วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 68

ฉู่หลินเฉินพยักหน้าและสั่งขึ้น "เว่ยเหอ นายพาคุณย่าไปโรงพยาบาลกับฉัน"

ซ่งจิ่นหรงยังคงเวียนหัว พอได้ยินคำว่าโรงพยาบาลเธอก็ส่ายหัวแสดงอาการปฏิเสธ

เธอกลัวการไปโรงพยาบาลที่สุด

เมื่อเห็นเหตุการณ์ดังนี้ ฉินซูจึงเข้าไปพูดว่า "คุณย่าคะ เมื่อกี้คุณย่าก็เห็นแล้ว ฟื้นขึ้นมาได้ครึ้งหนึ่ง ไม่ได้หมายความว่าคราวหน้าจะฟื้นขึ้นมาได้อีกนะคะ ไปโรงพยาบาลแค่ไปตรวจร่างกายเองค่ะ เมื่อตรวจพบสาเหตุที่ป่วย และรู้อาการที่แน่ชัดของคุณย่าแล้วก็ไม่ต้องผ่าตัด ไม่ต้องทานยานะคะ...."

คนในตระกูลฉู่ได้ยินดังนั้นก็ต่างขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนี้กำลังพูดอะไรอยู่? กำลังแช่งใครอยู่งั้นเหรอ?

แต่ซ่งจิ่นหรงกับเงยหน้าขึ้นมา สีหน้ายุ่งเหยิง และในที่สุดเธอก็พยักหน้าอย่างลังเล

คุณท่านที่ให้ตายยังไงก็ไม่ไปโรงพยาบาล ไม่น่าเชื่อว่าจะยอมเพราะคำพูดโน้มน้าของฉินซู!

ฉู่หลินเฉินอดไม่ได้ที่จะมองฉินซูอย่างลึกซึ้ง รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากของเขา

ฉินซูที่หันไปเห็นพอดี เธอก็ตกตะลึง

เมื่อเธอตั้งสติกลับมาได้ ฉู่หลินเฉินและเว่ยเหอก็ช่วยกันพาคุณย่าออกไปแล้ว

หวังอี้หลินเองก็เห็นรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ฉู่หลินเฉินมีให้ฉินซู เธอรู้สึกเหมือนเสียงระเบิดดังขึ้นในหัว เหมือนโดนฟ้าผ่า

คุณชายฉู่ไม่เคยแสดงอาการแบบนี้กับเธอ…

หลินเฟิงอยากตามไปด้วย แต่เมื่อคิดได้ว่าคุณท่านคงไม่อยากเห็นหน้าเขา ตามไปก็สร้างความรำคาญใจเสียเปล่า ๆ จึงทำได้แต่หยุดความคิดนั้นไว้

ขณะนั้นเอง หลิวเหวยลู่ก็ถามขึ้นว่า "อี้หลิน เรื่องชานี่มันอะไรกัน?"

หลินเฟิงมองไปที่ผู้หญิงแปลกหน้าหนึ่งเดียวในห้องโถง นั่นคือหวังอี้หลิน

พอได้มองชัด ๆ แบบนี้ รู้สึกเหมือนเคยเจอเธอที่ไหน