วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 60

ฉินซูยิ้มและพูดว่า “ได้แน่นอนอยู่แล้วค่ะ ขอข้อมูลของผู้สูงอายุคนนั้นด้วยค่ะ?”

หลินเฟิงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วอธิบายว่า “เพศหญิงอายุ 67 ปี ยามปกติมีคนใช้คอยดูแล สามารถพูดได้ว่าคุณภาพชีวิตค่อนข้างสูง…”

ฉินซูฟังเขาอธิบายจนจบอย่างตั้งใจ ภายในใจค่อนข้างมั่นใจ “โรคของผู้สูงอายุท่านนี้อยู่ที่หลอดเลือดสมองและหัวใจ น่าจะเกิดมาจากการคิดมากในช่วงวัยเยาว์ ทำให้สภาพจิตใจไม่ค่อยดี เธอมีคุณภาพชีวิตที่ดีมาก อาหารบำรุงร่างกายที่ดีก็ไม่เคยขาดตกบกพร่อง ดังนั้นควรจะหลีกเลี่ยงการแต่งเสริมเติมแต่ง”

เมื่อเห็นว่าฉินซูกำลังพูดถึงอะไร หลินเฟิงก็ไม่ได้สงสัยแม้แต่น้อย เขาถามขึ้น “คุณหมายความว่าการซื้ออาหารเสริมอาจจะเป็นอันตราย?”

ฉินซูหยิบกล่องธูปออกมาจากในตู้ “สิ่งที่ผู้สูงอายุต้องการตอนนี้คือ การนอนหลับพักผ่อนที่ดี คุณลองอันนี้ดู”

หลินเฟิงเข้าใจกระจ่างแจ้งและยกนิ้วให้ฉินซู “คุณนายฉู่สุดยอดมาก!”

ผู้คนต่างก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฉู่หลินเฉินถึงแต่งงานกับฉินซูคนธรรมดา แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้ว

ฉินซูเป็นผู้หญิงที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ!

…

เมื่อถึงวันที่ต้องไปทานอาหารที่บ้านตระกูลฉู่ หวังอี้หลินก็ตั้งอกตั้งใจแต่งตัวให้ดีเป็นพิเศษ อีกทั้งยังถือของฝากไปด้วย

ทันทีที่ลงจากรถ ก็ตกตะลึงกับความยิ่งใหญ่ของตระกูลฉู่

เป็นบ้านที่ใหญ่อะไรขนาดนี้! เกินกว่าขอบเขตความคิดของคฤหาสน์คนรวยอย่างสิ้นเชิง ความยิ่งใหญ่ของตระกูลที่ร่ำรวยเป็นอันดับหนึ่งนั้น ปรากฏแจ่มแจ้งชัดเจนโดยไร้ข้อสงสัย

หวังอี้หลินสูดหายใจเข้าลึก ๆ คิดไปถึงว่าตนเองกำลังจะเข้าไปอาศัยอยู่ที่นี่ และในอนาคตเธอก็จะกลายเป็นคุณผู้หญิงของสถานที่แห่งนี้ เธอก็เกิดความมั่นใจขึ้นมาทันที จากนั้นจึงเดินเชิดหน้าตรงเข้าไป

เธอมาที่บ้านในฐานะเพื่อนของฉู่หยุนซี นอกจากคนใช้ คนอื่น ๆ ในตระกูลฉู่ต่างก็รู้ว่าเธอคือคนที่ฉู่หลินเฉินต้องการแต่งงานด้วย ภรรยาที่แท้จริงของตระกูลฉู่

ดังนั้นเธอต้องวางตัวให้ดี!

