยังไม่พักผ่อนเหรอ?”

วันนี้ตอนที่เห็นเขากลับมา สภาพเขาแย่มาก

“ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอ”

ฉู่หลินเฉินมีใบหน้าที่เยือกเย็น ท่าทีที่สูงส่งและเย่อหยิ่งนั้นมาพร้อมกับออร่อที่กดขี่

ถ้าคนทั่วไปเห็นเข้า ภายในใจก็คงสั่นสะท้านไปนานแล้ว

แต่ฉินซูอยู่กับฉู่หลินเฉินมาระยะหนึ่งแล้ว และเคยเห็นสีหน้าที่เยือกเย็นของเขา

ดังนั้นเธอยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบเยือกเย็นและมองดูเขา “เชิญค่ะ”

ฉู่หลินเฉินมองดูลักษณะที่ไม่มีความกลัวเลยสักนิดของเธอ เขาขมวดคิ้วและมีสีหน้าเยือกเย็นขึ้น

น้ำเสียงต่ำสะกดอารมณ์ “หานโม่หยางใช้อะไรติดสินบนเธอ?”