สรุปตอน ตอนที่ 132จับตาดู หนานหว่านเยียนไว้ – จากเรื่อง ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ โดย อารั่ง
ตอน ตอนที่ 132จับตาดู หนานหว่านเยียนไว้ ของนิยายประวัติศาสตร์เรื่องดัง ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ โดยนักเขียน อารั่ง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
หนานหว่านเยียนรู้สึกว่ากระดูกทั้งตัวของนางกำลังจะแยกออกจากกัน การผ่าตัดที่มีความเสี่ยงสูง บวกกับที่ถูกกู้โม่หานกลั่นแกล้ง
ถ้าไม่มีการกระทำงี่เง่าของกู้โม่หานที่ยืนกรานจะขี่ม้า นางคงไม่เป็นเช่นนี้
หลังจากลากสังขารกลับมาถึงเรือนเซียงหลิน ในที่สุดก็เห็นอวี๋เฟิงกับเซียงอวี้
อวี๋เฟิงกับเซียงอวี้คงจะกำลังรอนางมาตลอด ทั้งสองนั่งอยู่ที่หน้าประตูเรือนเซียงหลิน และกำลังผล็อยหลับพิงกันอย่างไม่รู้ตัว
หนานหว่านเยียนรู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมาทันที นางกระซิบบอกพวกเขา “ขอบคุณมาก”
จากนั้นนางก็เดินไปที่ห้องพักด้านข้าง แล้วหยิบผ้าห่มมาคลุมให้ทั้งสองคนอย่างห่วงใย
ทั้งคู่คงจะเหนื่อยแล้ว อย่าเพิ่งปลุกพวกนางดีกว่า
เซียงอวี้ไม่รู้ว่ากำลังฝันถึงอะไรอยู่ นางขมวดคิ้วแน่น นอนพิงไหล่อวี๋เฟิง “พระชายา ไม่นะเจ้าคะ...”
ส่วนอวี๋เฟิงที่กำลังนอนน้ำลายยืด เหมือนจะรู้สึกได้ว่าคนด้านข้างกำลังหวาดกลัว เขาจึงจับมือของเซียงอวี้ไว้โดยไม่รู้ตัว “ไม่เป็นไร พระชายาจะต้องไม่เป็นไรแน่นอน อืม...”
หนานหว่านเยียนรู้สึกแปลกๆ “ไม่คิดเลยว่าพวกเจ้าสองคนจะดูเหมาะสมกันเช่นนี้”
แม้แต่ในความฝันยังฝันเหมือนกัน
นางปิดปากพยายามไม่ให้ตนเองส่งเสียงดังออกมา และยกยิ้มอย่างพอใจพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องอย่างเบามือเบาเท้า
ตรงหน้าประตูห้อง เผ็ดกับไม่เผ็ดรีบวิ่งออกมา สะบัดหางต้อนรับหนานหว่านเยียน หนานหว่านเยียนยกยิ้มแล้วพูดปลอบใจพวกเขา จากนั้น นางก็เห็นซาลาเปากอดเกี๊ยวน้อยไว้ ด้วยท่าทางง่วงงุน
เกี๊ยวน้อยยังพอจะมีสติ และกำลังลูบหลังกล่อมซาลาเปาอยู่
ทั้งสองไม่ได้เปลี่ยนมาใส่ชุดนอน ตอนนี้กำลังเอนกายนั่งพิงขอบเตียง ดูเหมือนว่าจะรอนางกลับมานานแล้ว
หนานหว่านเยียนรู้สึกหัวใจบีบรัดจนเจ็บ รู้สึกสงสารจับใจ รีบเดินไปตรงหน้าลูกทั้งสอง
พอเกี๊ยวน้อยเห็นหนานหว่านเยียน ดวงตากลมโตของนางก็เป็นประกาย นางพยายามวางซาลาเปาลงนอนอย่างเบามือ แล้ววิ่งเข้าไปในอ้อมกอดของหนานหว่านเยียน “ท่านแม่กลับมาแล้ว!”
เด็กน้อยพยายามข่มเสียงให้เบาที่สุด แล้วมุดตัวอยู่ในอ้อมกอดของหนานหว่านเยียนอย่างออดอ้อน “คิดถึงท่านแม่ที่สุดเลย!”
