วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 153

รถที่ตามพวกเขามาด้านหลัง คือรถโฟล์คสวาเกนธรรมดา ๆ คันหนึ่ง แต่เห็นได้ชัดว่าเคยมีการดัดแปลงแก้ไข เสียงเบามาก และเพิ่มอัตราการเร่งได้รวดเร็วมาก ตามติดรถของฉู่หลินเฉินไม่ปล่อย

รถขับด้วยความเร็วขึ้นไปบนสะพานข้ามสะพานแม่น้ำโดยไม่รู้ตัว เมื่อมองดูรถโฟล์คสวาเกนคันนั้นที่ด้านหลัง และคนขับก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ด้านหน้าก็ปรากฏรถบรรทุกขนาดใหญ่

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปและหักพวงมาลัยทันที

แต่ยังช้าไปเสี้ยววินาที

รถบรรทุกขนาดใหญ่พุ่งชนเข้ามาอย่างแรง

โครม!

รถพุ่งทะลุราวกั้นข้างสะพาน ครึ่งหนึ่งห้อยอยู่ด้านนอกสะพาน!

ฉินซูรู้สึกวิงเวียนศีรษะอย่างรุนแรง เมื่อสติกลับมาและมองเห็นสภาพนอกหน้าต่างรถ เธอก็อกสั่นขวัญหายทันที!

รถกำลังแกว่ง! ยิ่งไปกว่านั้นดูเหมือนว่าจะร่วงลงไปได้ทุกเมื่อ

แม้ว่าฉินซูจะกล้าหาญ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะมีความกล้าหาญที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น จนไม่รู้สึกกลัวภายใต้สถานการณ์แบบนี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เธอยังมีความกลัวที่ใหญ่ที่สุดหนึ่งอย่าง...

ฉินซูมองไปที่ฉู่หลินเฉินด้วยความรู้สึกที่ตื่นตระหนก ในแววตามีความลุกลี้ลุกลน

ฉู่หลินเฉินชะงัก ดูเหมือนว่านี่คือครั้งแรกที่เขาเห็นแววตาแบบนี้ของเธอ

เพียงแต่เห็นได้ชัดว่าเขาใจเย็นมาก เหลือบมองรถโฟล์คสวาเกนคันนั้นที่กำลังขี่มาทางพวกเขาผ่านกระจกมองหลัง และตัดสินใจอย่างเด็ดขาดพูดออกมา “ออกจากรถ!”

รถห้อยอยู่ในอากาศ ถ้าไม่ระมัดระวังก็จะร่วงลงไป การอยู่ในรถอันตรายยิ่งกว่า!

ฉู่หลินเฉินให้คนขับรถลงไปก่อนเพราะเขาอยู่ในตำแหน่งด้านหน้า ถ้าหากตนเองกับฉินซูลงไปก่อนรถก็จะร่วงลงไปจากบนสะพาน เพราะว่าแรงโน้มถ่วงไม่สมดุล

ฝีมือคนขับรถนับว่าคล่องแคล่วแข็งแรง เขาปีนออกมาได้อย่างราบรื่น

ฉู่หลินเฉินมองไปยังฉินซูและพบว่าเธอจับประตูรถอย่างตึงเครียดและไม่ไหวติง

เปลือกตาของเขาหย่อนลงเล็กน้อยและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “อย่าช้า รีบลงจากรถ”

พูดจบเขาก็เปิดประตูรถฝั่งของตนเองก่อน

ลมหนาวพัดเข้ามา

ฉินซูมองเห็นความว่างเปล่าที่ระดับความสูงหลายสิบเมตรนอกหน้าต่าง และกระแสน้ำด้านล่าง

“ฉัน…” เธอกลืนน้ำลาย ตอนนี้แม้แต่แรงเปิดประตูรถยังไม่มี

ฉู่หลินเฉินหรี่ตาและพูดขึ้น “งั้นฉันลงไปก่อน เธอออกไปทางฝั่งของฉัน มานี่”

พูดแล้วเขาก็ยื่นมือแสดงเจตนาไปหาเธอ

ฉินซูสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามให้ตนเองสงบสติอารมณ์ จากนั้นก็ขยับไปฝั่งของเขาทีจะน้อย

ฉู่หลินเฉินรูปร่างแข็งแรงคล่องแคล่ว เขาออกจากรถไปได้อย่างรวดเร็ว เหยียบบนขอบด้านนอกของราวจับและส่งสัญญาณให้ฉินซู “เธอลงมาได้แล้ว”

ฉินซูขยับไปยังริมขอบประตูรถ ห่างจากระดับความสูงหลายสิบเมตรเพียงแค่หนึ่งก้าว

เธอหน้าซีดเผือด จับขอบประตูรถแน่นเกร็ง ไม่กล้ามองลงไปและไม่กล้าก้าวเหยียบออกมา

ฉู่หลินเฉินชะงักและถามขึ้นด้วยความสงสัย “เธอกลัวความสูง?”

เมื่อเห็นท่าทางที่ไม่กล้าลืมตาของฉินซู ฉู่หลินเฉินก็มั่นใจในการคาดเดานี้

เขายื่นมือออกไปและพูดด้วยเสียงต่ำที่มีพลัง “ไม่เป็นไร ยื่นมือมาให้ฉัน ฉันรับรองว่าจะไม่ให้เธอตกลงไป”

ภายใต้เสียงเต้นของหัวใจที่เหมือนเสียงตีกลอง และเสียงลมพัดที่ดังหวิว ๆ คำพูดของเขาดูเหมือนจะมีเวทมนตร์กระทบหัวใจของเธอ มีพลังที่ทำให้ผู้คนสบายใจและเชื่อใจ

ฉินซูค่อย ๆ ลืมตาข้างหนึ่งและเห็นว่าเขากำลังมองตนเองด้วยท่าทางที่จริงจัง มือข้างหนึ่งจับราวจับส่วนมืออีกข้างหนึ่งยื่นมาให้เธอ

ฉินซูอดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจ กัดฟัน และยื่นมือส่งไป

ไม่เป็นไร ก็แค่ก้าวเดียว ระยะห่างเพียงแค่หนึ่งก้าวเท่านั้นเอง...

เธอให้กำลังใจตัวเองในใจ จะมาโดนฉู่หลินเฉินดูถูกไม่ได้

ไม่คาดคิดว่าทันทีที่ก้าวเหยียบเข้าไปในอากาศ ทั้งร่างก็ตกลงไปอย่างรวดเร็ว

เสียงร้องที่ตื่นตระหนกของฉินซูกำลังจะโพล่งออกมา ข้อมือของเธอก็ถูกจับแน่น

ฉู่หลินเฉินจับเธอไว้!

ฝ่าเท้าและทั้งร่างเธอห้อยอยู่กลางอากาศ

เพียงแค่ฉินซูก้มศีรษะเหลือบมองลงไปเธอก็แทบจะเป็นลมตาย

สูงเกินไป! น่ากลัวเกินไปแล้ว!

เธอกลัวความสูงมากจริง ๆ!