กู้โม่หานพ่นไอร้อนใส่หน้าหนานหว่านเยียน
หนานหว่านเยียนได้ยินแล้ว ก็เบิกตาโพลง เหมือนไม่คิดว่ากู้โม่หานจะพูดจาแบบนี้ออกมาได้
แต่นางก็ตลกเหมือนกัน
“ถึงข้าจะไม่รู้จักพอแล้วยังไง? เจ้าอย่ามายุ่งกับข้านะ? ไสหัวไป อย่ามาขวางทางข้า!”
นางปัดมือของกู้โม่หานออก เตรียมเดินออกไปด้วยสีหน้าไม่พอใจ
กู้โม่หานอยากคว้ามือของหนานหว่านเยียนไว้ แต่กลับคว้าได้แค่แขนเสื้อของนาง ทันใดนั้นเสียง ‘แควก’ ดังขึ้น กระโปรงสีแดงของหนานหว่านเยียนก็ฉีกออกตั้งแต่ไหล่ของนาง
กู้โม่หานรู้สึกมือว่างเปล่า
ตอนที่ก้มหน้าลงไป ก็เห็นเศษแขนเสื้อสีแดงยังอยู่ในมือของเขา
ไหล่ของหนานหว่านเยียนถูกเปิดออก มองดูเศษผ้าในมือของเขา แล้วมองดูไหล่ของตัวเอง ก็รู้สึกโมโหมาก
“กู้โม่หาน เจ้าจะทำอะไรกันแน่?!”
กู้โม่หานกลับโกรธกว่านางอีก ผู้หญิงบ้า นางใส่เสื้อผ้าบางขนาดนี้ คิดจะปล่อยตัวให้ชายอื่นง่ายๆงั้นเรอะ?!
“ข้าทำอะไร?! เจ้าดูตัวเองก่อนสิ?” เขามองดูผิวขาวเนียนของนาง ทั้งโกรธทั้งโมโห “เป็นแม่คนแล้วมีจิตใจไม่ดีอีก พาเด็กเสียคน วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้าให้เข็ดหลาบ!”
ว่าแล้ว เขาก็คว้าข้อมือเรียวเล็กของนางแล้วดึงเข้าไปในอ้อมแขนของเขา สัมผัสนุ่ม ๆ ระหว่างนิ้วของเขาทำให้เขาตกใจและทำให้หัวใจของเขาเจ็บปวด
เขากัดฟัน แต่ควบคุมความใจร้อนไม่ไหวอีกต่อไป “ในเมื่อเจ้าไม่พอใจขนาดนี้ งั้นข้าจะทำให้เจ้าพอใจเอง!”
หนานหว่านเยียนตกตะลึง เงยหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ มองดูใบหน้าที่บึ้งตึงของกู้โม่หาน
“กู้โม่หาน! เจ้าเป็นบ้าอะไร?! เจ้าอย่าลืมนะ ข้าเคยวางยาพิษเจ้า……อื้ม!”
ยังพูดไม่ทันจบ ริมฝีปากของชายหนุ่มก็กดลงไปที่ริมฝีปากนุ่มของนาง เต็มไปด้วยความแค้นและโกรธ บดขยี้ริมฝีปากของหนานหว่านเยียนอย่างรุนแรง
กู้โม่หานทนไม่ไหวอีกต่อไป การท้าทายในวันนี้ของหนานหว่านเยียน ทำเอาเขาอดทนไม่ไหวอีกต่อไป!
ความปรารถนาของเขาที่จะเอาชนะผู้หญิงถูกกระตุ้น และเขาต้องการให้หนานหว่านเยียนรับรู้——
นางเป็นพระชายาของเขา! เป็นผู้หญิงของเขา!
คนอื่นไม่กล้าแตะต้องนาง นางอย่าคิดนอกใจ!
เขาจับแขนของหนานหว่านเยียนด้วยมือข้างเดียว ไม่ให้โอกาสนางตอบโต้ ต่อมา เขาก็คลำหาเอวของหนานหว่านเยียน แล้วดึงอย่างรุนแรง!
ให้ตายสิ!
สัตว์เดรัจฉาน!
หนานหว่านเยียนโกรธจนกัดฟัน ทันใดนั้นก็โกรธจนดวงตาแดงก่ำ ความโกรธแผ่ซ่านออกมาจากรอบกายของนาง
ตาอ๋องบ้ากล้าขืนใจนางงั้นเหรอ แถมยังทำในตอนที่มีสติอีก
เขาลืมยัยผู้หญิงในจวนเขาแล้วหรือไง?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้
ขัดใจหลายหย่าง 1. นางเอก - ก็รู้ว่าตัวเองสู้เเพ้อ๋องทุกครั้ง เเทนที่จะฝึกวิชาป้องกันตัวบ้าง เเต่ก็ไม่เห็นทำไร 2. ลูก - ก็เห็นอยู่ว่าเเม่ตัวเองทุกข์ใจที่ต้องอยู่กับอ๋อง เเทนที่จะสนับสนุนให้เลิก เเต่ยังจะให้คบกันต่อ คือพวกเอ็งจะขาดพ่อไม่ได้เลยรึไงฟะ 3. อ๋อง - รักเเต่ใช้วิธีผิด นางไม่ยอมก็ขังนางไว้ เจอผู้ชายคนไหนก็ขู่จะทำร้ายเค้า ? เป็นพระเอกที่ห่วยบัดซบ...
ใครที่คิดว่าหนานหว่านเยียนอคติเกินไป ลองย้อนไปดูสิ่งที่กู้โม่หานทำกับนางเอกในช่วงแรกๆ ว่ามันสมควรให้อภัยกันง่ายๆมั้ย...
ไม่แปลกหรอกที่นางเอกจะเกลียดกู้โม่หาน และไม่ยอมให้อภัยกู้โม่หาน ก่อนหน้านั้นหนานหว่านเยียนโดนทำร้ายทั้งกายและจิตใจมามาก โดนจับขังในเรือนเย็น ทั้งตั้งท้องลูก คลอดลูกเอง เลี้ยงเอง ข้าวที่จะกินแทบจะหาไม่ได้ พระเอกมักจะเลือกช่วยหยุนอี่โหรวก่อนนางเอกเสมอ สมควรได้รับที่สิ่งทำไว้ในอดีต นางเอกไม่ได้ทำอะไรผิดแต่โดนพระเอกกระทำมาโดยตลอด...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
กลับมาอัพเดทหน่อยจ้า..แอด,😁😁...
รออัพเดทนะคะ...
ขอเรื่อง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
อยากอ่านต่อค่ะ ไม่อยากให้นางเอกให้อภัยเลย ถึงแม้ว่าพระเอกจะถูกนางร้ายหลอก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า พระเอกทำร้ายนางเอกหนักหนาสาหัส ทำนางเอกตายและเกือบตายมาหลายรอบ ชอบข่มเหงบังคับจิตใจ ไหนจะเลือกช่วยนางร้ายก่อนนางเอกทุกที แล้วยังเลือกทำร้ายนางเอกเพื่อนางร้าย สมควรทิ้งมันค่ะ...