ฉินซูเงยหน้าขึ้นมอง เป็นเธอได้ยังไง?
หวังอี้หลินก็เห็นฉินซูเช่นเดียวกัน สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที เธอหันหน้าจะเดินกลับออกไป
แต่เมื่อกวาดสายตาเหลือบมองดูภายในร้านมีเพียงฉินซูแค่คนเดียว อีกทั้งเธอยังสวมหน้ากากเหมือนพนักงานในร้านขายยาจริง ๆ
หวังอี้หลินเปลี่ยนใจแล้วก้าวเดินเข้ามาในร้าน พร้อมพูดอย่างหยิ่งยโส “ฉันเพิ่งจะพูดของที่ต้องการไป ในร้านเธอมีหรือไม่มีล่ะ แม้แต่พนักงานออกมาต้อนรับทำไมยังไม่มี?”
ฉินซูลุกขึ้นเดินไปด้านหน้าของเธอ
เธอเพิ่งจะตอบตกลงอาจารย์สวี่ไปว่าจะช่วยดูร้าน ในเมื่อหวังอี้หลินมาซื้อของ ก็ไม่มีเหตุผลที่จะปิดประตูไม่ให้เธอเข้ามา
เธอถามขึ้นอย่างเฉยเมย “เธอต้องการอะไร?”
“ฉันบอกไปแล้วว่าฉันต้องการอาหารเสริมสำหรับผู้สูงอายุ!” สีหน้าของหวังอี้หลินเย่อหยิ่งและปฏิบัติกับฉินซูเหมือนพนักงานขายยาจริง ๆ
ฉินซูก็ไม่ได้โกรธอะไรเธอ “อาหารเสริมสำหรับผู้สูงอายุมีหลายประเภท รบกวนสอบถามหน่อยว่าสุขภาพของผู้สูงอายุเป็นยังไงบ้าง และนิสัยการกินในเวลาปกติเป็นยังไง?”
หวังอี้หลินขมวดคิ้ว เธอรู้แค่ว่าคุณท่านตระกูลฉู่สุขภาพไม่ดีแต่ไม่ได้รู้รายละเอียดอย่างอื่น
“ถามอะไรเยอะแยะ เธอหยิบอันที่ดีที่สุดให้ฉันก็พอแล้ว! และขออันที่บรรจุภัณฑ์ดูดี!” เธอพูดอย่างหมดความอดทน
ฉินซูพูดไม่ออกเล็กน้อยแต่ก็หันหลังไปหยิบกล่องสองสามกล่องลงมาจากบนตู้ “กล่องเหล่านี้เหมาะสมสำหรับผู้สูงอายุที่เป็นโรคม้ามและไตบกพร่อง โรคกระดูกพรุน”
หวังอี้หลินเหลือบมองอย่างรังเกียจ ถ้านำของพวกนี้ไปให้คุณท่านตระกูลฉู่ มันดูไม่มีความจริงใจเลยแม้แต่นิด!
เธอเงยหน้าขึ้นมองแล้วชี้นิ้วไปที่ชาบำรุงร่างกาย ชั้นบนสุดที่มีบรรจุภัณฑ์คุณภาพดี “ใช่แล้ว อันนั้นแหละ!”
ฉินซูมองตามที่เธอชี้นิ้วไปแล้วขมวดคิ้ว “นี่คือชาต้าปู่ทัง ผู้สูงอายุธรรมดาทั่วไปไม่จำเป็นต้อง…”
หวังอี้หลินจิ๊จ๊ะ “ฉันไม่ได้เอาไปให้ผู้สูงอายุธรรมดาทั่วไป!”
ฉินซูจำใจต้องหยิบกล่องนั้นส่งให้เธอ และเตือนด้วยความหวังดี “ต้องใช้อย่างระมัดระวังนะ โสมและถังเช่าพวกนี้เป็นยาบำรุง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...