วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 133

ฉินซูวางแผนที่จะไปเยี่ยมคุณย่าของเธอก่อน แล้วจึงไปหาที่อยู่กับเวินหลี

เธอเดินถือซุปไก่เข้าไปในห้องผู้ป่วย แต่กลับเจอคนที่ไม่คาดคิด

จงจื้อหย่วนและโจวซือฉิน

ตั้งแต่คุณย่าได้ผ่าตัดตลอดจนถึงช่วงเวลาพักฟื้น ลูกชายและลูกสะใภ้ไม่เคยปรากฏตัวเลย แต่พวกเขากลับอยู่ที่นี่ในวันนี้

ฉินซูไม่พูดอะไรเมื่อเห็นทั้งสองทักทายกันที่เตียงคุณย่า อย่างไรก็ตามพวกเขาเป็นญาติทางสายเลือดของคุณย่า ถึงยังไงการมาเยี่ยมคุณย่า ยังดีกว่าไม่มาเลย คุณย่าก็จะรู้สึกสบายใจขึ้นบ้าง

ฉินซูเดินไปอย่างสำรวมโดยไม่สนใจทั้งสองคน เธอพูดเบา ๆ กับหญิงชราที่อยู่บนเตียงว่า "คุณย่า หนูมาเยี่ยมวันนี้ เอาซุปไก่ใส่ดอกลิลลี่และอินทผลัมมาให้ ให้หนูป้อนให้เลยไหมคะ?"

ฉินกู้เซียงพยักหน้าช้า ๆ เธอทำเสียง "อืม" ในลำคอของเธอ

“ที่แท้คุณแม่ก็พูดได้! เมื่อกี้ไม่ได้พูด เลยคิดว่าพูดไม่ได้ซะอีก!” โจวซีอฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ

ฉินซูไม่ได้สนใจเธอ และเทซุปไก่ลงในชาม

โจวซือฉินพูดขึ้น "ฉินซู นี่แม่ฉัน ฉันป้อนเอง"

เธอพูดแบบนั้น และกำลังจะคว้าชามซุปในมือของฉินซูไป

ฉินซูเห็นคุณย่าของเธอขมวดคิ้ว เธอหลบหลีกจากมือของโจวซือฉินอย่างเย็นชา และพูดออกมาแค่สองคำ "ไม่ต้อง"

จากนั้นเธอก็ดึงเก้าอี้ออกไปนั่งข้างเตียง ป้อนนมและซุปให้คุณย่า

โจวซือฉินเบะปาก เธอยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยอารมณ์หงุดหงิด พลางสะกิดไหล่ของจงจื้อหย่วน

จงจื้อหย่วนละสายตาจากฉินซูและมองไปที่ฉินกู้เซียง เขาพูดอย่างกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกว่า "แม่ ที่ผมพูดไป แม่คิดว่าไงบ้าง? ยังไงบ้านนั้นก็ไม่มีคนอยู่อยู่แล้ว ว่างยังไงก็อย่างนั้น ตอนนี้มีคนเต็มใจที่จะซื้อมัน เราขายมันเถอะ"

"อะแฮ่ม..."