วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 76

ไห่เฉิงในเดือนกรกฏาคมนั้นอากาศร้อนแผดเผา

เวลานี้เป็นเวลาเกือบห้าโมงเย็น พื้นดินที่ถูกแสงแดดเผามาทั้งวันทำให้ไอร้อนปะทะขึ้นมา

เมื่อออกมาจากร้านกาแฟ เดินไปสักครูหนึ่ง ฉินซูรู้สึกถึงเหงื่อที่ไหลออกมา

“คุณหนู ลองดื่มเครื่องดื่มเย็น ๆ สดชื่นสักหน่อยไหม?"

รถเข็นโฆษณาเครื่องดื่มขี่ผ่านเธอไป เด็กหญิงใส่หมวกสีแดงยื่นเครื่องดื่มให้เธอลองดื่มหนึ่งแก้ว

ฉินซูรู้สึกกระหายน้ำ เธอจึงรับมา "ขอบคุณค่ะ"

เดินไปสักพักเธอจึงเปิดหน้ากากออกและลองดื่ม เย็นสดชื่นไม่เลวเลย

เธอปิดหน้ากากอีกครั้ง แก้วน้ำที่ดื่มรวดเดียวหมดก็ทิ้งลงถังขยะ

เดินต่อไปอีกไม่กี่ก้าวก็รู้สึกเวียนหัว

โรคลมแดดหรอ?

ฉินรู้รู้สึกถึงอาการแรก แต่ก็รู้สึกได้อย่างรวดเร็วว่ามีบางอย่างผิดปกติ

รู้สึกเวียนหัวขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว

เธอรู้สึกว่าสองขาอ่อนแรง จะล้มลงได้ในพริบตา

มีคนเดินผ่านมาและพยุงเธอเอาไว้

ฉินซูเห็นหน้าเขาอย่างชัดเจน เธอตกใจจนอยากตะโกนออกมา แต่ก็ถูดปิดปากเอาไว้

เธอได้ยินเสียงผู้หญิงอีกคนก่อนที่เธอจะหมดสติ

"เอาเธอขึ้นมาเร็ว ๆ"

ในห้องของโรงแรม

ฉินซูที่หมดสติถูกโยนลงบนเตียงขนาดใหญ่

"ต่อจากนี้ฉันยกให้เป็นหน้าที่นาย ถ่ายให้ดี ๆ ล่ะ จะเปลี่ยนฉินซูให้เป็นบ่อเงินได้ไหมก็ขึ้นอยู่กับนายแล้ว"

"เข้าใจแล้ว ว่าแต่ทำไม...เธอถึงช่วยฉันล่ะ?"

"เพราะว่าฉินซูแย่งของ ๆ ฉันไป"

บทสนทนานี้มีอยู่ผู้หญิงหนึ่งคน ผู้ชายหนึ่งคน นั่นก็คือหวังอี้หลินและหลินเมิ่งฟาน แฟนเก่าของฉินซู

หวังอี้หลินมองไปที่เตียงด้วยความคับแค้นใจ เธอพูดขึ้นด้วยเจตนาที่ไม่ดีนัก “นายจะต้องจัดการเธอให้อยู่หมัด แค่รูปไม่กี่รูปมันไม่พอหรอก"

"ฉันรู้ว่าต้องทำยังไง เธอรีบไปเถอะ? หลินเมิ่งฟานส่งสัญญาณให้หวังอี้หลินรีบออกไป เพื่อไม่ให้คนอื่นมาเห็นเอาได้

หวังอี้หลินพยักหน้า สายตามองไปที่พื้นและหยิบเอกสารข้อมูลที่เพิ่งตกออกมาจากร่างของฉินซู

เธอเปิดอย่างถือวิสาสะ เธอไม่ได้สนใจการวิจัยทางการแพทย์

แต่ถ้าฉินซูพกติดตัวมาด้วย มันจะต้องสำคัญมากแน่ ๆ

เธอยกยิ้มและเอาเอกสารกลับไป

หลินเมิ่งฟานปิดประตูและหันกลับมาที่เตียง

"ร้อน...."

ฉินซูอ้าปากแดงระเรื่อเล็กน้อยและพูดออกมาหนึ่งคำ

หลินเมิ่งฟานหันกลับมาที่เตียง เมื่อเห็นเธอบนเตียงแล้ว ลมหายใจของเขาก็หยุดนิ่ง

ก่อนที่จะมาทำเรื่องนี้ ถังเสี่ยวหรูได้เตือนเขาแล้วว่าอย่ามีความสัมพันธ์กันจริง ๆ กับฉินซู

แต่…

เขาคบกับฉินซูมานานขนาดนี้ ก็ยังไม่เคยได้แตะต้องเธอเลย แม้ว่าเธอจะแต่งงานกับฉู่หลินเฉินแล้วก็ตาม

ช่างมันเธอ ตอนนี้จะสนใจคำพูดของถังเสี่ยวหรูทำไม? เอาฉินซูมาแล้ว ช่วงเวลาดี ๆ รอเขาอยู่ นี่มันเรื่องสำคัญ ทิ้งเรื่องของถังเสี่ยวหรูเอาไว้ก่อน

เขาตัดสินใจแล้ว หลินเมิ่งฟานก็เผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา

หวังอี้หลินเดินออกมาจากโรงแรม เธอมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครเห็น จึงได้เดินไปทางร้านกาแฟใกล้ ๆ

ฉู่หยุนซียังคงอยู่ที่ร้านกาแฟ เมื่อเห็นหวังอี้หลินก็โบกมือให้

เธอให้พนักงานเสิร์ฟเสิร์ฟกาแฟใหม่อีกครั้ง กาแฟที่ฉินซูดื่มไปแล้วถูกนำออกไป

หวังอี้หลินแสร้งทำเป็นไม่มีอะไร จิบกาแฟหนึ่งคำ และถามขึ้น "หยุนซี เธอขอโทษฉินซูแล้วจริง ๆ เหรอ?"

"ใช่สิ" หยุนซีเบ้ปาก ไม่ค่อยอยากพูดเรื่องของฉินซู เธอพูดขึ้น "เธออยากเข้าวงการบันเทิงใช่ไหม? ฉันช่วยจัดการให้เธอแล้ว"