หลังจากที่รถพยาบาลมารับหยู่หรานไปแล้ว ผู้คนก็ค่อย ๆ ทยอยออกไปจากสถานที่จัดงาน
หวังอี้หลินอยากจะหนีไปใจจะขาด เธอเห็นฉู่หลินเฉินที่ยังไม่ได้กลับไป และยังคงยืนอยู่ในที่ไม่ไกลนัก เธอรู้สึกเหมือนกับค้นพบที่พึ่งพา จึงรีบเดินไปทางเขา
แต่เมื่อก้าวไปเพียงก้าวเดียวก็ถูกฉินซูคว้าข้อมือเอาไว้
"เรื่องที่เธอคัดลอกบทความของฉันยังไม่จบนะ เธอจะไปไหน?"
หวังอี้หลินหันกลับไป เธอจ้องมองด้วยความโกรธ "เธออยากจะทำอะไรกันแน่?"
"ฉันต้องการให้เธอลบบทความออกและขอโทษซะ! ตอนนี้เธอกำลังจะเซ็นสัญญาเปิดตัว เธอน่าจะมีแอคเคาท์อย่างเป็นทางการแล้วถูกไหม? โพสข้อความขอโทษอย่างเป็นทางการลงในนั้น และอธิบายทุกอย่างให้ชัดเจน"
คำขอของฉินซูนั้นเรียบง่ายและชัดเจน เธอเพียงแค่อยากกู้ชท่อเสียงและเกียรติยศให้กับศาสตราจารย์ฉาง
หวังอี้หลินมองดูเธอด้วยความโกรธ ถ้าเธอทำตามคำขอของฉินซูจริง ๆ ล่ะก็ ภาพลักษณ์ของเธอก็คงจะพังยับเยิน เพิ่งเปิดตัวมาก็มีเรื่องฉาวโฉ่แล้ว เธอจะทำแบบนั้นได้ยังไงกัน!
"ก็แค่บทความบทเดียว เธอแน่ใจได้ยังไงว่าฉันคัดลอกของเธอมา?" หวังอี้หลินพูดที่เล่นทีจริง เถียงออกมาข้าง ๆ คู ๆ
ฉินซูขมวดคิ้ว เธอเห็นฉู่หลินเฉินเดินเข้ามาจึงรู้สึกใจหวิวเล็กน้อย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าฉู่หลินเฉินมาเพื่อปกป้องหวังอี้หลิน
คิดไม่ถึงว่าเมื่อเขาเดินเขามาถึง เขาจะถามหวังอี้หลินขึ้นอย่างตรง ๆ ว่า "บทความนั้นเป็นของเธอหรือเปล่า?"
ฉินซูมองไปที่เขา เธออดไม่ได้ที่จะกระตุกริมฝีปากขึ้น เธออาจจะมองผู้ชายคนนี้ผิดไป
ด้วยแววตาที่เฉียบคมของเขา ทำให้เธอไม่สามารถพูดโกหกออกมาได้แม้แต่คำเดียว
รังสีความแข็งกร้าวของเขามันมีมากเกินไป พลังที่สามารถสยบคนได้ก็พรั่งพรูออกมา
ทำให้หวังอี้หลินไม่สามารถต่อต้านได้ เธอตื่นตระหนก แล้วค่อย ๆ ขยับริมฝีปาก จนเกือบจะพูดความจริงออกมา "ฉัน..."
"ฉันเอง!"
จู่ ๆ ก็มีเสียงดังแทรกเข้ามา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...