ฉู่หยุนซีพาหวังอี้หลินไปยังห้องโถง คุณท่านตระกูลฉู่และหลิวเหวยลู่กำลังรออยู่แล้ว

“คุณแม่คะ คุณแม่ดูสิว่าอี้หลินน่ารักมาก เตรียมของขวัญมาให้พวกเราด้วย!” ฉู่หยุนซีกล่าวชมโดยไม่ลังเลแม้แต่นิด

แม้ว่าของขวัญพวกนี้ จะเป็นของธรรมดาในสายตาของเธอที่เป็นคนหรูหราฟุ่มเฟือยมาตั้งแต่เด็ก

แต่ยิ่งเธอชมหวังอี้หลินเท่าไรยิ่งดี เมื่อเทียบกับของเลียนแบบคุณภาพต่ำอย่างฉินซู

ซ่งจิ่นหรงพินิจพิเคราะห์ดูหวังอี้หลินอย่างละเอียด และไม่พบอะไรที่ผิดปกติ แต่สายตาที่เธอมองดูคนมานานหลายปีกลับรู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้ขาดอะไรบางอย่างไป

แต่ในเมื่อนี่คือเด็กสาวที่หลานชายสุดที่รักชอบ ซ่งจิ่นหรงจึงยอมรับไปโดยปริยาย ยิ่งไปกว่านั้นก่อนหน้านี้เธอพามาผิดคนทำให้เด็กสาวคนนี้รู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม

“ดีมากเลย เสี่ยวหมิงไปเอาของมาสิ” ซ่งจิ่นหรงพยักหน้าด้วยรอยยิ้มแล้วพูดขึ้น

ลุงหมิงพ่อบ้านเก่าแก่ก้าวไปด้านหน้า “คุณหวัง นี่คือของขวัญที่คุณท่านมอบให้คุณ เป็นสิ่งที่คุณท่านทำเองกับมือ”

หวังอี้หลินรับมาและเปิดดู พบว่ามันคือกระเป๋าเงินปัก

ทั้งงงงันและผิดหวัง ทำไมหญิงชราคนนี้ถึงตระหนี่กับของขวัญมากขนาดนี้ ยิ่งไปกว่านั้นคือยุคสมัยนี้ ใครเขายังใช้ของแบบนี้กันอีก?

แต่เธอก็ไม่ได้แสดงท่าทีออกมา แถมยังหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาด้วยความดีใจและพูดว่า

“ขอบคุณนะคะคุณท่าน!”

ซ่งจิ่นหรงโบกมือไปมา มองไปยังกระเป๋าเงินใบนั้นแล้วอดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ “นี่คือสิ่งที่ลูกสะใภ้ตระกูลซินสอนฉัน ทักษะการปักของเธอนั้นดีที่สุดในไห่เฉิง…”

หวังอี้หลินไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น เธอรีบนำของขวัญสำหรับการเจอกันที่เธอซื้อไว้ออกมาและส่งให้ด้วยความเคารพ

“คุณท่านคะ นี่คือชาที่หนูนำมาให้คุณท่าน ดื่มแล้วดีต่อสุขภาพค่ะ”

เมื่อสบโอกาสฉู่หยุนซีจึงพูดขึ้น “คุณย่าคะ อี้หลินเป็นนักศึกษาแพทย์ เข้าใจเรื่องพวกนี้ดี เธอตั้งใจซื้ออาหารเสริมมาให้คุณย่า มันต้องดีจริง ๆ!”

“เด็กดี ใจดีจริง ๆ เลย” ซ่งจิ่นหรงพยักหน้าให้ลุงหมิงไปรับกล่องของขวัญมา

หวังอี้หลินโล่งใจ ปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ และมองสบตาเป็นอันรู้กันกับฉู่หยุนซี

ฉู่หยุนซีนั่งลงข้างซ่งจิ่นหรง แล้วแสร้งทำเป็นมีท่าทีไม่พอใจ เธอพูดเสนอว่า “คุณย่าคะ คุณหมอบอกว่าช่วงนี้คุณย่าต้องพักฟื้นดูอาการที่บ้านไม่ใช่เหรอคะ? พี่เฉินก็ตั้งใจที่จะเชิญพยาบาลวิชาชีพมาดูแลคุณย่าที่บ้าน แต่หนูไปดูมาแล้ว และไม่เห็นว่ามีอะไรที่เหมาะสมเลย หนูว่าให้อี้หลินมาอยู่ดูแลคุณย่าไม่ดีกว่าเหรอคะ เธอเข้าใจพวกเรื่องเกี่ยวกับการแพทย์ ต้องดูแลคุณย่าได้เป็นอย่างดีแน่ ๆ!”