หนานหว่านเยียนลูบศีรษะของนางแล้วพูดว่า “แม่กลับมาแล้ว เหตุใดยังไม่นอนกันอีก”
เกี๊ยวน้อยมองไปทางซาลาเปาจากนั้นก็แก้มป่องพูดกับหนานหว่านเยียน “ไม่มีท่านแม่! พวกข้านอนไม่หลับ ซาลาเปาง่วงมาก ก็เลยนอนหลับสักพัก”
หนานหว่านเยียนรู้สึกตื้นตันใจมาก นางอุ้มเกี๊ยวน้อยเดินไปหาซาลาเปา
ซาลาเปาเหมือนจะรู้สึกได้ถึงบางอย่างในขณะที่กำลังนอนหลับ เปลือกตาของนางเริ่มขยับ มุมปากของนางยกยิ้ม “ท่านแม่ ท่านแม่กลับมาแล้วหรือ”
หนานหว่านเยียนยกยิ้ม และพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “แม่อยู่ตรงนี้แล้ว”
ซาลาเปามุดศีรษะเข้าไปในอ้อมกอดของหนานหว่านเยียน แล้วสูดดมกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์จากร่างกายของหนานหว่านเยียน “ท่านแม่กลิ่นหอม...”
นางพูดอย่างสะลึมสะลือ เสียงพูดเบาจนได้ยินไม่ชัด พูดไปพูดมาก็เผลอหลับไป
เกี๊ยวน้อยมองไปที่ซาลาเปา จากนั้นก็ทำแก้มป่องอย่างโมโหใส่หนานหว่านเยียน และพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ท่านแม่ ท่านดูเหนื่อยมาก คนใจร้ายนั่นให้ท่านแม่ทำงานหนักใช่หรือไม่”
หัวใจของหนานหว่านเยียนรู้สึกอบอุ่น นางกอดเกี๊ยวน้อยไว้ แล้วพูดว่า “แม่ไม่เป็นไร กู้โม่หานแค่ขอให้แม่ไปร่ายเวทมนตร์ เกี๊ยวน้อยไม่ต้องห่วงนะลูก”
ไม่มีอะไร ที่จะมีความสุขไปกว่าการที่รู้สึกถึงความอบอุ่นของลูกสาวทั้งสองคนนี้อีกแล้ว
นางลูบหลังสองพี่น้องอย่างเบามือ แล้วกล่อมทั้งสองนอนหลับด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยน
“ขอแค่พวกเจ้าอยู่สุขสบาย แม่ก็ดีใจแล้ว เด็กดี รอแม่มาทั้งวันแล้ว ลูกคงเหนื่อยแล้ว รีบนอนเถอะ...”
“หนานหว่านเยียนเป็นเช่นไรบ้าง?” กู้โม่หานมองลงไปที่ชายผู้นั้น แล้วจิบน้ำชา น้ำเสียงของเขาราบเรียบ ชายผู้นั้นตอบเสียงเรียบ “เรียนท่านอ๋อง บ่าวไม่พบข้อมูลที่เป็นประโยชน์เลยขอรับ”
“แต่ว่าพระชายากับคุณหนูทั้งสองรักใคร่ผูกพันกันมากจริงๆ คุณหนูทั้งสองจนถึงเมื่อสักครู่ ยังเฝ้ารอพระชายากลับมา”
“ตลอดหลายวันมานี้ บ่าวสามารถสัมผัสได้ ว่าพระชายาดูแลคุณหนูทั้งสองอย่างดี สายสัมพันธ์ระหว่างพวกนางนั้น ลึกซึ้งมากยิ่งนัก”
กู้โม่หานได้ยินก็ขมวดคิ้วขึ้นมา แววตาของเขาแปลกประหลาด “เด็กสองคนนั้น สบายดีหรือไม่”
ชายผู้นั้นยังคงก้มศีรษะ น้ำเสียงของเขายังคงเคารพนับถือ
“คุณหนูทั้งสองสบายดีขอรับ อีกทั้งยังเป็นเด็กดีมาก ท่านอาจารย์ที่ท่านอ๋องเชิญมาสอนพวกคุณหนูยังชมเชยถึงความเฉลียวฉลาดของพวกนาง ในอนาคตพวกนางจะต้องกลายเป็นผู้มีความสามารถอย่างแน่นอน”
“ในด้านการเล่าเรียนคุณหนูหนานจือจะด้อยกว่าคุณหนูหนานเสี่ยวเล็กน้อย แต่คุณหนูหนานจือเป็นเด็กที่ร่าเริงสดใส กล่าวสั้นๆ ก็คือ คุณหนูทั้งสองมีข้อดีที่แตกต่างกัน”
ชายผู้นี้คุ้นเคยกับเรื่องราวของเกี๊ยวน้อยกับซาลาเปาเป็นอย่างดี มีเหตุผลและรักษาความเคารพ
สีหน้าของกู้โม่หานค่อยๆ อ่อนโยนขึ้น
“ข้ารู้แล้ว เจ้าออกไปได้ จับตาดูหนานหว่านเยียนต่อไป”
“หนานหว่านเยียนมีกระดาษที่สามารถตรวจสอบความสัมพันธ์ทางสายเลือดได้ เจ้าจับตาดูว่ามันอยู่ที่ใด หากเจ้าหาเจอ ก็หาทางเอามันมาให้ได้!”
