ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 252

ถึงแม้รองแม่ทัพอวี๋จะเป็นคนหยาบๆ แต่ทหารล้วนเคยบาดเจ็บกันทั้งนั้น กลับฟังเข้าใจมาก

หนานหว่านเยียนเพิ่งพูดจบ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของกู้โม่หาน——

“เมื่อกี้วิธีที่อ๋องเฉิงฝึกซ้อมพวกเจ้าไม่ถูกต้อง ข้าคิดได้ว่า ให้พระชายาช่วยสอนวิธีผ่อนคลายร่างกายและกล้ามเนื้อให้พวกเจ้า เป็นยังไง?”

ทุกคนโหร้องขึ้นมา ต่างก็ตะโกนขึ้นพร้อมกันว่า “พระชายา! พระชายา!”

หนานหว่านเยียนกำลังจะหนี โดนกู้โม่หานเรียกโดยไม่ทันตั้งตัว จนเกือบสะดุดล้ม

นางรีบหันไปมองกู้โม่หาน ตอนนี้ชายหนุ่มอยู่บนแท่นฝึก กอดอกมองนางอย่างท้าทาย และเสียงโหร้องของพวกทหาร ก็ดังขึ้นเรื่อยๆ

รองแม่ทัพอวี๋ก็พูดโน้มน้าวข้างๆ “พระชายา ท่านแสดงให้พวกเราดูหน่อยสิ?”

หนานหว่านเยียนไม่มีโอกาสปฏิเสธเลย ขณะเดียวกันนางก็คิดวิธีแก้แค้นได้แล้ว นางแสยะยิ้มเย็นชามองไปยังกู้โม่หาน “ได้”

นางสอนวิธีการผ่อนคลายให้พวกทหารได้ ทหารประชาชนปรองดองกัน การร่วมมือเป็นสิ่งสำคัญ

กู้โม่หานยื่นมือไปให้นาง หนานหว่านเยียนกลับเบือนหน้าหนี เดินขึ้นบันไดไป

กู้โม่หานหรี่ตาเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

หนานหว่านเยียนโน้มตัวให้พวกทหารเล็กน้อย และพูดเกรงใจว่า “ถึงแม้ข้าจะไม่เป็นวิทยายุทธ แต่รู้วิธีการออกกำลังกาย และรู้ว่าการฝึกซ้อมท่าเดิมๆ จะทำให้กล้ามเนื้อและข้อต่อทำหน้าที่มากเกินไป”

“ตอนนี้ข้าจะสอนวิธีการนวดคลายกล้ามเนื้อแบบง่ายๆให้ทุกคน ข้าจะสาธิตรอบเดียว ทุกคนโปรดตั้งใจดูด้วย”

ว่าแล้ว นางก็ไม่รอให้กู้โม่หานตั้งตัว ก็กระชากเขาไปข้างๆ ให้เขานั่งลง “อันดับแรกเลยคือการนวดคลายกล้ามเนื้อแขนขาส่วนล่าง”

กู้โม่หานมองนาง สายตาไม่เข้าใจ

เขานั่งลงตามที่หนานหว่านเยียนสั่ง ยื่นขาซ้ายออกไป “ข้าไม่รู้ว่า เจ้ารู้เรื่องพวกนี้ด้วย?”

เขาแค่พูดไปงั้น ไม่คิดว่าหนานหว่านเยียนจะเป็นจริงๆ

หนานหว่านเยียนมองเขาอย่างเย็นชา ไม่พูดพร่ำทำเพลง

นางวางนิ้วโป้งซ้ายขวาไว้ที่หลังน่องของเขา ใกล้กับข้อต่อหัวเข่า แล้วกดลงไปแรงๆ