วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 212

ภายในห้องขัง เงาของร่างเพรียวบางขดตัวกลมนั่งพิงอยู่ในมุม

ภายในแสงที่มืดสลัว มองเห็นใบหน้าที่กำลังบิดบังอยู่ไม่ชัดเจน เห็นเพียงแค่ลำคอด้านข้าง ที่ขาวราวหิมะกับแขนเรียวบางที่ขาวผุดผ่อง

ฉู่หลินเฉินหยุดฝีเท้า แววตาที่นิ่งลึกหยุดอยู่ที่บนเรือนร่างของคนที่อยู่ด้านใน ริมฝีปากบางขยับและพูดออกมาสองคำ “ฉินซู”

ฉินซูไม่ได้หลับอยู่ เมื่อได้ยินเสียงนี้เธอก็สั่นเทาไปทั้งตัว

เธอค่อย ๆ เงยศีรษะขึ้นและมองไปยังเงาสะท้อนของรูปร่างสูงใหญ่ ที่ยืนอยู่ตรงหน้าของตนเอง ใบหน้าของเขาผสมเข้ากับความมืดสลัวอย่างลงตัว อยากที่จะแยกออกมาจากความมืด

ฉินซูขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว พึมพำเสียงในจมูก “คุณชายฉู่ คุณพอใจแล้วใช่ไหมที่เห็นฉันเป็นแบบนี้?”

ถูกขังไว้ในนี้เกือบจะหนึ่งวัน น้ำสักหยดก็ยังไม่ได้ดื่ม น้ำเสียงของเธอฟังดูแหบแห้ง

“ฉันมาหาเธอเพื่อคุยเรื่องหย่า”

ฉู่หลินเฉินมองเธออย่างนิ่งสงบ “ฉันจะให้โอกาสเธออีกครั้ง เพียงแค่เธอเซ็นชื่อลงบนข้อตกลงการหย่า”

ใบหน้าของฉินซูงุนงง เธอจับผนังห้องแล้วยืนขึ้นมา

อาจจะเป็นเพราะนั่งนานเกินไป เท้าทั้งสองจึงเกิดอาการชา และเธอก็เชื่องชามาก

มันไม่ง่ายเลยที่จะยืนตัวตรง เธอค่อย ๆ ก้าวไปด้านหน้าของฉู่หลินเฉินทีละก้าวและถามว่า “ฉันไม่ได้เซ็นชื่อไปเรียบร้อยแล้วเหรอ”

ฉู่หลินเฉินหัวเราะเยาะทันที “ไม่ใช่ข้อตกลงการหย่าฉบับนั้นที่เธอเตรียมไว้ แต่เป็นข้อตกลงการหย่าที่ฉันเตรียม!”

“อืม ได้สิ” อย่างไรก็ตาม จุดประสงค์ของการเซ็นลงบนเอกสารฉบับนี้ก็เพื่อหย่า ฉินซูจึงไม่ได้คิดว่ามีอะไรที่แตกต่าง

ตรงกันข้าม ฉู่หลินเฉินยอมให้โอกาสเธออีกครั้ง แสดงให้เห็นว่า เขาอาจจะไม่ปล่อยให้เธอติดคุก

นี่เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

แน่นอนว่าฉินซูเห็นด้วยอย่างยินดี

ฉู่หลินเฉินเหลือบมองฉินซูลึก ๆ และหมุนตัวก้าวออกไปด้านนอก “ไปเถอะ”

ฉินซูเดินตามหลังเขาออกไปอย่างเงียบ ๆ

ด้านหน้าของโต๊ะตัวหนึ่ง ทั้งสองนั่งตรงข้ามกัน

ฉู่หลินเฉินวางเอกสารไว้ตรงหน้าของฉินซู และพูดคำสองคำที่เย็นชาออกมา “เซ็นสิ”

