วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 52

เสียงหัวเราะสนุกสนานของสีเหลยดังขึ้นมาจากปลายสาย “พี่เฉิน แมวป่าตัวน้อยตัวนั้นที่บ้านของเฮ่อเฟ่ยยั่วโมโหเขาอีกแล้ว เขากำลังดื่มเหล้าดับทุกข์อยู่ที่นี่! พี่มาสั่งสอนหน่อยเถอะ!”

ในเวลาปกติฉู่หลินเฉินจะปฏิเสธอย่างแน่นอน และเขาก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญทางด้านอารมณ์ เจ้าเหล่ยจึแค่ต้องการลากเขาไปดื่มก็เท่านั้น

แต่ในเวลานี้เขารู้สึกจิตใจว้าวุ่นและต้องการสงบสติอารมณ์

“รอเดี๋ยว!”

ณ บ้านพักตากอากาศ

หน้าต่างตรงมุมของชั้นสองมีแสงไฟสว่างไสว

ฉินซูจัดเก็บบันทึกเรียบร้อยจากนั้นมองดูเวลา ฉู่หลินเฉินยังไม่กลับมา

แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ ถือเสื้อผ้าลงไปซักด้านล่าง

หลังจากซักและอบผ้าเรียบร้อยแล้ว ก็มีเสียงเบรกดังขึ้นมาจากด้านนอกของบ้านพัก

ฉินซูมองไปทางประตูใหญ่

ชายคนหนึ่งลงมาจากแถวหลังของรถ สวมใส่เสื้อยืดแบรนด์ กางเกงขาสั้นสีขาว

เขาพยุงฉู่หลินเฉินและตะโกนพูด “พี่สะใภ้ ผมพาพี่เฉินกลับมาส่งแล้ว!”

สีเหลยวางฉู่หลินเฉินลงบนโซฟา สะบัดแขนไปมาและหอบเหนื่อย “ร่างกายที่สูง 189 เซนติเมตรของพี่เฉินแข็งแรงจริง ๆ”

ฉินซูอดไม่ได้ที่จะถาม “เกิดอะไรขึ้น?”

“ดื่ม ดื่มจนเมา!” ความหวาดผวาแวบขึ้นมาบนใบหน้าของสีเหลย เขาไม่กล้ามองตรงไปยังฉินซูและยิ่งไม่กล้ามองไปยังผู้ชายที่อยู่บนโซฟา

สีเหลยคิดว่า ถือโอกาสที่มันยังไม่เกิดขึ้น รีบหนีไปก่อนดีกว่าแล้วค่อยว่ากัน

“พี่สะใภ้ ฝากพี่เฉินด้วยนะ ผมไปก่อนละ”

พูดจบก็รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ฉินซูมองไปยังชายหนุ่มที่อยู่บนโซฟาอย่างจนปัญญา

ท่าทางของเขาเทอะทะ แขนยาวพาดบนโซฟาอย่างสบาย ๆ เนคไทผูกติดกับหน้าอกอย่างหลวม ๆ และเสื้อเชิ้ตของเขาถูกปลดกระดุมสามเม็ด เผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ ลายเส้นเป็นลูกคลื่น…

มองดูเหมือนเมาจริง ๆ

ฉินซูไม่เข้าใจเล็กน้อย เพราะไม่ว่าจะดูยังไงฉู่หลินเฉินก็ไม่เหมือนคนที่จะเมาได้ง่าย

เมื่อนึกถึงจิตใจที่เร่าร้อนฮึกเหิมของเขาตอนออกไปก่อนหน้านี้ หรือว่า... มีอะไรกระทบกระเทือนมา?

“อืม…”

ฉินซูเดินไปเดินมาและคิดว่าจะปลุกเขา

เมื่อสักครู่สีเหลยใช้แรงอย่างมากถึงจะแบกเขาเข้ามาได้ ดังนั้นไม่ต้องคาดหวังว่าตนเองจะสามารถพาเขาขึ้นไปยังชั้นบน ทางที่ดีที่สุดคือให้เขาตื่นขึ้นมา

ยังไม่ทันที่ฉินซูจะยื่นมือเข้าไป ดวงตาที่ปิดสนิทของชายหนุ่มก็ค่อย ๆ เปิดขึ้นมา

ขนตาหนาแผ่ออกมาราวกับขนนก

นัยน์ตาดำที่นิ่งสงัด เยือกเย็น มีอารมณ์ความรู้สึกบางอย่างเก็บไว้ไม่ยอมพูดพรั่งพรูอยู่ภายในนั้น

ฉู่หลินเฉินสับสนเล็กน้อย

ในเวลานี้กลิ่นหอมจาง ๆ ลอยเข้ามาแตะปลายจมูกของเขา กลิ่นที่คุ้นเคยทำให้เขารู้สึกตกใจและอยากจะจับมันโดยไม่รู้ตัว

ข้อมือของฉินซูถูกจับแน่น ไม่รอให้เธอได้ตอบสนอง ทั้งตัวก็ถูกดึงไปอยู่บนโซฟา

ฉู่หลินเฉินยันร่างกายไว้ครึ่งหนึ่งและหรี่ตามองดูเธอราวกับครึ่งหลับครึ่งตื่น

มีความต้องการที่อยู่ในสายตา น่ากลัวยิ่งนัก!

ลูกตาดำของฉินซูหรี่ลง ใบหน้าหล่อเหลาเอาแต่ใจที่กำลังคิดไม่ดีของชายหนุ่มขยายใหญ่ขึ้น

“รอเดี๋ยว...”

ทันใดนั้นเธอก็ตระหนักถึงอันตรายจึงรีบต่อต้านออกมา

เขาเหมือนภูเขาลูกใหญ่ที่กดทับร่างกายเธออยู่ไม่ให้ขยับไปไหน

“อ๊ะ!”

เธอพยายามดิ้นรนสุดกำลังและคว้าสิ่งของบางอย่างไว้ในมือจากนั้นออกแรงกระแทกใส่เขา

ชายหนุ่มล้มลง

ฉินซูหลุดพ้นออกมาได้และหอบเหนื่อยอย่างรุนแรง เธอจ้องมองไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความหวาดกลัวและตื่นตระหนก