บนโต๊ะอาหาร หัวข้อเมื่อสักครู่ราวกับบทเล็ก ๆ ที่แทรกขึ้นมา ไม่มีใครพูดถึงอีก
เวินหลีก็ทำตัวเหมือนปกติ มีรอยยิ้มแสนหวานบนใบหน้า ราวกับว่าไม่ได้ใส่ใจคำพูดที่ได้ยินเมื่อสักครู่
“พี่เสี่ยวซู ฝีมือการปรุงอาหารของพี่ยอดเยี่ยมจริง ๆ อร่อยกว่าอาหารที่ฉันทำเยอะเลย!”
“อาหารที่เธอทำก็อร่อย” ฉินซูตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
จากนั้นเธอก็หันไปพูดกับถังโม่ “คุณนายจางคะ ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะย้ายออก ขอบคุณพวกคุณสำหรับสองวันนี้นะคะ”
ไม่รอให้ถังโม่ได้พูดอะไร จางอี้เฟยก็พูดขึ้นอย่างร้อนอกร้อนใจ “คุณพูดว่าจะอยู่ที่นี่สักพักไม่ใช่เหรอ? ทำไมจู่ ๆ เปลี่ยนใจล่ะ?”
ถังโม่เหลือบมองเธอและครุ่นคิด
“พี่เสี่ยวซู พี่อยู่ที่นี่ก็สบายดี ทำไมถึงจะไปล่ะ?” เวินหลีก็ถามอย่างไม่เข้าใจ
ฉินซูบอกพวกเขาเรื่องที่เธอสละสิทธิ์เข้าร่วมห้องทดลองของศาสตราจารย์สมิธ
“เพราะว่าฉันยังมีเรื่องส่วนตัวที่ยังไม่ได้จัดการให้เรียบร้อย ระยะเวลามันไม่ลงตัว ดังนั้นจึงทำได้เพียงยกเลิกแผนการไปต่างประเทศ”
เธอพูดแบบนี้โดยไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องที่ตนเองตั้งครรภ์
“เธอต้องจัดการเรื่องส่วนตัวอะไร? อยู่ที่นี่ก็สามารถจัดการได้” ถังโม่คิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดแนะนำ “ถ้าอย่างนั้นฉันกับเสี่ยวหลีจะเก็บกวาดห้องออกมา แล้วเธอก็อยู่ที่ห้องตามลำพัง?”
“คุณนายจางไม่ต้องลำบากขนาดนี้เลยค่ะ ฉันซาบซึ้งในความกรุณาของคุณ แต่เรื่องนี้ไม่สามารถจัดการได้ภายในวันสองวัน ฉันไปหาที่อยู่เองจะดีกว่าค่ะ”
ท่าทีของฉินซูแน่วแน่มาก ถังโม่ก็ไม่ได้พูดอะไรมากอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...