ฉินซูหยิบปากกาด้ามหนึ่งจากด้านข้าง และถือโอกาสพลิกดูข้อตกลงการหย่าร้างฉบับนี้ ในปากก็พูดพึมพำ “ฉบับนี้กับฉบับนั้นที่ฉันเตรียม มันเป็นแบบเดียวกันไม่ใช่เหรอ…”

“เธอพูดอะไร?” ฉู่หลินเฉินได้ยินที่เธอพูดไม่ชัดจึงถามออกไปด้วยความสงสัย

ฉินซูส่ายศีรษะและพูดเบา ๆ “ไม่มีอะไร”

จากนั้นก็เซ็นชื่อตนเองลงไปเสร็จสิ้นเรียบร้อย

“เรียบร้อย”

เธอดันหนังสือข้อตกลงการหย่าร้างคืนให้เขา อดไม่ได้ที่จะพูดเพื่อยืนยัน “เรียบร้อยแล้วใช่ไหม? ตระกูลฉู่จะไม่ฟ้องฉันอีกจริง ๆ ใช่ไหม?”

ฉู่หลินเฉินเงยหน้ามองเธอตรง ๆ “ฉันรักษาคำพูด”

“ฮ่าฮ่า” ฉินซูนึกถึงคำพูดของฉู่หยุนซี

หลังจากยืนยันข้อตกลงการหย่าร้างฉบับนี้ที่ฉินซูเซ็นอีกครั้งแล้ว ฉู่หลินเฉินก็ปิดเอกสารและพูดอย่างเย็นชา “เซ็นหย่าดี ๆ แบบนี้ตั้งแต่แรกดีกว่าเยอะ ไม่เห็นจำเป็นต้องสร้างเรื่องเหล่านี้ขึ้นมา”

พูดจบเขาก็ลุกขึ้นก่อน เตรียมจะจากไป

ฉินซูก็ยืนขึ้นทันทีเช่นเดียวกันและพูดอย่างไม่ยอมแพ้ “ฉันทำเรื่องอะไร? ตั้งแต่แรกฉันก็เซ็นชื่อด้วยตัวเองอย่างตระหนักรู้ตัว คนที่ยื้อไม่ยอมอย่าคือคุณ คนที่กลับกลอกไปมาก็คือตระกูลฉู่ของพวกคุณ!”

เพราะตระกูลฉู่ ตนเองถูกขังอยู่ที่สถานีตำรวจหนึ่งวัน ภายในใจเต็มไปการข่มความไม่เป็นธรรมและความโกรธแค้นเอาไว้

ดังนั้นเมื่อพูดคำพูดนี้จบ เธอก็กลอกตาใส่ฉู่หลินเฉินอย่างไม่มีมารยาทเลยแม้แต่น้อย และรีบก้าวเข้าไปตรงหน้าของเจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่ข้าง ๆ จากนั้นพูดว่า “ขอถามหน่อย ว่าตอนนี้ฉันสามารถไปได้รึยัง?”

เป็นครั้งแรกของอีกฝ่ายที่เห็นหญิงสาวที่กำลังจะตกเป็นนักโทษยังมีความอวดดีขนาดนี้

“ได้ นี่คือโทรศัพท์มือถือและเอกสารที่เกี่ยวข้องของคุณ กรุณาถือดี ๆ”

“ขอบคุณ”

ฉินซูรับมันโดยที่ไม่ได้สนใจฉู่หลินเฉิน จากนั้นเดินออกไปจากสถานีตำรวจโดยไม่หันกลับมามอง

หลังจากที่สติของฉู่หลินเฉินกลับมาในภายหลัง สีหน้าของเขาก็มืดครึ้มทันที

เขากรุณาให้โอกาสผู้หญิงคนนี้ได้เซ็นข้อตกลงการหย่าร้างอีกครัง เพื่อให้เธอพ้นจากการติดคุก

นี่มันท่าทีอะไรของเธอ?!

ฉู่หลินเฉินตามออกไปด้วยใบหน้าเยือกเย็น