ฉินซูเอ่ยถามขึ้น “คุณชายฉู่ ร่างกายคุณฟื้นตัวเป็นยังไงบ้างคะ?”
ฉู่หลินเฉินเหลือบมองโทรศัพท์มือถือ ผู้หญิงคนนี้โทรมาเพราะเป็นห่วงเขาจริง ๆ เหรอ?
เขาเม้มริมฝีปากไม่ปริปากพูด แล้วพ่นออกมาสองคำ “ก็ดี”
ฟังน้ำเสียงที่มีกำลังการหายใจเต็มที่ ฉินซูก็ปรากฏความรู้สึกเกินความคาดหมาย ดูเหมือนว่าเขาจะฟื้นตัวได้ดีมาก ๆ
เธอเม้มปากยิ้มเบา ๆ และพูดขึ้น “ถ้าอย่างนั้นเราสามารถคุยเรื่องการหย่าได้แล้วใช่ไหม?”
ฉู่หลินเฉิน “...”
ฉินซูพูดตามสิ่งที่ตนเองคิด “ก่อนหน้านี้เราคุยกันว่าหลังจากคุณเสร็จสิ้นพิธีรับช่วงต่อ ก็จะยกเลิกสัมพันธ์การแต่งงานของเรา ต่อมาเพราะว่าอาการบาดเจ็บของคุณ ฉันก็เลยต้องแกล้งแสดงละครต่ออีกสองสามวัน ตอนนี้คุณก็ปลอดภัยไร้กังวลแล้ว ถึงเวลาที่เราต้องหย่าร้างกันแล้วค่ะ”
“คุณคิดว่าไงคะ?”
ฉู่หลินเฉินเม้มปากและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ฉันก็คิดแบบนั้น”
พูดจบก็วางสายไป
ฉินซูไม่สบายใจเพราะเธอยังไม่ได้พูดคุยเรื่องเวลาที่ละเอียดและแน่นอนกับเขาเลย ทำไมถึงวางสายเร็วขนาดนี้?
สีหน้าของฉู่หลินเฉินที่ปลายสายโทรศัพท์ไม่ค่อยดีนัก
เรื่องการหย่าร้างควรเป็นเขาที่เอ่ยขึ้นมา คิดไม่ถึงเลยว่า ฉินซูจะริเริ่มเป็นฝ่ายพูดออกมาด้วยตัวเอง ผู้หญิงคนนั้นเร่งรีบมากที่จะตัดความสัมพันธ์กับเขา?
ไม่รู้ว่าทำไมการรับรู้สิ่งนี้ในใจ ทำให้เขาร้อนใจไม่เป็นสุขอย่างอธิบายไม่ถูก
ราวกับว่าการเป็นไปของเรื่องนี้ จะหลุดออกจากแนวทางที่เขาได้กำหนดไว้ในตอนแรก ทำให้เขาควบคุมไม่ได้
เขาไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลยจริง ๆ
ในเวลาเดียวกันนี้ เว่ยเหอก็เคาะประตูแล้วเข้ามารายงาน “คุณชายฉู่ สืบพบแล้วครับ เมื่อเร็ว ๆ นี้มีคนเห็นลูกสาวคนโตตระกูลหานคนนั้นปรากฏตัวอยู่ที่ไห่เฉิงจริง ๆ ครับ ดูเหมือนว่าเรื่องการลอบสังหารบนถนนจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...