วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 267

เธอกล่าวขอบคุณคุณนายหัวอย่างเคารพและนอบน้อม จากนั้นจึงหันไปพูดกับถางโม่ “คุณน้าถัง เราไปกันเถอะค่ะ”

ถังโม่ก็จนปัญญา แม้จะรู้ว่ากระเป๋าสตางค์ใบนี้จะเป็นฝีมือของคุณนายซิน แล้วจะสามารถทำอะไรได้อีก? เป็นไปไม่ได้ที่จะถือกระเป๋าสตางค์เข้าไปพบคุณนายซิน

ถึงอย่างไรตระกูลซินก็ไม่ใช่ตระกูลที่ร่ำรวยธรรมดา และไม่ใช่ว่าใครก็สามารถเข้าพบคุณนายซินได้

ทั้งสองเดินไปด้านนอก

ทันทีที่ออกมาก็พบว่าซ่งจิ่นหรงกับฉู่หยุนซีกำลังรออยู่ด้านนอก

“คุณท่านฉู่” ถังโม่เอ่ยทักทายก่อนและค่อนข้างแปลกใจ “พวกคุณยังไม่ไปเหรอคะ?”

ซ่งจิ่นหรงพยักหน้าให้เธอและหันไปหาฉินซู “เรื่องเมื่อสักครู่นี้ฉันเข้าใจชัดเจนแล้ว เป็นฝีมือของเด็กคนนี้ หยุนซี ดังนั้นฉันจึงตั้งใจให้เธอรออยู่ที่นี่เพื่อขอโทษพวกเธอ!”

ฉินซูเหลือบมองไปยังฉู่หยุนซีอย่างเข้าใจแจ่มแจ้ง คือเธอจริง ๆ

เธอพูดอย่างไม่ใส่ใจ “คุณท่านคะ ขอบคุณเจตนาที่ดีของคุณท่านนะคะ แต่ว่าไม่จำเป็นต้องขอโทษหนู คนที่เธอผลักคือเวินหลี ควรที่จะขอโทษเวินหลีค่ะ”

ซ่งจิ่นหรงมองฉินซูด้วยท่าทางที่แน่วแน่ “ไม่ได้ หยุนซีจำเป็นต้องขอโทษเธอ ทำผิดแล้วไม่ยอมรับจะแก้ไขข้อบกพร่องได้ยังไง? เด็กคนนี้ถูกให้ท้ายจนได้ใจแล้ว ถึงกล้าทำเรื่องต่าง ๆ ตามอำเภอใจโดยไม่เกรงกลัวใคร!”

“ไม่ต้องจริง ๆ ค่ะ บนโลกนี้มีบางคนที่ธรรมชาติลิขิตไว้ให้ไม่ถูกชะตากัน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเพียงแค่รักษาระยะห่าง และไม่ต้องยุ่งเกี่ยวอะไรกันอีกก็พอแล้วค่ะ”

ฉินซูเข้าใจแจ่มแจ้งเกี่ยวกับเจตนาร้ายของฉู่หยุนซีที่มีต่อตนเอง และมันก็แก้ไขไม่ได้ ดังนั้นแต่ไหนแต่ไรมา เธอก็ไม่คาดหวังที่จะได้ยินคำขอโทษที่ไม่บริสุทธิ์ใจของฉู่หยุนซีแม้แต่นิด

เพียงแต่ว่าคุณท่านตระกูลฉู่มีน้ำจิตน้ำใจนี้ที่เธอคาดไม่ถึง

เธอน่าจะตั้งใจรออยู่ที่นี่เพื่อให้ฉู่หยุนซีขอโทษ

คำพูดของฉินซูทำให้ซ่งจิ่นหรงพูดไม่ออก

เดิมทีฉู่หยุนซีก็ไม่อยากก้มศีรษะยอมรับผิดต่อหน้าฉินซูอยู่แล้ว เธอจึงพูดขึ้นมาทันที “ใช่ พวกเราสองคนไม่ถูกชะตากัน ดังนั้นทางที่ดีที่สุดตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ไม่ควรเจอหน้ากันอีกไม่ว่าในโอกาสใด ๆ!”

พูดจบ ก่อนที่คุณย่าจะคลุ้มคลั่ง เธอรีบก้าวเข้าไปตรงหน้าเวินหลี