วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 99

หลังจากที่รถพยาบาลมารับหยู่หรานไปแล้ว ผู้คนก็ค่อย ๆ ทยอยออกไปจากสถานที่จัดงาน

หวังอี้หลินอยากจะหนีไปใจจะขาด เธอเห็นฉู่หลินเฉินที่ยังไม่ได้กลับไป และยังคงยืนอยู่ในที่ไม่ไกลนัก เธอรู้สึกเหมือนกับค้นพบที่พึ่งพา จึงรีบเดินไปทางเขา

แต่เมื่อก้าวไปเพียงก้าวเดียวก็ถูกฉินซูคว้าข้อมือเอาไว้

"เรื่องที่เธอคัดลอกบทความของฉันยังไม่จบนะ เธอจะไปไหน?"

หวังอี้หลินหันกลับไป เธอจ้องมองด้วยความโกรธ "เธออยากจะทำอะไรกันแน่?"

"ฉันต้องการให้เธอลบบทความออกและขอโทษซะ! ตอนนี้เธอกำลังจะเซ็นสัญญาเปิดตัว เธอน่าจะมีแอคเคาท์อย่างเป็นทางการแล้วถูกไหม? โพสข้อความขอโทษอย่างเป็นทางการลงในนั้น และอธิบายทุกอย่างให้ชัดเจน"

คำขอของฉินซูนั้นเรียบง่ายและชัดเจน เธอเพียงแค่อยากกู้ชท่อเสียงและเกียรติยศให้กับศาสตราจารย์ฉาง

หวังอี้หลินมองดูเธอด้วยความโกรธ ถ้าเธอทำตามคำขอของฉินซูจริง ๆ ล่ะก็ ภาพลักษณ์ของเธอก็คงจะพังยับเยิน เพิ่งเปิดตัวมาก็มีเรื่องฉาวโฉ่แล้ว เธอจะทำแบบนั้นได้ยังไงกัน!

"ก็แค่บทความบทเดียว เธอแน่ใจได้ยังไงว่าฉันคัดลอกของเธอมา?" หวังอี้หลินพูดที่เล่นทีจริง เถียงออกมาข้าง ๆ คู ๆ

ฉินซูขมวดคิ้ว เธอเห็นฉู่หลินเฉินเดินเข้ามาจึงรู้สึกใจหวิวเล็กน้อย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าฉู่หลินเฉินมาเพื่อปกป้องหวังอี้หลิน

คิดไม่ถึงว่าเมื่อเขาเดินเขามาถึง เขาจะถามหวังอี้หลินขึ้นอย่างตรง ๆ ว่า "บทความนั้นเป็นของเธอหรือเปล่า?"

ฉินซูมองไปที่เขา เธออดไม่ได้ที่จะกระตุกริมฝีปากขึ้น เธออาจจะมองผู้ชายคนนี้ผิดไป

ด้วยแววตาที่เฉียบคมของเขา ทำให้เธอไม่สามารถพูดโกหกออกมาได้แม้แต่คำเดียว

รังสีความแข็งกร้าวของเขามันมีมากเกินไป พลังที่สามารถสยบคนได้ก็พรั่งพรูออกมา

ทำให้หวังอี้หลินไม่สามารถต่อต้านได้ เธอตื่นตระหนก แล้วค่อย ๆ ขยับริมฝีปาก จนเกือบจะพูดความจริงออกมา "ฉัน..."

"ฉันเอง!"

จู่ ๆ ก็มีเสียงดังแทรกเข้ามา

ฉู่หยุนซีในรองเท้าส้นสูงก้าวเท้ายาวเขามาทางพวกเขา มองฉู่หลินเฉินด้วยความประหม่า สุดท้ายเธอก็ออกตัวจัดการกับเรื่องนี้ก่อน

หวังอี้หลินมองเธอ แอบโล่งใจอยู่ไม่น้อย

"พี่คะ งานแถลงข่าววันนี้ฉันเป็นคนวางแผนจัดขึ้นมาเอง บทความนี้ฉันก็เป็นคนหามาและใส่ชื่ออี้หลินเองแหละ เพื่อเป็นการโปรโมทว่าเธอเป็นนักเรียนดีเด่น ไม่คิดว่าจะโชคร้ายแบบนี้ บทความนี้ดันเป็นของฉินซูนี่เอง"

ฉู่หยุนซีพูดจบอย่างรวดเร็ว เธอหันไปหาฉินซูเพื่อกล่าวขอโทษ "ขอโทษจริง ๆ ที่ทำให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดใหญ่โต ฉันจะลบบทความนั้นออกให้"

"เข้าใจผิดเหรอ?" ฉินซูรู้สึกตลก เธอแทบจะมั่นใจเต็มร้อยแล้วว่าหวังอี้หลินขโมยบทความของเธอไป แต่ฉู่หยุนซีกลับยืดอกพูดออกมาแบบนี้

"คุณหนูฉู่คะ คุณรู้ไหมว่าบทความองฉันหายไปตอนไหน?"

ฉินซูย้อนถามพลางมองไปที่ฉู่หยุนซี "ฉันโดนวางยาและถูกลักพาตัวไปที่โรงแรม บทความนี้หายไปตั้งแต่ตอนนั้น ที่แท้คนที่กลั่นแกล้งฉันก็คือคุณนี่เอง?"

ฉุ่หยุนซีตกใจ เธอพูดด้วยความเสียหน้า "พูดจาเหลวไหล ฉันจะไปกลั่นแกล้งเธอได้ยังไง พี่ พี่ดูมันสิ..."

"พอแล้ว!"

ฉู่หลินเฉินสั่งด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น เขามองไปที่ฉู่หยุนซีอย่างไม่พอใจและพูดว่า "ในเมื่อเธอสร้างปัญหาเอง เธอก็แก้เองก็แล้วกัน!"

พูดจบก็จับมือหวังอี้หลินและพาเธอออกไป

หวังอี้หลินกลับมาได้สติอย่างรวดเร็ว ใบหน้ามีรอยยิ้มอย่างเก็บไว้ไม่ได้ เธอก้าวตามเขาไป

เธอยิ้มอย่างโอ้อวดตอนที่เดินผ่านฉินซู

ฉินซูรู้สึกหมดคำจะพูด โชคดีที่เมื่อกี้นี้เธอยังคิดว่าฉู่หลินเฉินเป็นคนที่แยกแยะได้ว่าอะไรผิด อะไรถูก และเขาจะจัดการมันด้วยความเป็นธรรม

แต่เมื่อลองคิดวิเคราะห์ดูอีกทีแล้ว สถานะของหวังอี้หลินในหัวใจของเขามันแตกต่างออกไป ทำให้ความยุติธรรมของเขากลายเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ในตอนนี้ฉู่หลินเฉินก็ได้แสดงจุดยืนของเขาแล้ว นี่อาจจะเป็นสิ่งที่เขาขีดเส้นใต้เอาไว้แล้ว ถ้าเธอไปยุ่มย่ามกับหวังอี้หลิน ผลที่ออกมาคงไม่ดีเท่าไร

ฉินซูเบนสายตาไปที่ฉู่หยุนซี ฉู่หยุนซีมองบนอย่างไม่พอใจนัก "วางใจเถอะ ฉันจะลบบทความนั้น!"

"ต้องออกจดหมายขอโทษด้วย“ ฉินซูพูดเตือนขึ้น เธอจะไม่ยอมจำนนแม้แต่นิดเดียว