วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 66

คุณย่าตระกูลฉู่ก็เป็นแบบนี้แล้ว หากไม่ระวังแค่เพียงนิดเดียวก็อาจจะถึงแก่ชีวิตได้ คิดไม่ถึงเลยว่าฉินซูเธอจะแข็งข้อในช่วงเวลานี้ โง่จริง ๆ!

ถ้าคุณย่าเสียชีวิตคามือเธอขึ้นมา หึหึ ตระกูลฉู่คงไม่ปล่อยเธอไว้แน่!

เมื่อคิดได้ดังนี้ หวังอี้หลินกลอกตาพลางหันไปพูด "คุณหญิงฉู่คะ เราลองให้ฉินซูทำดูไหม ไม่รู้ว่าเมื่อไรคุณหมอจะมาถึง อาการของคุณย่ารอช้าไม่ได้นะคะ"

หลิวเหวยลู่มองดูอาการของซ่งจิ่นหรง เธอชั่งน้ำหนักในใจ และพยักหน้าอย่างจำใจ

เธอพูดเสริมขึ้นอีกว่า "ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เธอก็คงรู้ผลที่จะตามมานะ"

ฉินซูไม่ได้พูดอะไร เธอนั่งลงข้างกายของคุณท่าน

หลินเฟิงรู้สึกประหลาดใจอีกครั้งกับการรักษาที่ได้รับจากฉินซู ในทางกลับกัน คุณท่านและคนอื่น ๆ ดูเหมือนจะเป็นมิตรกับคุณหวังมากกว่า

เขายังไม่ทันได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น การกระทำของฉินซูก็ดึงความสนใจของเขาไปเสียก่อน

ฉินซูไม่ได้แตะต้องตัวคุณท่านทันที แต่เธอกลับเปิดกระเป๋าที่วางอยู่ข้างตัว และนำห่อผ้าที่มีรูปร่างยาวออกมา

เมื่อเปิดห่อผ้าออกก็พบว่าเป็นเข็มเงินครบชุด หลินเฟิงตกใจ คุณนายฉู่ทำสิ่งนี้ได้ด้วยหรือ....?

หลิวเหวยลู่และคนอื่น ๆ ต่างก็ตกใจกับเข็มเงินชุดนี้

"นี่ เธออย่าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้านะ" ฉู่หยุนซีเตือนขึ้นอย่างประหม่า

หวังอี้หลินแอบยิ้มย่องอยู่ในใจ

เธอไม่เข้าใจเกี่ยวกับเข็มเงินพวกนี่ แต่ก็รู้ว่าไม่สามารถใช้กับร่างกายคนตามอำเภอใจได้

เธอจำได้ว่าฉินซูเคยเล่าว่า คุณย่าของเธอเป็นคนสอนวิธีใช้เข็มเงินนี้ แต่คุณยายของเธอก็เป็นแค่เพียงหมอประจำหมูบ้านในชนบท ไม่น่าเชื่อถือเลยสักนิด

ตอนที่เรียนอยู่เธอก็ไม่เคยเห็นฉินซูใช้เข็มมาก่อน เห็นได้ชัดว่าฝีมือเธอยังไม่ถึงขั้น แต่เธอไม่อยากขายขี้หน้าต่อหน้าคนอื่น ก็เลยต้องเอาออกมาโชว์คนอื่นหรือ?

ถ้าหากว่าเข็มเล่มเดียวนั้นทำให้คุณท่านไปสวรรค์ ชีวิตของฉินซูก็คงจบเห่แน่

หวังอี้หลินรู้สึกคาดหวังกับผลลัพธ์ขึ้นมา

ฉินซูไม่ได้สนใจสายตาที่คนรอบข้างที่มองมา เวลานี้เธอใช้สมาธิและจริงจังมาก

เพราะเธอเองก็เข้าใจดีว่า อาการของคุณท่านนั้นร้ายแรงแค่ไหน ถ้ามีข้อผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว มันจะต้องส่งผลต่อชีวิตเธออย่างแน่นอน

แต่จากที่ฉู่หลินเฉินบอกเมื่อครู่ คุณหมอกำลังจะถึงในอีกสิบห้านาที แต่อาการของคุณท่านนั้น....อยู่ได้มากสุดไม่เกินสิบนาที!

ฉินซูเปิดเปลือกตาของซ่งจินหรง ข้างในมีเส้นเลือดแดงกระจายอยู่หนาแน่น เมื่อดูที่หูก็เห็นว่าติ่งหูมีสีแดง และเมื่อมองเข้าไปในรูหูอย่างละเอียดก็พบร่องรอยของเลือด

เธอหยิบเข็มขึ้นมาอย่างไม่ลังเลอีกต่อไป

เข็มสามเล่มถูกใช้ที่หัวของซ่งจิ่นหรง เข็มสองเล่มใช้ที่หน้าอก และเข็มสุดท้ายถูกใช้ที่ปลายนิ้วกลางข้างซ้ายของเธอ ซึ่งเป็นจุดสิ้นสุดที่ศูนย์กลางของร่างกาย

หลังจากฉีดเสร็จ จู่ ๆ ก็มีเสียงแห่งความโกรธดังขึ้น "ใครใช้ให้เธอมาทำแบบนี้!"

ฉู่หลินเฉินเดินเข้ามาหาฉินซูอย่างไว เขาดึงเธอไว้ สายตาโกรธเกรี้ยวจ้องไปที่เธอ

ผู้หญิงคนนี้กล้าใช้เข็มกับคุณย่าของเขา เธอรู้หรือเปล่าว่าเข็มนี่ห้ามใช้สุ่มสี่สุ่มห้า?

หลินเฟิงพูดขึ้นอย่างรีบร้อน "คุณชายฉู่ คุณนายฉู่กำลังช่วยคุณท่านนะครับ"

ฉู่หลินเฉินเป็นความห่วงปลอดภัยของคุณย่า ด้วยความรีบร้อน เขาจึงไม่ได้สนใจว่ามีตนอยู่รอบข้าง

แต่เมื่อหลินเฟิงพูดขึ้น เขาจึงตั้งสติได้ น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนลงเล็กน้อย "อาการของคุณย่ามีความเสี่ยงมาก เธอไม่ควรทำอะไรสุ่มสี่สุ่มสุ่มห้า อีกเดี๋ยวหมอก็มาแล้ว"

ฉินซูพูดอย่างปกติ "เมื่อกี้ฉันใช้เข็มเพื่อให้คุณย่าได้ระบายอากาศ และเลือดที่อุดตันในหลอดเลือดของท่านออก ตอนนี้ชีวิตของท่านยังไม่พ้นขีดอันตราย"

ฉู่หลินเฉินมองใบหน้าที่ไม่หวาดหวัดของเธอ แต่ไม่มีเหตุผลที่จะต้องสงสัยเธออีก

ฉู่หยุนซีพูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า "พูดอย่างกับรู้จริง แค่ใช้เข็มมั่ว ๆ ไม่กี่เข็มนี่ก็ช่วยได้แล้วเหรอ?"

พูดจบเธอก็เอนตัวไปข้างหน้าอย่างอดไม่ได้ เธอตรวจสอบดูอย่างละเอียด

"เอ๊ะ เหมือนคุณย่าจะกลับมาหายใจแล้วนะ เลือดที่หูก็ไม่ไหลแล้วด้วย...." เธอหันมามองฉินซูอย่างเหลือเชื่อ อ้าปากค้าง แต่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร