เข้าสู่ระบบผ่าน

ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 116

เกี๊ยวน้อยเห็นสีหน้าของหลินอวี้เฟิงไม่ค่อยดี ทันใดนั้นก็หลบไปอยู่หลังหนานหว่านเยียน น่าสงสารจนจะร้องไห้ออกมาแล้ว

“ท่านแม่ ข้า ข้าไม่เอาอาจารย์สอนหนังสือ!”

หนานหว่านเยียนถึงแม้จะเก้อเขิน แต่ก็กลัวคำพูดอันตะลึงของเกี๊ยวน้อยจะทำให้หลินอวี้เฟิงตกใจ แต่ก็ลำเอียงต่อลูกสาวตัวเอง

แต่ใครจะไปรู้หลินอวี้เฟิงหัวเราเสียงดังขึ้นกะทันหัน ในเสียงหัวเราะมีความหมายเบิกบานอยู่บ้าง

“เยี่ยม! เยี่ยมเชียว! ประโยคของคุณหนูหนานจือนี้ดูเหมือนง่าย ความจริงฉลาดหลากแหลม พระชายา ลูกสาวสองคนของทั้งต่อไปต้องประสบความสำเร็จแน่นอน ข้าน้อยต้องช่วยท่านสอนสุดความสามารถแน่นอน!”

หนานหว่านเยียนประหลาดเล็กน้อย

เกี๊ยวน้อยตอบไม่ถูก แต่เขาไม่ได้มีความเห็นต่างต่อเกี๊ยวน้อย เพราะเหตุนี้ มิหนำซ้ำยังชมนาง ให้กำลังใจนาง

ดูแล้วหลินอวี้เฟิงคนนี้ใช้ได้

มีความรู้กว้างขวาง คุณธรรมดูแล้วก็ใช้ได้

หนานหว่านเยียนยังถือว่าพอใจ อย่างไรเสียนางไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ มีอาจารย์สอนหนังสืออยู่สักคน นางก็วางใจหน่อย

เกี๊ยวน้อยได้ยินก็แปลกใจเล็กน้อย นางขมวดคิ้วถามเสียงเบา “จริงหรือ?”

หลินอวี้เฟิงยิ้มตอบ “จริงแท้แน่นอน”

ฟังถึงตรงนี้ เกี๊ยวน้อยก็กระโดดโลดเต้นขึ้นมา

ในใจหนานหว่านเยียนถอนหายใจยาว วางซาลาเปาลงบนพื้น ให้สองพี่น้องไปเรียนพร้อมหลินอวี้เฟิงแล้ว

นางดูแล้วอารมณ์ดีใจ หมุนตัวพูดกับพ่อบ้านกาว “ขอบใจพ่อบ้านกาว อาจารย์หลินดูแล้วใช้ได้ เป็นคนจิตใจดีซื่อตรง”

พ่อบ้านกาวกลับรีบโบกมือ ความลึกลับในสายตายิ่งเข้มข้นขึ้น

“พระชายากล่าวเกินไปแล้ว อาจารย์หลินคนนี้ คือท่านอ๋องให้ข้าน้อยไปหามา”

“ท่านอ๋องเลือกอาจารย์ที่พอใจในเรือนซีเฟิง นั่งตั้งแต่เที่ยงวันจนถึงตอนนี้ เลือกออกมาหนึ่งท่าน ท่ามกลางกลุ่มคนมากมาย บอกว่าจะให้คนที่ดีที่สุดกับพวกคุณหนู”

เขาไม่กล้าพูดว่ากู้โม่หานทำสิ่งนี้เพราะว่ากลัวหนานหว่านเยียนสอนลูกจนเสีย เพราะฉะนั้นพูดถึงตรงนี้ก็หุบปากแน่น

กู้โม่หานเลือก?

หนานหว่านเยียนสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย พูดไม่ถูกว่าดีใจหรืออะไร

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้