“ขอโทษด้วย พวกเราพยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว”
เมื่อได้ฟังคำพูดนี้ ในชั่วพริบตาเดียว ราวกับว่าเรี่ยวแรงทั้งร่างกายของฉินซูถูกสูบออกไปจนหมดสิ้น
เธอก้าวถอยหลังทันที และชนเข้ากับกรอบประตูจนสันหลังเกิดความเจ็บปวด
แค่ดูเหมือนกับว่าเธอจะไม่ได้รู้สึกถึงมัน เธอเพียงแต่มองไปยังเตียงคนไข้ ที่ถูกเข็นออกมาอย่างเลื่อนลอย ซึ่งถูกถลุมไว้ด้วยผ้าขาว...
แพทย์ถอนหายใจและกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้ คนไข้ได้ทำการผ่าตัดหัวใจครั้งสำคัญมา และยังอยู่ในช่วงฟื้นตัว ครั้งนี้เป็นเพราะแรงกระแทกจากภายนอกทำให้เกิดเลือดตกในหัวใจ จริง ๆ แล้ว...เอ่อ”
“ฉันทราบ” ฉินซูพูดเบา ๆ ด้วยริมฝีปากที่สั่นเทา
ตอนที่ได้ฟังเว่ยเหอบรรยายถึงอาการของคุณย่า เธอได้คาดเดาถึงความเป็นไปได้นี้อย่างคลุมเครือ และมีลางสังหรณ์ไม่ดีในใจ
เพียงแต่หลังจากที่มันเกิดขึ้นจริง ๆ เธอไม่สามารถยอมรับมันได้
คุณย่าเป็นคนที่สำคัญที่สุดในโลกนี้สำหรับเธอ แต่กลับจากไปอย่างกะทันหันมาก
หลังจากนี้เธอก็จะไม่มีญาติพี่น้องอีกแล้ว...
ในที่สุดเบ้าตาของฉินซูก็กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาไม่ได้อีกต่อไป
เว่ยเหอไม่ได้คาดคิดว่าเรื่องจะร้ายแรงถึงขนาดนี้ เขาเหลือบมองฉินซูอย่างลังเล แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะปลอบโยนอย่างไร
ทำได้เพียงแต่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เดินไปยังอีกฟากแล้วโทรศัพท์ไปรายงานด้วยเสียงที่แผ่วเบากับสีหน้าที่เคร่งขรึม “คุณชายฉู่ครับ การช่วยชีวิตคุณย่าของฉินซูไม่ได้ผล เธอเสียชีวิตแล้วครับ…”
ทางด้านคฤหาสน์ตระกูลฉู่
ภายในห้องโถงใหญ่ ความกดอากาศต่ำและเยือกเย็นปกคลุมไปทั่วทุกสารทิศ
“พูดสิ่งที่พวกเธอพูดที่หน้าประตูเมื่อกี้นี้อีกรอบ” ดวงตาของฉู่หลินเฉินราวกับดาบที่เย็นเฉียบทำให้ผู้คนยำเกรง
สาวใช้อ้วนท้วมและบอดี้การ์ดยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างกระวนกระวาย อึกอักไม่กล้าที่จะพูด
“พูด”
คำหนึ่งคำที่เยือกเย็นของฉู่หลินเฉินเอ่ยขึ้น ราวกับคำสั่งของกษัตริย์ที่ทำให้ผู้คนไม่กล้าต่อต้าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...