วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 77

"ฉันเพิ่งให้คนแก้สัญญาเมื่อสองวันที่ผ่านมา เธอสามารถเซ็นสัญญากับซิงโหยวเอนเตอร์เทนเมนท์ได้เลย"

"จริงเหรอ?" หวังอี้หลินประหลาดใจ

"ฉันเป็นผู้จัดการใหญ่นะ นี่น่ะเรื่องเล็กนิดเดียว" ฉู่หยุนซีพูดอย่างโอ้อวด "มีฉันซะอย่าง แค่ปั้นให้ดังนี่มันเรื่องเล็กมาก!"

นี่ไม่ใช่เรื่องโกหก

โหยวซิงคือบริษัทบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ มีดาราแถวหน้าหลายคนแจ้งเกิดจากทีนี่

หวังอี้หลินเหมือนเห็นเส้นทางแห่งดวงดาวระยิบระยับกำลังกวักมือเรียกเธออยู่!

แต่เธอก็ไม่ได้ดีใจจนลืมสิ่งที่เธอต้องทำ เธอระงับความตื่นเต้นของเธอ และถามว่า "มีข้อกำหนดอะไรไหม ฉันต้องทำยังไง"

ฉู่หยุนซีครุนคิด "ตอนนี้กำลังนิยมการสร้างคาแรกเตอร์ แบบนี้จะโฆษณาได้ง่ายกว่า เช่นบุคลิกจอมกินเก่ง คนที่โชคดีมาก หรือสาวน้อยเอวบาง อะไรแบบนี้…”

หวังอี้หลินขมวดคิ้ว

ในแง่ของความสามารถ ทักษะการแสดง รูปลักษณ์ มีคนในวงการบันเทิงมากมาย และคนสวยก็มีอยู่ทั่วไป เธอไม่มีข้อโดดเด่นเลย!

แต่ก็เหมือนกับที่หยุนซีพูด ถ้าเธอหาคาแรกเตอร์ที่ได้รับความนิยมได้ ทุ่มเทกับมัน ยังต้องกลัวไม่ดังอีกเหรอ?

หวังอี้หลินเบนสายตาไปที่เอกสารข้อมูลที่อยู่กับตน

มีแผนในใจขึ้นมาทันใด

"คาแรกเตอร์นักเรียนดีเด่นล่ะเป็นยังไง?

หวังอี้หลินมองไปที่ฉู่หยุนซี "นักเรียนดีเด่นเหรอ?" ฉู่หยุนซีครุ่นคิดอย่างละเอียด แววตาเป็นประกายขึ้นมา "ไม่เลวเลยนะ!"

จากนั้นเธอก็ถามหวังอี้หลิน “เธอเรียนจบระดับไหนมา? เคยได้รับรางวัลอะไรมาบ้างเธอสรุปมานะ ฉันจะให้คนจัดการให้"

"ฉันเรียนที่มหาวิทยาลัยแพทย์ไห่เฉิง" แต่ทันทีที่เธอจับฉู่หลินเฉินได้เธอก็ลาออกจากมหาวิทยาลัย

เมื่อฉู่หยุนซีได้ยินก็รู้สึกผิดหวัง มหาวิทยาลัยแพทย์ไห่เฉิง ถือว่าเป็นมหาลัยระดับนานาชาติตรงไหน?

"ประวัติการศึกษาเท่านี้ยังสู้ฉันไม่ได้เลย" เธอรู้สึกไม่ชอบใจเท่าไร

แต่ก็มีวิธีแก้ไข "ฉันสามารถทำใบรับรองการศึกษาระดับสูง จากมหาวิทยาลัยในต่างประเทศให้เธอได้ แต่เธอต้องมีใบประกาศนียบัตรรับรางวัลในทางเฉพาะด้านมา หรือไม่ก็เผยแพร่บทความทางวิชาการ แบบนี้เธอจะดูเก่งมากกว่า"

หวังอี้หลินพยักหน้า "ได้สิ"

เธอก้มหน้าดูเวลา นักข่าวพวกนั้นคงใกล้มาถึงแล้วใช่ไหม? ข่าวถึงหูของพวกเขาเร็วมาก

ฉากจับได้ว่ามีชู้....ตั้งตาคอยจริง ๆ!

หลินเมิ่งฟานยังคิดว่าเธอจะช่วยเขาจริง ๆ แต่แท้จริงแล้วเขาเป็นแค่หมากตัวหนึ่งในการจัดการกับฉินซูเท่านั้น

…

ฉินซูอดทนกับความทรมารในร่างกายตัวเอง เธอวิ่งไปพร้อมจับที่กำแพง

เมื่อกี้ที่ลืมตาขึ้นมาก็เห็นหลินเมิ่งฟานตั้งใจจะทำเรื่องมิดีมิร้าย ยังดีที่เธอนำโคมไฟบนหัวเตียงมาฟาดเขาไว้ได้ และถือโอกาสนี้พยายามหนีไป

ไอ้ขยะนี่ พอขอคืนดีไม่ได้ก็ใช้วิธีน่ารังเกียจแบบนี้!

แต่เธอถูกจับตัวมาได้ยังไงกัน

กาแฟ? หรือเครื่องดื่มแก้วนั้น? หรือเป็นอย่างอื่น…

ไม่ว่าจะอะไร ก็ต้องเกี่ยวข้องกับหลินเมิ่งฟานอย่างแน่นอน เรื่องนี้เธอจะต้องคิดบัญชีกับเขาอย่างแน่นอน! ตอนนี้เธอต้องรีบออกไปจากที่นี่ก่อน

“เสี่ยวซู รอฉันก่อน…”

เสียงของหลินเมิ่งฟานดังมาจากด้านหลัง

ฉินซูหน้าซีด เธอเห็นเงาของสองร่างเดินเข้ามา

คนที่เดินอยู่ข้างหน้า รูปร่างสูงดูดี มีพลังความน่าเกรงขามมากกว่าคนทั่วไป

ประเด็นคือ คน ๆ นี้ดูเหมือนกับฉู่หลินเฉิน?

จริง ๆ แล้วเธอไม่มีกำลังเหลือมากพอที่จะแยกแยะได้ว่าเขาคือใคร เธอกัดฟันรีบวิ่งออกไป และพิงที่หน้าออกของอีกฝ่าย "ช่วยฉันด้วย..."

ผู้ช่วยที่อยู่ด้านหลังถึงกับหลุดคำพูด "กล้ามาก ทำไมถึงได้กล้า..."

ชายคนนั้นยกมือขึ้นหยุดคำพูดเขา

เขาหรี่จาลงเพื่อมองไปยังร่างของผู้หญิงที่พิงหน้าอกของเขา ทันใดนั้นเขาก็สชรู้สึกแปลกใจมากส่งผ่านแววตาที่เป็นประกายของเขา “ฉินซู?”