วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 154

ฉินซูเงยหน้าขึ้นไปมองฉู่หลินเฉิน เบ้าตาของเธอเปียกชุ่มเพราะอาการตื่นตกใจ

ฉู่หลินเฉินตกตะลึง ชายผู้เย็นชาที่แต่ไหนแต่ไรมาจะไม่ปลอบโยนผู้คน จู่ ๆ ก็พูดขึ้นมาอย่างเกินความคาดหมาย “ไม่ต้องกลัว ฉันจะไม่ปล่อยเธอ”

ฉินซูได้ยินคำพูดนี้ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ ดูเหมือนว่าไม่ได้หวาดกลัวขนาดนั้นแล้ว

ฉู่หลินเฉินกำลังจะดึงเธอขึ้นมา จู่ ๆ คนขับที่อยู่ด้านข้างก็ตะโกนขึ้น “คุณชายฉู่ระวัง!”

มองเห็นคนสามคนที่ลงมาจากรถบรรทุกขนาดใหญ่ ต่างคนต่างถือแท่งเหล็กและมีดพุ่งเข้ามา

คนขับเข้าไปประจันหน้าเพราะคิดจะขัดขวางพวกเขา แท่งเหล็กหนัก ๆ กระทุ้งเข้าไปบนเข่าของเขา ทำให้เขาเข่าทรุดลงไปตรงจุดนั้นทันที แต่เขาก็ยังคงใช้สองมือลากคน ๆ หนึ่งไว้

มือข้างหนึ่งของฉู่หลินเฉินดึงฉินซูอยู่ ส่วนมืออีกข้างคว้าราวจับไว้ เมื่อได้ยินการเคลื่อนไหวของคนสองคนด้านหลังที่กำลังโจมตีเข้ามา เขาก็ก้มตัวหลบอย่างว่องไว

แท่งเหล็กกระแทกเข้ากับบนราวจับเกิดเสียงกระทบกันดังก้องกังวาล

ในเวลาเดียวกันชายอีกคนหนึ่งถือมีดแทงเข้ามา แต่ฉู่หลินเฉินก็หลบได้

เขาไม่ได้ใช้สองมือของเขา เพียงอาศัยสองขาและการหลบหลีกไปมาตามมุมต่าง ๆ เป็นการต่อสู้ที่สูสีกับผู้ชายสองคน

ฉินซูมองดูการต่อสู้ที่ดุเดือดด้านบน และตนเองก็เหมือนตะกร้าผักที่ถูกฉู่หลินเฉินแกว่งไปแกว่งมาในอากาศ หัวใจของเธอสั่นสะท้าน

ทว่าภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าฝีมือของฉู่หลินเฉินจะยอดเยี่ยมมากแค่ไหน ก็ต้านคนสองคนที่ผลัดกันเข้าหาไม่ไหว

การเคลื่อนไหวของเขาค่อย ๆ ช้าลง ชายคนที่ถือมีดมองเห็นโอกาสที่เหมาะสมพอดี จึงตัดสินใจแทงมีดเข้าไปอย่างเด็ดขาด

ฉวบ!

เสียงทุ้มของมีดแหลมคมที่แทงทะลุร่างกายดังขึ้น มันปักเข้าไปที่อกของเขา

ร่างกายของฉู่หลินเฉินแข็งทื่อขึ้นมาฉับพลัน จากนั้นเจตนาฆ่าที่รุนแรงก็ปรากฏขึ้นในแววตาทันที

ทันใดนั้นเขาก็ปล่อยมือข้างที่คว้าราวจับไว้ออก เปลี่ยนไปจับแขนของชายที่ถือมีด ไม่มีใครรู้ว่าเขาเอาแรงมาจากไหน เห็นเพียงแต่ว่าคนนั้นถูกเขาโยนออกไปนอกราวจับ และตกลงไปสู่แม่น้ำที่ไหลเชี่ยวด้านล่าง

ซ่า!

