ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 256

หนานหว่านเยียนไม่มีเวลามองสีหน้าคนอื่นเลย นางตรวจสอบปากของหยีเฟย ลิ้มมีความเหลืองและหนืด และยังมีสารพิษบัวแปดหัวใจหลงเหลืออยู่ด้วย

นางขมวดคิ้วเป็นปม ใช้ผ้าขนหนูเช็ดสารพิษที่เหลือเบาๆ

จากนั้นก็สังเกตดูขวดยาที่เป็นหลักฐานชี้ผิดนาง เห็นว่าขวดยาทุกขวดมีสารพิษหลงเหลืออยู่ แต่สารพิษพวกนี้ยังแห้งไม่หมด พิสูจน์ได้ว่า คนที่ใส่ร้ายนาง เพิ่งวางยาพิษเมื่อคืน!

หนานหว่านเยียนแสยะยิ้มเย็นชา มีความคิดหนึ่งขึ้นมาทันที

หวางหมัวมัวตักน้ำร้อนกลับมา ก็รีบถามหนานหว่านเยียนทันทีว่าควรทำอะไรต่อ

ที่จริงนางก็รู้ดีแก่ใจ ความริษยาเกลียดชังในวังไม่ได้ง่ายขนาดนั้นเลย และครั้งก่อนหนานหว่านเยียนก็รักษาหยีเฟยเต็มที่ นางก็เก็บไว้ในใจเสมอ

นางค่อนข้างเชื่อใจหนานหว่านเยียนทีเดียว

หนานหว่านเยียนบิดผ้าให้แห้งแล้ววางไว้ตรงข้อต่อของหยีเฟย และสั่งหวางหมัวมัวว่า “ถ้าเย็นแล้วก็เปลี่ยนนะ บัวแปดหัวใจไม่ได้เป็นเพียงแค่ยาพิษเท่านั้น แถมยังเย็นมากด้วย ซึ่งอาจส่งผลเสียต่อข้อต่อได้ง่าย”

หวางหมัวมัวพยักหน้าอย่างหนักแน่น น้ำตารื้นเต็มขอบตา

ตอนนี้เอง กู้โม่เฟิงก็กลับมา เผ้าผมเสื้อผ้ายุ่งเหยิงหมด เห็นได้ชัดว่าวิ่งไปที่สำนักหมอหลวงมา

“สำนักหมอหลวงเริ่มต้มยาแล้ว บอกว่าเดี๋ยวจะส่งมาให้”

กู้โม่หานขมวดคิ้วมองเขา สายตาเต็มไปด้วยความสับสน “ขอบใจมาก”

กู้โม่เฟิงทำท่าไม่พอใจ แล้วกลับหลังหันไปหาหนานชิงชิง

หยีเฟยกินยาแล้วสักพัก ก็เริ่มหยุดกระตุก หมอหลวงเจียงได้รับคำสั่งจากฮ่องเต้ ก็เริ่มวัดชีพจรให้หยีเฟย

สีหน้าของเขาตกตะลึงมาก มองหนานหว่านเยียนอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ชีพจรของหยีเฟย เป็นปกติแล้ว! พระชายาถอนยาพิษได้สำเร็จ!”

“พระชายาอี้เก่งมากจริงๆ! กระหม่อมขอนับถือจากใจจริง!”

พอพูดแบบนี้ออกไป ทุกคนก็ตกตะลึงมากกว่าเดิม

ถอนได้จริงงั้นเหรอ?!

บัวแปดหัวใจเป็นยาพิษที่ไม่มีใครถอนมันได้เลยนะ!

วิชาแพทย์ของหนานหว่านเยียนแข็งแกร่งมากแค่ไหนกันนะ?!

กู้โม่หานก็ถึงวางใจได้ ใบหน้าหล่อเหลานั้นก็เริ่มตั้งสติได้ เขาไม่รู้ว่า ถ้าเสด็จแม่ตายไป เขาควรจะทำยังไง……

อย่างน้อย เขาจะต้องล้างมลทินให้จวนเฉิงเซี่ยงให้ได้!

สายตาของฮ่องเต้เต็มไปด้วยเลศนัย สีหน้าผ่อนคลาย

“พระชายาอี้เก่งจริงๆเลยนะ ช่วยหยีเฟยไว้ได้ก็ดี ข้าจะคิดว่าเจ้าไม่ใช่คนร้าย แต่เรื่องนี้เกี่ยวกับเจ้า เจ้าจะต้องหาคำอธิบายให้ข้าให้ได้”

ที่จริงหนานหว่านเยียนก็พอจะเดาได้แล้ว คนที่อยากฆ่าหยีเฟยมีเยอะมาก แต่คนที่อยากฆ่าหยีเฟยแล้วใส่ร้ายนาง นอกจากหนานชิงชิงแล้ว เกรงว่าจะไม่มีคนอื่นอีก

เมื่อกี้ไม่ได้พูด เพราะกังวลว่านางยังล้างมลทินไม่ได้และอาจจะโดนห้ามได้ง่าย แทนที่จะก่อเรื่องแบบนั้น เอาเวลานั้นไปช่วยหยีเฟยจะดีกว่า

แต่ตอนนี้ อาการของหยีเฟยเริ่มทรงตัวได้แล้ว นางมีเวลาตอบโต้แล้วล่ะ!

หนานหว่านเยียนเงยหน้ามองฮ่องเต้ “เสด็จพ่อ คนร้ายตอนนี้อาจจะยังอยู่ในวัง ตอนนี้ลูกจะลากตัวมันออกมาให้เองเพคะ!”

สายตาของทุกคนเปลี่ยนไป ว่าไงนะ? คนร้ายอยู่ในวังเหรอ?!

และ หนานหว่านเยียนยังจะลากตัวคนร้ายออกมาอีก?!

สถานการณ์พลิกผันแบบนี้ ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ

กู้โม่หานก็มองหนานหว่านเยียนอย่างแปลกใจ ไม่รู้ว่านางพูดจริงหรือหลอก

สีหน้าของฮ่องเต้ตึงเครียด “อนุญาต”

หนานหว่านเยียนมองไปยังหวางหมัวมัว “หวางหมัวมัว ขอถามหน่อย ในตำหนักมีไป่จื่อเซียงไหม?”

หวางหมัวมัวรีบตอบว่า “มีเจ้าค่ะ หยีเฟยชอบใช้ไป่จื่อเซียงมาก! ในตู้นั้นมีเจ้าค่ะ”

“เอามาให้ข้าที”