ใครที่มันเบื่อกับการใช้ชีวิต แล้วกล้าปล่อยข่าวลือแบบนี้กับเขา?
ระหว่างทางกลับ
เว่ยเหอพูดจากใจ “คุณชายฉู่ คุณท่านเป็นห่วงสุขภาพของคุณจริง ๆ ตอนที่ผมไปขอใบสั่งยา หมอกลับมีใบรายการไว้อยู่แล้ว และยาก็อยู่ในถุงเรียบร้อยแล้วด้วย”
ฉู่หลินเฉินมองดูใบสั่งยาที่แปะไว้บนถุงยา ถือโอกาสเปิดออกดูและรีบกวาดสายตาอย่างรวดเร็ว ดูเสร็จก็รู้สึกไม่สบายไปทั้งตัว
เขาหัวเราะเยาะเบา ๆ “นายเอายานี้ไปดื่มซะ!”
“ได้ยังไงครับ นี่เป็นสิ่งที่คุณท่านให้คุณ”
“ไม่จำเป็น!”
เมื่อเห็นใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกของคุณชายของตน เว่ยเหอจำใจต้องเก็บเอาไว้
ฉู่หลินเฉินเม้มริมฝีบางปากของเขา ผ่านไปไม่นานจึงพูดขึ้น “เรื่องที่ฉันให้นายไปตรวจสอบที่โรงพยาบาล ตรวจสอบเรียบร้อยหรือยัง?”
เว่ยเหอกลับมาด้วยสีหน้าปกติ “ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับ”
“ผมตรวจดูบันทึกการวินิจฉัยโรคของหานโม่หยางแล้ว คุณรู้ไหมว่าเขามีปัญหาอะไร?”
เว่ยเหอจงใจเรียกร้องความสนใจ แต่เมื่อเห็นสีหน้าที่ทนไม่ไหวของคุณชาย เขาก็ไม่รู้จะทำเช่นไร จึงฝืนหัวเราะออกมาและพูดว่า “แท้จริงแล้วหานโม่หยางประสบอุบัติเหตุเมื่อสองสามปีก่อน ผมประเมินดูว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้คุณผู้หญิงหานมองหาหญิงสาววัยรุ่นไปทุกที่ เพราะคิดที่จะใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์ เพื่อสืบทายาทให้แก่ตระกูลหาน”
ฉู่หลินเฉินพึมพำอย่างไม่เห็นด้วย ทันใดนั้นแววตาของเขาก็เข้มขึ้น
ทันทีที่เสียงของเขาหยุดลง ฉู่หลินเฉินก็ขมวดคิ้ว
ผลจากการตรวจสอบของเว่ยเหอ มันตรงกับสิ่งที่ฉินซูพูดเมื่อวาน
เขาครุ่นคิด “หรือว่าจะเข้าใจเธอผิดจริง ๆ?”
“คุณชายฉู่ คุณพูดถึงใคร?”
ฉู่หลินเฉินเหลือบมองเขาอย่างนิ่งเฉย “ไม่มีอะไร”
สำหรับฉินซู เขายังต้องยืนยันอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...