ใครที่มันเบื่อกับการใช้ชีวิต แล้วกล้าปล่อยข่าวลือแบบนี้กับเขา?
ระหว่างทางกลับ
เว่ยเหอพูดจากใจ “คุณชายฉู่ คุณท่านเป็นห่วงสุขภาพของคุณจริง ๆ ตอนที่ผมไปขอใบสั่งยา หมอกลับมีใบรายการไว้อยู่แล้ว และยาก็อยู่ในถุงเรียบร้อยแล้วด้วย”
ฉู่หลินเฉินมองดูใบสั่งยาที่แปะไว้บนถุงยา ถือโอกาสเปิดออกดูและรีบกวาดสายตาอย่างรวดเร็ว ดูเสร็จก็รู้สึกไม่สบายไปทั้งตัว
เขาหัวเราะเยาะเบา ๆ “นายเอายานี้ไปดื่มซะ!”
“ได้ยังไงครับ นี่เป็นสิ่งที่คุณท่านให้คุณ”
“ไม่จำเป็น!”
เมื่อเห็นใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกของคุณชายของตน เว่ยเหอจำใจต้องเก็บเอาไว้
ฉู่หลินเฉินเม้มริมฝีบางปากของเขา ผ่านไปไม่นานจึงพูดขึ้น “เรื่องที่ฉันให้นายไปตรวจสอบที่โรงพยาบาล ตรวจสอบเรียบร้อยหรือยัง?”
เว่ยเหอกลับมาด้วยสีหน้าปกติ “ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับ”
“ผมตรวจดูบันทึกการวินิจฉัยโรคของหานโม่หยางแล้ว คุณรู้ไหมว่าเขามีปัญหาอะไร?”
เว่ยเหอจงใจเรียกร้องความสนใจ แต่เมื่อเห็นสีหน้าที่ทนไม่ไหวของคุณชาย เขาก็ไม่รู้จะทำเช่นไร จึงฝืนหัวเราะออกมาและพูดว่า “แท้จริงแล้วหานโม่หยางประสบอุบัติเหตุเมื่อสองสามปีก่อน ผมประเมินดูว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้คุณผู้หญิงหานมองหาหญิงสาววัยรุ่นไปทุกที่ เพราะคิดที่จะใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์ เพื่อสืบทายาทให้แก่ตระกูลหาน”
ฉู่หลินเฉินพึมพำอย่างไม่เห็นด้วย ทันใดนั้นแววตาของเขาก็เข้มขึ้น
ทันทีที่เสียงของเขาหยุดลง ฉู่หลินเฉินก็ขมวดคิ้ว
ผลจากการตรวจสอบของเว่ยเหอ มันตรงกับสิ่งที่ฉินซูพูดเมื่อวาน
เขาครุ่นคิด “หรือว่าจะเข้าใจเธอผิดจริง ๆ?”
“คุณชายฉู่ คุณพูดถึงใคร?”
ฉู่หลินเฉินเหลือบมองเขาอย่างนิ่งเฉย “ไม่มีอะไร”
สำหรับฉินซู เขายังต้องยืนยันอีกครั้ง
แต่จู่ ๆ การสนทนาเมื่อคืนก็ผุดขึ้นในหัวเขา
...เกิดอะไรขึ้นกับเขา?
...
ฉินซูและสวี่เหวินซูนัดเจอกันที่ร้านน้ำชา
“ขอบคุณอาจารย์สวี่จริง ๆ ถ้าไม่ได้การแนะนำของคุณ ฉันก็ไม่มีโอกาสได้รับการอุปถัมภ์ค้ำชูจากฉางเหล่า และฉันก็คงจะไม่มีโอกาสได้เข้าร่วมการแข่งขันและได้รับรางวัล”
“เธอดูถูกตัวเองเกินไปแล้ว ฉางเหล่าบอกกับฉันตลอดว่า ฉันได้แนะนำต้นกล้าที่ดีให้กับเขา เห็นได้ชัดว่าเขาสนับสนุนเธอมากจริง ๆ”
สวี่เหวินซูยิ้ม คิดอะไรบางอย่างได้จึงพูดขึ้นมา “ใช่แล้ว เธอวางแผนการเรียนของเธอไว้ยังไง? ลาพักร้อนไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา”
“คือ…” ฉินซูคิดอย่างลังเลและพูดขึ้น “จริง ๆ แล้วสองวันก่อนฉันไปเจอกับ ดร.สมิธ เขาเชิญให้ฉันไปเข้าร่วมโครงการวิจัยของเขา”
“ดร.สมิธ?!” สวี่เหวินซูพูดออกมาเสียงดัง
ดร.ทางการแพทย์ท่านนี้มีชื่อเสียงระดับโลกอย่างแท้จริง ไม่มีคนในวงการการแพทย์ที่ไม่รู้ชื่อจักเสียงของเขา
“เยี่ยมมาก” สวี่เหวินซูกล่าวอย่างมีความสุข “อันที่จริงฉันยื่นคำร้องกับทางมหาวิทยาลัยแล้ว เธอสามารถเข้าร่วมโครงการวิจัยทางการแพทย์แทนหน่วยกิตของวิชาเรียนในหลักสูตร ถึงตอนนั้นมหาวิทยาลัยยังคงมอบใบประกาศนียบัตรสำเร็จการศึกษาให้แก่เธอ”
ดวงตาของฉินซูเป็นประกาย
เธอกังวลว่าหลังจากออกจากตระกูลฉู่แล้ว จะจัดการกับเรื่องที่มหาวิทยาลัยอย่างไร คิดไม่ถึงเลยว่าอาจารย์สวี่จะไตร่ตรองและพิจารณาอย่างรอบด้านแทนเธอหมดแล้ว
“ขอบคุณค่ะอาจารย์สวี่!”
สวี่เหวินซูส่ายศีรษะ “ฉันหวังว่าเธอจะสามารถยืดหยัดอยู่บนเส้นทางการแพทย์ต่อไปได้”
พูดจบสายตาของเธอก็หยุดอยู่บนหน้าจอทีวีของร้านอาหาร ที่กำลังออกอากาศวาไรตี้รายการใหม่
นักแสดงหญิงเล่นน้ำอยู่ในแม่น้ำ เสื้อผ้าเปียกปอนเหมือนไม่รู้ตัว
สวี่เหวินซูขมวดคิ้ว ฉินซูก็เหลือบมองตาม และเมื่อเห็นใบหน้าคุ้นเคยตอนที่ภาพโคลสอัพเข้ามาพอดี
หวังอี้หลิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...