ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 115

พ่อบ้านกาวตอบรับอย่างเคารพ จากนั้นเงยหน้าถาม “ท่านอ๋องยังมีอะไรกำชับหรือไม่?”

กู้โม่หานขณะนี้กำลังเม้มปากครุ่นคิดภายใต้แสงเทียน ใบหน้ารูปงามเป็นเหลี่ยมคมชัดสว่างสลับกับความมืด มีความเคร่งขรึมที่แปร่งประกายจากภายในสู่ภายนอก

พอเขาคิดถึงจากนี้ไปยายหนูสองคนสามารถได้รับความรู้ที่ดี มุมปากก็อดที่จากโก่งขึ้นเป็นรูปอย่างดีใจไม่ได้

พ่อบ้านกาวเห็นกู้โม่หานยิ้มแล้ว กลับรู้สึกหวาดกลัวขนลุก เขาทดสอบถามอีกครั้ง “ท่านอ๋อง?”

กู้โม่หานดึงสติกลับมา ไอแห้งไปทีหนึ่ง “ไม่เป็นไร เจ้าไปจัดการก่อนเถิด”

พ่อบ้านกาวคำนับถอนตัวออกไป กู้โม่หานก็กลับมาถึงเรือนซีเฟิง

ในเรือนเซียงหลิน หนานหว่านเยียนบิดขี้เกียจเดินออกมาจากในเรือนมาด้านนอก

เมื่อวานเซียงอวี้บอกนางว่า รู้สึกว่ากู้โม่หานปฏิเสธการเสนอตัวของหยุนอี่ว์โหรว

หนานหว่านเยียนส่ายหน้าอย่างเอือมระอา “เชอะๆ ดูแล้วฝีมือของดอกบัวขาวน้อย (*ภายนอกดูบริสุทธิ์ แต่ความจริงกร้านโลก)ก็แย่ไปหน่อยนะ”

เมื่อคืนเขาคิดหน้าทวนหลัง ก็ยังคิดไม่ออกว่าควรใช้วิธีอะไรไปนตัดการหยุนอี่ว์โหรวสักหน่อย ลูกกลอนพูดความจริงเม็ดนั้นเก็บไว้เพื่อนางโดยเฉพาะ!

เวลานี้อวี๋เฟิงมารายงาน บอกว่าพ่อบ้านกาวพาอาจารย์ที่สุภาพเรียบร้อยคนหนึ่งมาแล้ว

หนานหว่านเยียนขมวดคิ้ว “อาจารย์?”

นางมาถึงหน้าประตูเรือน ก็มองเห็นข้างกายพ่อบ้านกาว ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งที่สุภาพเรียบร้อยในทุกท่วงท่า

คนนี้เสื้อดำทั้งตัว สีหน้าเคร่งขรึม ดูไปแล้วสง่าสูงส่งไม่รู้ทางโลก

หนานหว่านเยียนแปลกใจ คนที่ดูแล้วสี่สิบกว่า สามารถมีบุคลิกท่าทางเช่นนี้ ช่างยากที่หาเจอได้!

พ่อบ้านกาวคำนับไปทางหนานหว่านเยียน “พระชายา นี่คืออาจารย์สอนหนังสือที่มาใหม่——หลินอวี้เฟิง จากนี้ไปอาจารย์ท่านนี้ จากมาสอนหนังสือทำกลอนให้กับคุณหนูน้อยทั้งสองในเรือนเซียงหลินทุกวัน”

อาจารย์สอนหนังสือ?!

กู้โม่หานบอกว่าเชิญมาก็เชิญมาจริง?

หนานหว่านเยียนมุมปากกระตุก มองไปที่หลินอวี้เฟิง “อาจารย์หลิน สวัสดี”

หลินอวี้เฟิงคำนับต่อนางโดยสีหน้าเรียบเฉย “คำนับพระชายา ไม่ทราบว่า พระชายาให้ข้าน้อยเจอคุณหนูน้อยทั้งสองหน่อยได้หรือไม่?”

หนานหว่านเยียนขมวดคิ้ว ไม่ได้ปฏิเสธ พาเขาและพ่อบ้านกาวเข้าไปในเรือน

อย่างไรเสียกู้โม่หานส่งคนมาถึงหน้าประตูแล้ว ไม่มีเหตุผลที่นางจะไล่คน

“ซาลาเปาเกี๊ยวน้อย ออกมาพบอาจารย์!”

หนานหว่านเยียนตะโกนไปในห้อง บ่าวรับใช้ทั้งหลายที่ได้ยินความเคลื่อนไหว ต่างก็พากันมาประสมโรงกัน

“อาจารย์? พระชายาเชิญอาจารย์สอนหนังสือให้คุณหนูน้อยแล้ว?”