วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 91

น้ำเสียงของอาจารย์หม่าฟังดูทั้งผิดหวังและโกรธ

ฉินซูไม่เข้าใจ “คัดลอกผลงาน?”

“บทความที่เธอส่งให้ฉางเหล่าก่อนหน้านี้ มีต้นฉบับอยู่บนอินเตอร์เน็ตตั้งนานแล้ว! เธอก็ไม่พูดให้มันชัดเจนตั้งแต่แรก เอกสารผลการวิจัยที่ส่งไปที่การประชุมคณะกรรมการการแข่งขัน ถูกตีกลับและถูกตัดสิทธิ์! ที่พวกเราทุกคนทำงานหนักกันมากว่าครึ่งเดือนมันสูญเปล่าทั้งหมด!”

“การแข่งขันระดับมืออาชีพแบบนี้มีการคัดลอกผลงาน เธอรู้ไหมว่าผลกระทบมันร้ายแรงขนาดไหน? ชื่อเสียงของฉางเหล่าถูกทำลายลงในมือของเธอ เสียแรงที่เขาเชื่อถือในตัวเธอจริง ๆ!”

การตำหนิของอาจารย์หม่าที่รัวมาต่อเนื่องราวกับการยิงปืนกล ในที่ฉินซูก็เข้าใจ และยังเข้าใจถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้

เธอโดนกล่าวหาว่าคัดลอกผลงาน ดังนั้นจึงทำให้ทั้งทีมถูกตัดสิทธิ์

“อาจารย์หม่า ฉันรับประกันว่าสิ่งที่ฉันส่งไปตั้งแต่ต้นจนจบเป็นสิ่งที่ฉันคิดเอง ไม่ได้คัดลอกผลงานของใครมาทั้งสิ้น!”

ฉินซูพูดรับประกันอย่างมั่นใจ

ความจริงที่อยู่ตรงหน้า ทำให้หม่าเฉิงไม่เชื่อสิ่งที่เธอพูดรับประกันออกมาอย่างแน่นอน

เขารู้สึกผิดหวังและเสียใจมาก เมื่อลองคิดย้อนกลับไป ตอนที่นัดรวมตัวกันครั้งแรกเด็กคนนี้ก็ไม่ได้นำข้อมูลมาส่ง ผ่านไปหนึ่งคืนก็นำรายงานที่ทำให้ฉางเหล่าชมไม่หยุดมาส่ง ถ้าไม่ได้คัดลอกมาแล้วจะเป็นอะไรได้อีก?

ฉินซูรู้สึกได้ชัดเจนว่าอาจารย์หม่ากำลังตำหนิตนเองอยู่ แต่เธอก็ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม แต่กลับถามขึ้นว่า “แล้วฉางเหล่าเป็นยังไงบ้างคะ?”

หม่าเฉิงต้องการให้เธอรับรู้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงพูดขึ้นโดยไม่ปิดบังแม้แต่น้อย “โรงเรียนได้สั่งพักงานของฉางเหล่าชั่วคราว จากนั้นก็จะมีการสืบสวนอย่างเข้มงวดของแผนกตรวจสอบ ในกรณีที่ตรวจสอบพบว่าผิดจริง ตำแหน่งหน้าที่ทั้งหมดก็จะสูญสิ้นไป ไม่มีหน้าที่จะอยู่บนโลกของวงการแพทย์ และไม่มีที่สำหรับตนเองอีกต่อไป!”

ฉินซูได้ยินเช่นนั้นก็ค่อย ๆ ขมวดคิ้ว

หวังจากวางสายเธอก็หาเบอร์โทรศัพท์ของฉางเหล่าจากสมุดรายชื่อ จากนั้นก็ต่อสายไป

ทันที่ทีเชื่อมต่อ น้ำเสียงที่ดูมีพลังก็ดังมาจากปลายสาย “เสี่ยวซู ฉันผิดหวังในตัวเธอมาก”

ฉินซูเงียบ “ฉางเหล่า ฉัน…”

“ไม่ต้องพูดอะไรที่ไร้สาระ บอกมาดีกว่าว่านี่มันเรื่องอะไรกัน? เราได้พูดคุยเกี่ยวกับโครงการนี้กันมาหลายครั้ง การคิดอ่านและการวิเคราะห์ของเธอไม่เหมือนใคร ถ้าคัดลอกมาจริง ๆ งั้นจากวันนี้ไปชื่อของฉันฉางไท่หมิงก็ต้องเขียนกลับหลัง!”