ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 309

ตอนนี้ความทรงจำของเขากลับคืนมาแล้ว สถานะ ตำแหน่งของหว่านหว่านนั้นไม่ธรรมดา ถึงกู้โม่หานจะเป็นถึงท่านอ๋อง ก็ใช่ว่าจะคู่ควรกับนาง

ให้ราชวงศ์ชดใช้ด้วยความตาย?

เฮ้อ กล้าพูดออกไปมาได้

กู้โม่หานไม่สนใจคำพูดที่เย่อหยิ่งเช่นนี้อยู่แล้ว นัยน์ตาของเขาลึกซึ้ง แฝงไปด้วยแววสำรวจ ท่าทีกลับยิ่งน่ากลัวกว่าเมื่อกี้

“เจ้าบอกว่าสถานะของข้าไม่คู่ควรหนานหว่านเยียน แล้วเจ้ามีอะไรคู่ควร?”

เขาเดารู้ว่าโม่หวิ่นหมิงต้องการบีบบังคับให้เขารู้จักถอยเมื่อรู้ว่าสถานการณ์ยากลำบาก แต่เขาไม่ใช่คนขี้ขลาด จะตกใจกับคำพูดไร้สาระแบบนี้หรือ

แต่คำพูดของโม่หวิ่นหมิงนั้นน่าคิด เขาเป็นถึงอ๋องอี้ เป็นเทพสงครามที่มีชื่อเสียง สถานะแบบนี้กลับไม่คู่ควรลูกสาวเฉิงเซี่ยง?

โม่หวิ่นหมิงจ้องมองดูเขา ด้วยท่าทีสง่างามสูงส่งและโดดเด่น พูดขึ้นอย่างเชื่องช้าเรียบเฉยว่า “ข้าคู่ควรกว่าเจ้า”

น้ำเสียงฟังดูสงบสุขุม แต่แฝงไปด้วยพลังอำนาจที่เป็นธรรมชาติ

กู้โม่หานเหมือนได้ยินคำพูดน่าขำ มองควักเขาแล้วพูดขึ้นว่า

“คุยโวโอ้อวด ข้าขอเตือนเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย อย่าคิดอะไรกับหนานหว่านเยียน หากกล้าแตะต้องนาง ข้า....จะฆ่าเจ้า”

พูดเสร็จ เขาสะบัดแขนเสื้อแล้วจากไป วินาทีที่หันร่างไป ใบหน้าหล่อเหลาดุดันขึ้นมาทันที

ตอนนั้นหลังจากที่โม่หวิ่นหมิงกับโม่หวิ่นชิงมาถึงเมืองหลวง ก็เกิดเรื่องแปลกประหลาดอย่างต่อเนื่อง เริ่มแรกเขายังไม่ค่อยใส่ใจ ตอนนี้ดูแล้ว สถานะโม่หวิ่นหมิงน่าจะไม่ธรรมดา

เฮ้อ เขาก็อยากดูว่า เบื้องหลังโม่หวิ่นหมิงมีพลังอำนาจแค่ไหน

ที่ทำให้เขามีความกล้าหาญขนาดนี้ กล้าเพ้อฝัน คิดแตะต้องผู้หญิงของเขา....

โม่หวิ่นหมิงหรี่ตาลง จับจ้องมองเงาหลังกู้โม่หาน คิดอยากที่จะมองให้ทะลุปรุโปร่ง

เมื่อกี้เขาเห็นชัดเจนแล้ว สถานที่นี้อยู่นานต่อไปไม่ได้แล้ว กู้โม่หานหลงรักหว่านหว่านอย่างลึกซึ้ง

หากพวกเขาอยากจากไป คงต้องมีคนมาช่วย ยังไงกู้โม่หานก็ไม่ใช่คนธรรมดา ไม่ปล่อยคนไปง่ายๆแน่

นิ้วมือของเขาเคาะที่วางมือเบาๆ พร้อมพูดขึ้นว่า “ออกมา”

เงาดำมาปรากฏด้านข้างเขาทันที คุกเข่าอยู่อย่างอ่อนน้อม พร้อมพูดขึ้นว่า “นายท่านมีอะไรรับสั่ง?”

บนใบหน้าหล่อเหลาดั่งหยกของโม่หวิ่นหมิง ฉายแววท่าทีเยือกเย็น พร้อมพูดสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า

“แจ้งพวกเขา ให้มารับข้าที่แคว้นซีเหย่”

“จับตาดูกู้โม่หาน หากเขาคิดทำอะไรหว่านหว่าน ก็จัดการเขาเลย”

เงาดำสะดุ้ง แต่ก็ตอบรับว่า “ขอรับ”

จากนั้น เงาร่างสีดำก็หายไปกับความมืด ราวกับไม่เคยปรากฏตัวขึ้น

ค่ำคืนนี้ จวนอ๋องอี้ไม่สงบสุข