เธอแทบอดใจไม่ไหวที่จะบอกข่าวนี้ให้ทั้งโลกรับรู้
เมื่อได้ฟังคำพูดของเธอ ฉู่โจวก็ปรากฏความประหลาดใจก่อนเล็กน้อย จากนั้นกลับมามีสีหน้าที่เด็ดเดี่ยวและหันหลังเดินออกไปพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถืออกมา
“สมิธ เรื่องของฉันที่นี่ใกล้จะจบลงแล้ว ฉันจะพาคุณฉินมาให้เร็วที่สุด”
ณ ตระกูลหวัง
จางเหวินเห็นว่าหลังจากที่หวังอี้หลินคุยโทรศัพท์เสร็จเรียบร้อยก็หัวเราะไม่หยุด จึงอดที่จะสงสัยไม่ได้ “ลูกสาว ทำไมวันนี้เธอถึงมีความสุขจัง? ละครใหม่ของลูกเริ่มถ่ายทำแล้วเหรอ?”
“ฮ่าฮ่า ถ่ายละครเหนื่อยจะตาย หนูคงไม่ดีใจขนาดนี้หรอก!” หวังอี้หลินกล่าว
“งั้นลูกเป็นอะไร?”
หวังอี้หลินสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดขึ้นด้วยเสียงดังกึกก้อง “คุณชายฉู่จะหย่ากับฉินซูแล้ว!”
ทันทีที่จางเหวินได้ฟังก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันมีอะไรที่น่าดีใจขนาดนั้น “นี่มันเป็นเรื่องที่ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องเกิดขึ้นไม่ใช่เหรอ? ก่อนหน้านี้คุณชายฉู่ก็ได้แสดงท่าทีบอกเธอก่อนแล้วนี่”
“มันไม่เหมือนกัน ครั้งนี้คุณชายฉู่ได้ให้คนจัดเตรียมหนังสือข้อตกลงการหย่าร้างแล้ว! แสดงให้เห็นว่า อีกไม่นานฉินซูก็จะไม่ใช่ภรรยาทายาทตระกูลฉู่แล้ว!”
“จริงเหรอ?!” ในตอนนี้จางเหวินไม่ได้นิ่งเฉยอีกแล้ว ในที่สุดเธอก็มีความรู้สึกเกิดความภาคภูมิใจและพูดขึ้นว่า “แม่ก็รู้อยู่แล้วว่าลูกเขยของแม่คนนี้รักษาคำพูด และจะไม่ทำให้ลูกผิดหวังอย่างแน่นอน! ฉินซูยึดครองตำแหน่งของลูกนานมากแล้วก็ควรจะออกไปได้สักที!”
“ใช่แล้ว!”
“ใช่แล้วลูก” จางเหวินคิดอะไรบางอย่างได้ จึงพูดกับหวังอี้หลินอย่างตึงเครียด “ลูกต้องเตือนคุณชายฉู่สักหน่อยนะ ในข้อตกลงการหย่าร้างนั้นต้องเขียนให้ชัดเจน ต้องให้ฉินซูหย่าร้างออกไปตัวเปล่า ไม่ให้เธอใช้เรื่องของการหย่าร้างมาแบ่งเอาทรัพย์สินเงินทองหรืออะไรก็ตามของตระกูลฉู่ไป ในอนาคตของเหล่านั้นจะเป็นของลูกทั้งหมด”
“คนตระกูลฉู่รู้ว่าฉินซูสวมรอยหนู คงไม่ปล่อยให้เธอเอารัดเอาเปรียบได้หรอก เรื่องเล็กน้อยนี้ไม่ต้องห่วง!” หวังอี้หลินพูดยิ้มเยาะ “หนูหวังว่าพวกเขาจะซักไซ้ไล่เลียงเธออย่างสมควร สั่งสอนเธอสักหน่อย จะให้ดีก็ส่งเธอเข้าไปอยู่ในคุก!”
จางเหวินพยักหน้าสนับสนุน
ทั้งสองคนต่างเริ่มจินตนาการถึงฉินซูที่ถูกไล่ออกจากตระกูลฉู่แล้ว
หลังจากนั้นชั่วประเดี๋ยวเดียว สีหน้าของจางเหวินเปลี่ยนไปกะทันหัน เธอตบต้นขาของเธอและพูดขึ้น “ไอหยา เกือบลืมไปเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...