ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 138

ทุกคนเหมือนถูกฟ้าผ่า

สีหน้า​ของกู้โม่หานเปลี่ยนเป็นบูดบึ้งไปทันที “เจ้าพูดว่าอะไรนะ!”

สิ่งแรกที่เขาได้ยิน​คือชู้รัก ชู้รักของหนานหว่านเยียน!

มุมปากของหยุนอี่ว์โหรวยกยิัม นางเอ่ยถามเสียงเบา

“พ่อบ้านกาว เจ้าได้ยินผิดไปหรือไม่ แม้ว่าเมื่อห้าปีก่อนพระชายาจะเสียพรหมจรรย์ก่อนแต่งงาน แต่ว่า...”

นางรีบปิดปาก แล้ว​มองไปทางกู้โม่หานอย่างรู้สึก​ผิด “อ๊ะ ท่านอ๋องโปรดยกโทษให้​หม่อมฉันด้วย! โหรวเอ๋อร์พูดผิดไป!”

ถึงแม้​ปากพูดเช่นนี้ แต่ในใจหยุนอี่ว์โหรวกลับดีใจมาก

ผู้ชายที่นางหามาให้​หนานหว่านเยียน มาถึงแล้ว!

หนานหว่านเยียนนั่งสบายอยู่บนเก้าอี้ นางเหมือนจะรู้เรื่อง​ทุกอย่างแล้ว

อ๋อ ที่ดอกบัวขาวน้อยแอบทำอะไรลับๆ ล่อๆ ช่วงนี้ เพราะมัวยุ่งกับเรื่องนี้เองหรือ?

เซียงอวี้ตกใจจนแทบล้ม พอมองไปทางหนานหว่านเยียนกลับนิ่งเงียบ​ นางร้อนใจจนแทบบ้า!

แย่แล้ว!

ครั้งนี้พระชายาต้องแย่แน่เลย!

เมื่อห้าปีก่อนเพราะเรื่องที่พระชายาเสียพรหมจรรย์​ก่อนแต่ง ท่านอ๋องโมโห​จนสั่งให้​นำตัวพระชายาไปขังที่เรือนเย็น วันนี้ ไม่รู้ว่าพระชายาจะถูกทรมานแค่ไหน!

พอได้ยินเช่นนี้เจียงหรูเยว่ก็รู้สึกว่าสวรรค์มีตา ผลกรรมของหนานหว่านเยียนในที่สุด​ก็​มาถึง​เสียที!

นางดีใจจนลุกขึ้นมาตบโต๊ะ

“พระชายา อุตส่าห์​ได้แต่งงานกับผู้ชายที่ดีเช่นท่านอ๋องท่านกลับไม่สนใจ แต่กลับแอบไปมีชู้รักข้างนอก นี่มันทำให้ท่านอ๋อและจวนอ๋องอี้ต้องอับอายขายหน้า​ไม่ใช่หรือ?”

หยุนอี่ว์โหรวขมวดคิ้ว แล้ว​บอกให้เจียงหรูเยว่หยุดพูด ก่อนจะพูดว่า “หรูเยว่! เจ้าพูดอะไรของเจ้า!”

กู้โม่หานขมวดคิ้ว “นำตัวเข้ามา!”

เขาไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่จู่ๆ เขาก็รู้สึกไม่ชอบใจและไม่พอใจ เขาทั้งโกรธทั้งอึดอัด​ใจ​

“ขอรับ!” พ่อบ้านกาวรีบถอยออกไป ดูท่าทางของท่านอ๋องแล้ว เขากลัวว่าถ้าเขาอยู่ต่ออีกเพียงอึดใจเดียว เขาคงจะถูกหั่นเป็นชิ้นๆ

หนานหว่านเยียนมองไปทางเจียงหรูเยว่กับหยุนอี่ว์โหรวที่พูดเสริมกันด้วยสีหน้า​เย็นชา นางข่มกลั้นอารมณ์​ไว้ แล้ว​ส่งเสียง​ฮึออกมา

“ทำไม? เจ้ามีปากคนเดียวหรือไง? คนอื่นยังไม่พูดอะไรเจ้าก็พูดเองเออเองอยู่คนเดียว เจ้ารู้หรือไม่ว่าใส่ร้ายพระชายามีโทษ​เช่นไร”

กู้โม่หานขมวดคิ้วมองนิ่ง หนานหว่านเยียนผู้หญิงไร้ยางอายผู้นี้ ใกล้จะถูกลงโทษ​แล้ว แต่นางยังมีเวลามาต่อปาก​ต่อคำอีก!

นางไม่รู้จักที่จะมาอธิบายให้เขาฟังก่อนหรือไง !

หยุนอี่ว์โหรวก้าวไปข้างหน้าเพื่อจับมือของกู้โม่หาน แล้วพูดปลอบเขา “ท่านอ๋อง ใจเย็นๆ ก่อนนะเพคะ รอคนผู้นั้นมาถึง แล้ว​ค่อยตัดสิน​ลงโทษ​ก็ไม่สาย ไม่แน่ว่าพระชายาอาจจะถูกใส่ร้าย​ก็ได้”

กู้โม่หานสีหน้าเย็นชา และนิ่งเงียบ​ไม่พูดอะไร

บรรดาคุณ​หนูตระกูล​ดัง​ที่ดูอยู่รู้สึกว่าวันนี้มาไม่เสียเปล่า​ พวกนางก้มหน้า​ลงกระซิบคุย​กัน​อย่างชอบใจ

ไม่นาน ชู้รัก​ที่​ทุกคนพูดถึง ก็ถูกพ่อบ้านกาวพาตัวเข้ามา

ด้านนอก​ฝนตกหนัก ชายผู้นั้นจึงเปียกโชกไปทั้งตัว เขาลืมตาแทบไม่ขึ้น พอเห็นหนานหว่านเยียนที่เปร่งประกายท่ามกลางฝูงชน สีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความเร่าร้อน​

เขาพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากพันธนาการของคนรอบข้าง แล้วตะโกนเรียกหนานหว่านเยียน “หว่านเยียน! ข้ามารัยเจ้าแล้ว! ข้าทำงานเก็บเงินได้พอแล้ว!”