สายตาที่ดุดันมองไปยังฉินซูโดยทันที เขาแปลกใจเล็กน้อย และในไม่ช้าก็เปลี่ยนเป็นความโกรธจาง ๆ
ผู้หญิงคนนี้…
“เธอมีความเห็นได้ด้วยเหรอ?” ฉู่หยุนซีกรอกตาอย่างไม่พอใจ
ฉินซูมองไปที่เธอ ยิ้มออกมาเล็กน้อย สีหน้าเฉยเมย “ฉันก็เป็นแค่ของเลียนแบบ เป็นผู้หญิงหลอกลวงที่มาจากครอบครัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีฐานะทางสังคมอะไร สิ่งสำคัญก็คือ ฉันแสดงละครไม่เก่ง ถ้าเกิดว่าฉันบังเอิญเผยความจริงออกมา มันจะไม่ยิ่งทำให้ตระกูลคุณเสียหน้าเหรอ?”
ฉู่หยุนซีตกตะลึง
ของเลียนแบบ ครอบครัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีฐานะทางสังคม ผู้หญิงหลอกลวง… ทั้งหมดนี้เป็นคำพูดที่เธอเพิ่งจะเหน็บแนมฉินซูไป
คาดไม่ถึงว่าเธอจดจำมันไว้ในใจทุกคำ และยังจะเหน็บแนมกลับมาอีก!
ฉู่หยุนซีพาลโกรธจากความอับอาย พูดอย่างหยิ่งยโส “เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ถึงกับต้องให้ตระกูลฉู่ของฉันขอร้องเธอเชียวเหรอ?”
พูดจบ ก็จงใจย้ำอีกประโยคว่า “ของเลียนแบบ!”
ฉินซูไม่สนใจ
ทันใดนั้นบรรยากาศก็เต็มไปด้วยความอึมครึม หันไปมองสายตาที่นิ่งเฉยและเย็นชาของชายหนุ่ม
“คุณคิดว่าคุณมีสิทธิเลือกไหม?”
เสียงต่ำของชายหนุ่มเอ่ยเตือนสติ
“ถ้าฉันไม่ให้ความร่วมมือ พวกคุณจะส่งฉันไปสถานีตำรวจเหรอ?” ฉินซูลองหยั่งเชิงถาม
ฉู่หลินเฉินกระตุกริมฝีปาก เผยรังสีแห่งความเยือกเย็นที่ทำให้ผู้คนขนหัวลุก
แววตาของเขาอันตราย “คงจะโหดร้ายมากกว่าตอนนี้”
ฉินซูขมวดคิ้วเบา ๆ
เสียงเตือนด้วยความปรารถนาดีจากแม่บ้านเก่าแก่ที่อยู่ข้างกายเอ่ยออกมา “คุณฉิน นี่คือตระกูลฉู่ คุณให้ความร่วมมือดี ๆ เถอะ ถ้าคุณช่วยเรื่องนี้ บางทีคุณชายอาเฉินอาจจะยกโทษให้กับเรื่องที่แล้วมา...”
ยังพูดไม่ทันจบ ก็เจอกับสายตาที่สื่อว่าให้หยุดของฉู่หลินเฉิน
ฉินซูอดไม่ได้ที่จะคิดไตร่ตรองอย่างลึกซึ้ง
เธอเป็นเพียงนักศึกษาแพทย์ธรรมดาคนหนึ่ง ที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตระกูลฉู่เลย เธอชอบที่จะศึกษาเรียนรู้เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์การแพทย์ ยาจีนโบราณ การทดลองการตรวจรักษาทางการแพทย์ มากกว่าที่จะสนใจข่าวสารของตระกูลที่ร่ำรวยและมีอิทธิพล
แต่เธอก็ไม่ได้โง่
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมองเห็นตั้งแต่ตื่นนอน มีแต่ความหรูหรา…
ตระกูลฉู่ไม่ได้เป็นตระกูลที่ร่ำรวยธรรมดาทั่วไป
ดังนั้นถ้าเธอปฏิเสธ พวกเขาก็จะบังคับให้เธอยอมรับ
ภายในใจของฉินซูรู้สึกรังเกียจ
เธอซ่อนอารมณ์ความรู้สึกไว้ภายใน และแสร้งพูดออกไปแบบไม่กระวนกระวาย “เอาล่ะ ฉันตกลงที่จะแกล้งแต่งงานกับคุณชายฉู่ แต่มีเงื่อนไขสองข้อ!”
ฉู่หลินเฉินโกรธมาก เมื่อกี้เขาปฏิเสธไม่ทัน ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไงมาเรียกร้อง?
เขากำลังจะประท้วง แต่โดนฉู่สวี่และภรรยาห้ามไว้ ทั้งคู่ส่ายหน้าใส่เขา
ใบหน้าที่นิ่งเฉยของฉินซูเงยขึ้น มองตรงไปยังฉู่หลินเฉิน “ข้อหนึ่ง นี่ถือว่าเป็นความร่วมมือของพวกเรา เมื่อจบเรื่องนี้พวกคุณอย่ามาวุ่นวายกับฉันอีก และห้ามส่งฉันให้กับตำรวจ”
เงื่อนไขข้อนี้ไม่ได้มากเกินไป
ความโกรธของฉู่หลินเฉินลดลงไปบ้าง เขาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “งั้นเธอก็ต้องให้ความร่วมมือดี ๆ ก่อน!”
“ตกลง”
ฉินซูพยักหน้า พูดเงื่อนไขข้อที่สองต่อไป “ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากกลับไปมหาลัย… พักที่หอ”
พูดจบก็ไม่ลืมที่จะอธิบาย “ฉันยังเป็นนักศึกษา และยังเรียนไม่จบ พักอาศัยอยู่ที่มหาลัยก็เป็นเรื่องปกติ คนภายนอกคงไม่รู้สึกแปลก”
ในใจฉินซูชัดเจนทุกอย่าง ถ้าของเลียนแบบแบบเธออยู่ที่บ้านของตระกูลฉู่ นอกจากจะตกเป็นเป้าหมายแล้ว ชีวิตแต่ละวันก็จะผ่านไปอย่างยากลำบาก
ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังมีเรื่องของตัวเองที่ต้องจัดการ
“เหอะ!”
ฉู่หลินเฉินกลับยิ้มเยาะทันที เขามองไปยังฉินซูด้วยท่าทีสูงส่ง ราวกับกำลังล้อเลียนความคิดที่ไร้เดียงสาของเธอ
ต่อหน้าท่าทางที่ดูมีอำนาจและยิ่งใหญ่ของฉู่หลินเฉิน ฉินซูขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ฉันพูดไม่ถูกเหรอ?”
“ถูก”
ฉู่หลินเฉินที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม เขาพูดออกคำสั่ง “เว่ยเหอ ส่งเธอออกไป”
ฉินซูอึ้ง
เขาตอบรับเงื่อนไขของเธออย่างง่ายดายขนาดนี้เลยเหรอ?
คิดไม่ถึงว่าคุณชายฉู่คนนี้จะพูดง่าย
แน่นอนว่าเธอไม่ลังเลเลยที่จะออกไปจากตระกูลฉู่
“ขอบคุณ แต่ไม่ต้องไปส่งหรอก ฉันกลับเองได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...