ลองอองน้ำจากในแม่น้ำสาดกระเซ็นถึงร่างกายของฉินซู เธอมองขึ้นไปยังชายผู้โหดเหี้ยมขึ้นมากะทันหันด้วยความประหลาดใจ

และในตอนนี้มือของฉู่หลินเฉินก็คว้าบนราวจับไว้แน่นอีกครั้ง เขาหอบหายใจอย่างหนักหน่วง

หัวใจของฉินซูจมดิ่งลงเล็กน้อย เมื่อกี้นี้มือข้างนั้นทำให้เขาสูญเสียพละกำลังไปมาก ยิ่งไปกว่านั้นที่หน้าอกของเขายังมีมีดปักอยู่อีก!

เมื่อคิดเช่นนี้เธอก็รู้สึกว่าข้อมือหลวมลงเล็กน้อย ทั้งตัวของเธอตกลงไปสองสามเซนติเมตร

แต่ฉู่หลินเฉินดึงเธอไว้แน่นอีกครั้งทันที ฝ่ามือของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ

ฉินซูมองเขาอย่างซาบซึ้งและมองเห็นชายที่ถือแท่งเหล็กจู่โจมเข้ามาด้านหลังของเขาพอดี

ยังมีอีกหนึ่ง เขายังไหวไหม?

เมื่อเห็นคราบเลือดเป็นวงกว้างที่ซึมออกมาจากหน้าอกของเขา รูม่านตาของฉินซูก็หดลง เธอกัดฟันและตัดสินใจพูดอย่างเด็ดขาด “ฉู่หลินเฉิน คุณปล่อยฉันเถอะ คุณจับไว้ไม่ไหวหรอก…”

“หุบปาก!”

ฉู่หลินเฉินจ้องเขม็งไปที่เธอ แววตาที่เด็ดเดี่ยว แน่วแน่ ไม่มีใครสามารถทำให้สั่นคลอนได้!

วินาทีต่อมาเขาส่งเสียงคำรามเหมือนสัตว์ร้ายในลำคอ กล้ามเนื้อทั้งตัวรัดแน่น พละกำลังที่มหาศาลระเบิดออกมาอีกครั้ง โดยไม่คาดคิดว่าในช่วงเวลาอันสั้นเขาก็ดึงฉินซูขึ้นมาได้

สองมือของทั้งคู่ประสานกันแน่นเป็นจุดเริ่มต้น ร่างเพรียวบางของเธอเหมือนกับเส้นโค้งที่เป็นริ้วยาวในอากาศ กระโปรงสยายออกไปราวกับผีเสื้อร่ายรำ

เวลาดูเหมือนจะช้าลง

เธอมองดูท่าทางที่หนักแน่นบนใบหน้าของเขา มั่นใจ กล้าหาญและทรงพลัง

มุมปากของเขาขยับเล็กน้อย เสียงทุ้มต่ำลอยตามลมผ่านเข้าไปในหูเธออย่างแผ่วเบา

เขาพูด...

“ฉันทำได้”

เท้าทั้งสองของฉินซูสัมผัสพื้น ไม่รอให้เธอได้ลุกขึ้นยืนฉู่หลินเฉินก็ปล่อยมือ

ฉากสุดท้ายที่เธอเห็นแวบหนึ่งคือเขากับคนร้ายตกลงไปใต้สะพานพร้อมกัน

เสียงตกลงไปในน้ำซู่ซ่าดังเรียงกัน

ทันใดนั้นฉินซูก็ตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น

ฉู่หลินเฉินอุส่าดึงเธอขึ้นมาและคาดไม่ถึงว่าเขาจะเลือกตกลงไปในแม่น้ำกับคนร้ายด้วยกัน

ทำไมกัน?

สองขาของเธออ่อนแรง พยายามที่จะลุกขึ้นมาโถมตัวเข้าหาราวจับ อดทนต่อความกลัวความสูงและมองลงไป น้ำในแม่น้ำใต้สะพานไหลเชี่ยวกราก ไร้เงาร่างคน?

...