ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 115

สรุปบท บทที่ 115 เสนอตัวเข้าหา: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้

สรุปตอน บทที่ 115 เสนอตัวเข้าหา – จากเรื่อง ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ โดย อารั่ง

ตอน บทที่ 115 เสนอตัวเข้าหา ของนิยายประวัติศาสตร์เรื่องดัง ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ โดยนักเขียน อารั่ง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

พ่อบ้านกาวตอบรับอย่างเคารพ จากนั้นเงยหน้าถาม “ท่านอ๋องยังมีอะไรกำชับหรือไม่?”

กู้โม่หานขณะนี้กำลังเม้มปากครุ่นคิดภายใต้แสงเทียน ใบหน้ารูปงามเป็นเหลี่ยมคมชัดสว่างสลับกับความมืด มีความเคร่งขรึมที่แปร่งประกายจากภายในสู่ภายนอก

พอเขาคิดถึงจากนี้ไปยายหนูสองคนสามารถได้รับความรู้ที่ดี มุมปากก็อดที่จากโก่งขึ้นเป็นรูปอย่างดีใจไม่ได้

พ่อบ้านกาวเห็นกู้โม่หานยิ้มแล้ว กลับรู้สึกหวาดกลัวขนลุก เขาทดสอบถามอีกครั้ง “ท่านอ๋อง?”

กู้โม่หานดึงสติกลับมา ไอแห้งไปทีหนึ่ง “ไม่เป็นไร เจ้าไปจัดการก่อนเถิด”

พ่อบ้านกาวคำนับถอนตัวออกไป กู้โม่หานก็กลับมาถึงเรือนซีเฟิง

ในเรือนเซียงหลิน หนานหว่านเยียนบิดขี้เกียจเดินออกมาจากในเรือนมาด้านนอก

เมื่อวานเซียงอวี้บอกนางว่า รู้สึกว่ากู้โม่หานปฏิเสธการเสนอตัวของหยุนอี่ว์โหรว

หนานหว่านเยียนส่ายหน้าอย่างเอือมระอา “เชอะๆ ดูแล้วฝีมือของดอกบัวขาวน้อย (*ภายนอกดูบริสุทธิ์ แต่ความจริงกร้านโลก)ก็แย่ไปหน่อยนะ”

เมื่อคืนเขาคิดหน้าทวนหลัง ก็ยังคิดไม่ออกว่าควรใช้วิธีอะไรไปนตัดการหยุนอี่ว์โหรวสักหน่อย ลูกกลอนพูดความจริงเม็ดนั้นเก็บไว้เพื่อนางโดยเฉพาะ!

เวลานี้อวี๋เฟิงมารายงาน บอกว่าพ่อบ้านกาวพาอาจารย์ที่สุภาพเรียบร้อยคนหนึ่งมาแล้ว

หนานหว่านเยียนขมวดคิ้ว “อาจารย์?”

นางมาถึงหน้าประตูเรือน ก็มองเห็นข้างกายพ่อบ้านกาว ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งที่สุภาพเรียบร้อยในทุกท่วงท่า

คนนี้เสื้อดำทั้งตัว สีหน้าเคร่งขรึม ดูไปแล้วสง่าสูงส่งไม่รู้ทางโลก

หนานหว่านเยียนแปลกใจ คนที่ดูแล้วสี่สิบกว่า สามารถมีบุคลิกท่าทางเช่นนี้ ช่างยากที่หาเจอได้!

พ่อบ้านกาวคำนับไปทางหนานหว่านเยียน “พระชายา นี่คืออาจารย์สอนหนังสือที่มาใหม่——หลินอวี้เฟิง จากนี้ไปอาจารย์ท่านนี้ จากมาสอนหนังสือทำกลอนให้กับคุณหนูน้อยทั้งสองในเรือนเซียงหลินทุกวัน”

อาจารย์สอนหนังสือ?!

กู้โม่หานบอกว่าเชิญมาก็เชิญมาจริง?

หนานหว่านเยียนมุมปากกระตุก มองไปที่หลินอวี้เฟิง “อาจารย์หลิน สวัสดี”

หลินอวี้เฟิงคำนับต่อนางโดยสีหน้าเรียบเฉย “คำนับพระชายา ไม่ทราบว่า พระชายาให้ข้าน้อยเจอคุณหนูน้อยทั้งสองหน่อยได้หรือไม่?”

หนานหว่านเยียนขมวดคิ้ว ไม่ได้ปฏิเสธ พาเขาและพ่อบ้านกาวเข้าไปในเรือน

อย่างไรเสียกู้โม่หานส่งคนมาถึงหน้าประตูแล้ว ไม่มีเหตุผลที่นางจะไล่คน

“ซาลาเปาเกี๊ยวน้อย ออกมาพบอาจารย์!”

หนานหว่านเยียนตะโกนไปในห้อง บ่าวรับใช้ทั้งหลายที่ได้ยินความเคลื่อนไหว ต่างก็พากันมาประสมโรงกัน

“อาจารย์? พระชายาเชิญอาจารย์สอนหนังสือให้คุณหนูน้อยแล้ว?”

หนานหว่านเยียนเกาหัวหัวเราะอย่างเก้อเขิน พูดความจริง นางก็ไม่รู้ ล้วนเป็นซาลาเปาเองที่มีพรสวรรค์และรักในสิ่งเหล่านี้ เรียนรู้เอง

เกี๊ยวน้อยที่แอบยืนมองอยู่ที่ไม่ไกลนักกลับมุ่ยปากอย่างไม่ค่อยพอใจ กระทืบเท้าอยู่เงียบๆคนเดียว

“เฮ้อ ท่านแม่สอนพวกเราก็ดีออกไม่ใช่หรือ อยู่ดีๆทำไมต้องเชิญอาจารย์มา”

หนานหว่านเยียนดูออกว่าความจริงเกี๊ยวน้อยกลัวแล้ว เรียกอย่างอดหัวเราะไม่ได้ “เกี๊ยวน้อย รีบมาเร็ว ท่านแม่สอนเจ้าอย่างไร? เห็นแขกแล้วก็ทักทาย”

เกี๊ยวน้อยวิ่งมาอย่างไม่ค่อยพอใจ หลบหน้าหลบตา “สวัสดีอาจารย์หลิน”

หลินอวี้เฟิงไม่เพียงไม่โกรธ ดวงตากลับมีรอยยิ้ม ในเมื่อน้องสาวยังฉลาดขนาดนี้ พี่สาวก็คงใช่กระมัง?

คิดไป เขาก้มตัวพูดกับเกี๊ยวน้อย “ช่วงเวลาดีๆ ของดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิและพระจันทร์ในฤดูใบไม้ร่วงจะจบลงเมื่อไหร่?คุณจำเรื่องราวในอดีตได้มากแค่ไหน?”

เกี๊ยวน้อยเงยหน้าทันที สภาพเหมือนดั่งมั่นใจเต็มที่ “ข้อนี้ข้ารู้!”

แย่แล้ว!

หนานหว่านเยียนและซาลาเปาต่างก็ใจกระตุก

ได้ยินเพียง เกี๊ยวน้อยส่ายหัวไปมาอย่างมีท่าทางพูดว่า “ฤดูหนาวมีเนื้อฤดูใบไม้ผลิมีเกี๊ยว ล้วนกินอิ่มทุกมื้อ!”

คำพูดนี้ออกไป คนรอบข้างต่างก็อยู่ในสภาพ “ตะลึงแม้เจ้าไปทั้งปี” แม้กระทั่งหลินอวี้เฟิงก็สีหน้าเกร็งทื่อขึ้นมา.......

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้