ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 152

เขาไม่สามารถซ่อนความสุขในดวงตาของเขาไว้ได้ นิ้วมือเรียวยาวถือกระดาษไว้ ยกขึ้นมามองซ้ายขวาผ่านแสงแดด

หนานหว่านเยียนใช้สิ่งนี้ตามหาลูกชายเหล่าเสิ่นจริงๆหรือ?

โลกนี้กว้างใหญ่และเต็มไปด้วยสิ่งมหัศจรรย์จริงๆ

กู้โม่หานรีบหากล่องผ้ามาหนึ่งอัน เอากระดาษทดสอบเก็บไว้อย่างระมัดระวัง พร้อมถามขึ้นว่า “ไม่ได้ถูกจับได้ใช่ไหม?”

เขาลดสายตาลงอย่างไม่กะพริบตา กลัวจะทำให้สิ่งเล็กน้อยเบาบางเหมือนปีกจักจั่นนี้แตกหัก

เซียงเหลียนโค้งคำนับ ลังเลอยู่พักหนึ่ง แล้วก็พูดตอบว่า “เรียนท่านอ๋อง พระชายาน่าจะไม่รู้ แต่ว่า....บ่าวไม่เข้าใจว่าทำไมท่านอ๋องถึงดีใจขนาดนี้? สิ่งของนี้ อัศจรรย์ขนาดนั้นจริงๆหรือ?”

นางติดตามหนานหว่านเยียนมาสักพักหนึ่งแล้ว สิ่งของแปลกประหลาดของหนานหว่านเยียนพวกนั้น นางเห็นมาแล้วไม่น้อย กระดาษอันนี้ ค่อนข้างธรรมดามาก

แต่ไม่ว่ายังไง เซียงเหลียนก็หวังว่า กระดาษเล็กๆนี้จะสามารถสร้างความมหัศจรรย์ได้

สามารถทดสอบรู้ว่า คุณหนูสองคนเป็นลูกสาวของท่านอ๋องจะดีที่สุด

กู้โม่หานพูดขึ้นอย่างมั่นใจว่า “มีประโยชน์แน่นอน จะไม่มีประโยชน์ได้อย่างไร?”

เพียงแค่เขาไม่รู้ว่าจะใช้ยังไงเท่านั้นเอง

เขาต้องไปยังค่ายทหารสักหน่อย ไปถามพวกเหล่าเสิ่น จะได้ไปเยี่ยมอาการบาดเจ็บของเหล่าเสิ่นด้วย

เซียงเหลียนยืนอยู่อย่างเคารพ พร้อมถามขึ้นด้วยท่าทีซับซ้อนว่า

“บ่าวขอละลาบละล้วงถามว่า หากคุณหนูทั้งสองเป็นลูกสาวของ ท่านอ๋องจริงๆ ท่าน...จะจัดการพระชายายังไง?”

ต่างพูดว่าแม่จะได้รับเกียรติจากการมีลูก แต่นี่เป็นแคว้นซีเหย่ ลูกสาวสำคัญที่สุด

พระชายามีลูกสาวให้ท่านอ๋องสองคน หากเป็นที่ร่ำลือออกไป ถือเป็นเรื่องสะเทือนขวัญไปทั่วใต้หล้า

แต่ท่านอ๋องกับพระชายา....ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์จะดีขึ้นมาไหม

กู้โม่หานกลับไม่คิดถึงเรื่องนี้ กระทั่งพูดออกมาอย่างไม่ครุ่นคิดเลยว่า “หนานหว่านเยียนอยากทำยังไงข้าไม่สนใจ แต่ว่าลูก จะแตะต้องไม่ได้”

ลูกสาวเป็นของเขา ไม่ว่ายังไงหนานหว่านเยียนก็อย่าคิดพรากจากไป

เซียงเหลียนได้คำตอบแล้ว หัวใจกลับแขวนขึ้นมา

เพราะพระชายารักลูกสาวยิ่งกว่าชีวิตใครๆก็รู้ หากท่านอ๋องคิดจะแย้ง ถึงตอนนั้นมีแต่จะเสียเปรียบทั้งสองฝ่าย.....

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้พวกคุณหนู เห็นได้ชัดว่าไม่ชอบเขา

กู้โม่หานไม่รู้สิ่งที่นางคิดในใจ มุมปากเขากระตุกเล็กน้อย นิ้วมือเคาะโต๊ะอยู่อย่างเหม่อลอย

“เจ้าไปแจ้งที่เรือนเซียงหลิน คืนนี้ข้าจะไปทานข้าวด้วย ให้หนานหว่านเยียนพาลูกสองคนมาด้วย”

เซียงเหลียนใจเต้นกระตุก....

ท่านอ๋องจะลงมือไวขนาดนี้เลยหรือ?

“เพคะ บ่าวจะไปจัดการเดี๋ยวนี้” เซียงเหลียนโค้งคำนับรับคำสั่งอย่างเคารพ พร้อมรีบออกมาจากเรือนซีเฟิง

กู้โม่หานเก็บกล่องผ้าใบแนบอก ก้าวเดินออกจากจวนอ๋อง ให้พ่อบ้านกาวเตรียมม้า มุ่งหน้าไปยังค่ายเสินเชื่อ

พวกเหล่าทหารค่ายเสินเชื่อเห็นกู้โม่หานมา ต่างก็ยิ้มหน้าบาน สายตาเป็นประกายแห่งความยินดี ราวกับมองเห็นแสงส่องสว่าง

รองแม่ทัพกวนวิ่งมารับแต่ไกล คนสองคนขี่ม้าอยู่ทางซ้ายขวา มาถึงตรงหน้าเต็นท์ของเสิ่นจวิน