วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 233

คำถามโผล่ออกมาทีละข้อ ราวกับมีกรงเล็บแหลมคมกำลังขีดข่วนอยู่ภายในใจของฉู่หลินเฉิน

ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นเพราะว่าฉินซูคนนั้นกับเขา ไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้ว

ฉู่หลินเฉินบังคับตนเองให้ละทิ้งความอยากรู้อยากเห็น แต่กลับพบว่าไม่สามารถควบคุมความคิดเหล่านั้นได้เลย

และยังอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องของฉินซูกับจางอี้เฟย

หวังอี้หลินเดินออกมาหลังจากจัดการสภาพบาดเจ็บเสร็จเรียบร้อย เธอมองเห็นสีหน้าท่าทางของเขาที่เคร่งขรึม จากนั้นจึงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “หลินเฉิน คุณมีงานในบริษัทใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นคุณกลับไปเถอะ ฉันกลับไปที่กองถ่ายเองได้”

สติของฉู่หลินเฉินกลับมาเล็กน้อย และมองไปที่เธอ เขาขมวดคิ้วจาง ๆ “เธอบาดเจ็บทั้งตัว ยังต้องกลับไปถ่ายต่อเหรอ?”

หวังอี้หลินฝืนยิ้ม “ช่วยไม่ได้นี่ กองถ่ายยังรอฉันอยู่ ฉันเลือกเส้นทางนักแสดงนี้เอง และฉันก็รักงานนี้ ลำบากหน่อยบาดเจ็บบ้างก็ไม่เป็นไร”

ท่าทางที่รู้จักคิดและเด็ดเดี่ยวของเธอ ทำให้หัวใจของฉู่หลินเฉินกระตุกและเอ่ยขึ้น “ผู้หญิงของฉู่หลินเฉินไม่ควรลำบากขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ”

“ฉันกำลังต่อสู้เพื่อความฝัน” หวังอี้หลินพูดอย่างเฉียบขาด ก้มหน้าก้มตาลงเล็กน้อยและพูดว่า “อีกอย่าง เราไม่ใช่...ยังไม่ได้แต่งงานกัน”

คำพูดนี้ทำให้ฉู่หลินเฉินรู้สึกผิดกับเธอมากขึ้นเล็กน้อย

“เชื่อฉัน ฉันจะจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่เพียงหนึ่งเดียวใหญ่โลกให้เธอ” เขาสัญญาด้วยเสียงที่หนักแน่น

ดวงตาหวังอี้หลินเป็นประกาย และภาพนั้นก็ปรากฏออกมาในหัวเธอทันที เธอพยักหน้าอย่างเต็มไปด้วยการรอคอย

“ฉันพาเธอไปทานข้าวก่อนแล้วกัน หลังจากนั้นจะไปส่งเธอที่กองถ่าย” ฉู่หลินเฉินพูด

ครั้งนี้หวังอี้หลินไม่ได้แสร้งทำเป็นสงบเสงี่ยมอีก พูดอย่างหวานชื่น “ค่ะ ฉันเชื่อคุณ”

ฉู่หลินเฉินโพล่งออกมา “งั้นไปทานอาหารแต้จิ๋วไหม? ฉันได้ยินคนบอกว่าแถวนี้มีร้านอาหารที่ดีอยู่”

เขาจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยคุยเรื่อยเปื่อยกับฉินซู เธอบอกว่าอาหารของเธอมาจากร้านนั้น

ให้ตายเถอะ ทำไมต้องฉินซูอีกแล้ว?

รอให้เขาตอบสนองกลับมาก็ช้าไปหนึ่งก้าว หวังอี้หลินพยักหน้าอย่างยินดีแล้ว