“ขอรับ บ่าวรับทราบ” หลังจากที่ชายผู้นั้นตอบรับ จากนั้นก็ก้มหน้าลงและเขารีบถอยออกไป
ท่านอ๋องช่างเป็นห่วงคุณหนูทั้งสองยิ่งนัก แม้ว่าเขาจะยังไม่รู้ว่าคุณหนูทั้งสองมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเขาหรือไม่ แต่เขาก็พยายามอย่างดีที่สุด และปฏิบัติต่อพวกนางเหมือนเป็นลูกของตนเอง
คงได้แต่หวังว่า ผลลัพธ์ที่ได้จะเป็นไปในทางที่ดี...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้
ไม่อัพต่อแล้วเหรอคะ อยากรู้ว่านางเอกจะใจอ่อนยอมยกโทษให้กู้โม่หานหรือเปล่า...
ฉันว่า ถ้าไม่ติดว่ามีไทเฮาคอยดูหนุนหลังรักและเอ็นดูนางเอก ป่านนี้น่าจะโดนกู้โม่หาน ทรมานจนตายล่ะ...
อ่าน ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1,846 www.sunnewsfocus.com...
อ่านยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1846 sunnewsfocus.com นะคะ...
ขัดใจหลายหย่าง 1. นางเอก - ก็รู้ว่าตัวเองสู้เเพ้อ๋องทุกครั้ง เเทนที่จะฝึกวิชาป้องกันตัวบ้าง เเต่ก็ไม่เห็นทำไร 2. ลูก - ก็เห็นอยู่ว่าเเม่ตัวเองทุกข์ใจที่ต้องอยู่กับอ๋อง เเทนที่จะสนับสนุนให้เลิก เเต่ยังจะให้คบกันต่อ คือพวกเอ็งจะขาดพ่อไม่ได้เลยรึไงฟะ 3. อ๋อง - รักเเต่ใช้วิธีผิด นางไม่ยอมก็ขังนางไว้ เจอผู้ชายคนไหนก็ขู่จะทำร้ายเค้า ? เป็นพระเอกที่ห่วยบัดซบ...
ใครที่คิดว่าหนานหว่านเยียนอคติเกินไป ลองย้อนไปดูสิ่งที่กู้โม่หานทำกับนางเอกในช่วงแรกๆ ว่ามันสมควรให้อภัยกันง่ายๆมั้ย...
ไม่แปลกหรอกที่นางเอกจะเกลียดกู้โม่หาน และไม่ยอมให้อภัยกู้โม่หาน ก่อนหน้านั้นหนานหว่านเยียนโดนทำร้ายทั้งกายและจิตใจมามาก โดนจับขังในเรือนเย็น ทั้งตั้งท้องลูก คลอดลูกเอง เลี้ยงเอง ข้าวที่จะกินแทบจะหาไม่ได้ พระเอกมักจะเลือกช่วยหยุนอี่โหรวก่อนนางเอกเสมอ สมควรได้รับที่สิ่งทำไว้ในอดีต นางเอกไม่ได้ทำอะไรผิดแต่โดนพระเอกกระทำมาโดยตลอด...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
กลับมาอัพเดทหน่อยจ้า..แอด,😁😁...