ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 253

โดยเฉพาะหนานหว่านเยียน นางเคยลองหมดแล้ว ทำไมถึงกล้าโกหกหน้าด้านๆแบบนี้!

หนานหว่านเยียนอึ้งไปสามสิบวิ ก็ถึงรู้ตัวว่าเขาพูดถึงครั้งแรกของพวกเขา นางหน้าแดงระเรื่อแล้วต่อยไปที่กู้โม่หานทันที

“หน้าไม่อาย!”

กู้โม่หานรีบจับมือของนางไว้ ฝ่ามือที่ใหญ่และหยาบนั้นจับมือของหนานหว่านเยียนไว้แน่น แล้วกอดนางไว้แน่นกว่าเดิม

“ครั้งเดียวได้สองคน เจ้ายังกล้าบอกข้าไม่ดีอีกงั้นเหรอ?”

หนานหว่านเยียนจะบ้าตายแล้ว ใบหน้างามนั้นแดงระเรื่อไปหมด

กู้โม่หานเป็นอะไรไป กล้าพูดเรื่องแบบนี้กับนางแล้วเหรอ เขายังใช่กู้โม่หานที่พูดเรื่องแบบนี้แล้วสีหน้าเปลี่ยนอยู่หรือเปล่า?

นางมองค้อนแล้วพูดแทงใจดำเขา

“ข้าบอกแล้ว เด็กสองคนไม่ใช่ของเจ้า! ช่วงนี้เจ้าโดนไม้หน้าสามทุบหัวมาหรือไง ชอบคิดไปเอง!”

เรื่องมาถึงวันนี้แล้ว กู้โม่หานไม่เชื่อว่าเด็กไม่ใช่ของเขา ถึงจะไม่ใช่ เขาก็จะเชื่อว่าเด็กสองคนเป็นของเขา

กู้โม่หานอดทนกับความเจ็บปวด จ้องมองหนานหว่านเยียนในอ้อมกอด ในใจกลับสบายขึ้นมาก “หนานหว่านเยียน เจ้าชอบหลอกคน ข้าไม่เชื่อคำพูดของเจ้าแล้ว และใกล้ถึงวันเกิดของข้าแล้วด้วย วันนั้น……”

กู้โม่หานคิดแล้วก็ไม่พูดออกมา ตอนงานเลี้ยงวันเกิดเขาจะประกาศเรื่องตัวตนของเด็กๆออกไป

หนานหว่านเยียนกลับไม่ได้คิดอะไร วันเกิดเขา นางไม่อยากไปร่วมหรอกนะ แต่วันนั้นเขาอย่าคิด ‘อภัยโทษ’ ยัยตอแหลนั่นเด็ดขาด ขอแค่เรื่องนี้เท่านั้น

แต่ว่า……ถึงยัยตอแหลจะออกมาแล้ว นางก็จะให้ยัยตอแหลนั่นกินลูกกลอนพูดความจริง แล้วส่งนางเข้าวังไป!

“วันเกิดเจ้าเกี่ยวอะไรกับข้า? เจ้าปล่อยตัวข้าได้แล้ว พวกทหารยังรอเจ้าอยู่นะ!”

กู้โม่หานเก็บอาการไว้ก่อน เขาปล่อยหนานหว่านเยียนออก แล้วมองไปยังพวกทหาร พูดอย่างหนักแน่นว่า: “ฝีมือของพระชายาดีมาก ข้ารู้สึกสบายขึ้นเยอะเลย พวกเจ้าทำตามที่พระชายาสอนด้วยนะ นวดทุกวันด้วย วันนี้พอแค่นี้ก่อน แยกย้ายกันไปฝึกซ้อมได้แล้ว”

“ขอรับ ท่านอ๋อง! ขอบพระคุณพระชายาขอรับ!” พวกทหารตะโกนดังก้องค่ายเสินเชื่อ

ทุกคนจับคู่กันฝึกซ้อม ต่างก็ตื่นเต้นจนพูดไม่ออก

ในใจของทุกคน กู้โม่หานกับหนานหว่านเยียนเหมือนคู่สร้างคู่สม และเป็นบุพเพสันนิวาสด้วย!

คนแข็งแกร่งร่วมมือกัน ถึงจะฝ่าฟันไปได้ทุกอุปสรรค!

วันนี้ที่ค่ายเสินเชื่อ หนานหว่านเยียนได้แฟนบอยมาอีกแล้ว ครองตำแหน่งการเป็น ‘ลูกพี่ใหญ่’ ในใจของพวกเขาไปแล้วเรียบร้อย

กู้โม่หานอุ้มหนานหว่านเยียนเดินไปหารองแม่ทัพอวี๋ แล้วพูดกับเขาอย่างตั้งใจ

“ต่อไปกู้โม่เฟิงมาหาเรื่องพวกพี่น้อง เจ้าสั่งคนมารายงานข้า จำไว้ว่าให้พวกพี่น้องพักผ่อนให้ดี พักผ่อนเต็มอิ่มถึงจะมีแรงฝึกซ้อมได้”

ทุกคนได้ยินแล้วก็น้ำตารื้น รีบพูดขอบคุณกู้โม่หาน