วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 59

ฉินซูเงยหน้าขึ้นมอง เป็นเธอได้ยังไง?

หวังอี้หลินก็เห็นฉินซูเช่นเดียวกัน สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที เธอหันหน้าจะเดินกลับออกไป

แต่เมื่อกวาดสายตาเหลือบมองดูภายในร้านมีเพียงฉินซูแค่คนเดียว อีกทั้งเธอยังสวมหน้ากากเหมือนพนักงานในร้านขายยาจริง ๆ

หวังอี้หลินเปลี่ยนใจแล้วก้าวเดินเข้ามาในร้าน พร้อมพูดอย่างหยิ่งยโส “ฉันเพิ่งจะพูดของที่ต้องการไป ในร้านเธอมีหรือไม่มีล่ะ แม้แต่พนักงานออกมาต้อนรับทำไมยังไม่มี?”

ฉินซูลุกขึ้นเดินไปด้านหน้าของเธอ

เธอเพิ่งจะตอบตกลงอาจารย์สวี่ไปว่าจะช่วยดูร้าน ในเมื่อหวังอี้หลินมาซื้อของ ก็ไม่มีเหตุผลที่จะปิดประตูไม่ให้เธอเข้ามา

เธอถามขึ้นอย่างเฉยเมย “เธอต้องการอะไร?”

“ฉันบอกไปแล้วว่าฉันต้องการอาหารเสริมสำหรับผู้สูงอายุ!” สีหน้าของหวังอี้หลินเย่อหยิ่งและปฏิบัติกับฉินซูเหมือนพนักงานขายยาจริง ๆ

ฉินซูก็ไม่ได้โกรธอะไรเธอ “อาหารเสริมสำหรับผู้สูงอายุมีหลายประเภท รบกวนสอบถามหน่อยว่าสุขภาพของผู้สูงอายุเป็นยังไงบ้าง และนิสัยการกินในเวลาปกติเป็นยังไง?”

หวังอี้หลินขมวดคิ้ว เธอรู้แค่ว่าคุณท่านตระกูลฉู่สุขภาพไม่ดีแต่ไม่ได้รู้รายละเอียดอย่างอื่น

“ถามอะไรเยอะแยะ เธอหยิบอันที่ดีที่สุดให้ฉันก็พอแล้ว! และขออันที่บรรจุภัณฑ์ดูดี!” เธอพูดอย่างหมดความอดทน

ฉินซูพูดไม่ออกเล็กน้อยแต่ก็หันหลังไปหยิบกล่องสองสามกล่องลงมาจากบนตู้ “กล่องเหล่านี้เหมาะสมสำหรับผู้สูงอายุที่เป็นโรคม้ามและไตบกพร่อง โรคกระดูกพรุน”

หวังอี้หลินเหลือบมองอย่างรังเกียจ ถ้านำของพวกนี้ไปให้คุณท่านตระกูลฉู่ มันดูไม่มีความจริงใจเลยแม้แต่นิด!

เธอเงยหน้าขึ้นมองแล้วชี้นิ้วไปที่ชาบำรุงร่างกาย ชั้นบนสุดที่มีบรรจุภัณฑ์คุณภาพดี “ใช่แล้ว อันนั้นแหละ!”

ฉินซูมองตามที่เธอชี้นิ้วไปแล้วขมวดคิ้ว “นี่คือชาต้าปู่ทัง ผู้สูงอายุธรรมดาทั่วไปไม่จำเป็นต้อง…”

หวังอี้หลินจิ๊จ๊ะ “ฉันไม่ได้เอาไปให้ผู้สูงอายุธรรมดาทั่วไป!”

ฉินซูจำใจต้องหยิบกล่องนั้นส่งให้เธอ และเตือนด้วยความหวังดี “ต้องใช้อย่างระมัดระวังนะ โสมและถังเช่าพวกนี้เป็นยาบำรุง”

“ใครไม่รู้เรื่องพวกนี้แล้วต้องให้เธอมาบอกบ้าง!” หวังอี้หลินกรอกตาและหยิบบัตรออกมา

“เท่าไร!”

ฉินซูมองดูราคา “18,800”

หลังจากหวังอี้หลินจ่ายเงินเรียบร้อย ก็หิ้วอาหารเสริมที่ซื้อมา ทิ้งไว้เพียงภาพด้านหลังที่หยิ่งผยองของเธอให้ฉินซูดู

ฉินซูส่ายหัวและไม่ได้พูดอะไร

“คุณนายฉู่?” น้ำเสียงที่ประหลาดใจดังขึ้น

ฉินซูเพิ่งจะหยิบของให้หวังอี้หลิน จึงไม่ทันสังเกตว่ามีลูกค้าเข้ามาในร้าน

และยังรู้จักเธอ

ฉินซูมองดูชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านหน้า ในเมื่ออีกฝ่ายจำเธอได้ เธอก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังมัน

เธอพูดทักทายอย่างนิ่งเฉย “ประธานหลิน”

คนนี้คือหลินเฟิงที่เธอเจอในงานเลี้ยง

หลินเฟิงถามฉินซูด้วยความอยากรู้อยากเห็น “คุณอยู่ที่นี่…”

ฉินซูพูดอย่างเปิดเผย “ที่นี่คือร้านของอาจารย์ฉัน เธอมีธุระต้องออกไปทำ ฉันเลยช่วยดูร้านให้ชั่วคราว”

“อย่างนี้นี่เอง” หลินเฟิงยิ้มอย่างโล่งใจ

แต่ภายในใจยังพิจารณาฉินซูในอีกแง่มุมหนึ่ง ที่แตกต่างออกไป

ถ้าคนอื่นเป็นคุณหนูแห่งตระกูลฉู่คงยังเสพสุขกันไม่พอ ใครจะยอมทิ้งตัวตนเหล่านั้นแล้วมาช่วยอาจารย์ดูร้านกัน?

“เมื่อกี้ได้ยินคุณคุยกับอีกคน ดูเหมือนคุณจะมีความรู้เรื่องอาหารเสริมดี?”

หลินเฟิงกวาดสายตามองดูอาหารเสริมสำหรับผู้สูงอายุที่หลากหลายตระการตาแล้วถามว่า “คุณช่วยแนะนำชนิดที่เหมาะสมกับผู้สูงอายุ ให้ฉันหน่อยได้ไหม?”