ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 310

“สนมรักพูดถูก พรุ่งนี้ให้พวกเขาเข้าวัง ร่วมทานข้าวเย็นด้วยกัน”

ได้ยินแบบนี้ ใบหน้าที่ได้รับการดูแลอย่างดีของชีกุ้ยเฟย เผยรอยยิ้มอย่างลึกซึ้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “เพคะ หม่อมฉันจะทำการรับสั่งของฝ่าบาท”

นางได้ยินข่าวมาว่า ที่ผ่านมาไทเฮาไปยังจวนอ๋องอี้ แล้วได้ยินเสียงของเด็กอยู่ที่นั่น

ทุกคนต่างก็รู้ หนานหว่านเยียนกับกู้โม่หานไม่ถูกกันมานานหลายปี แล้วจะมีลูกได้อย่างไร?

เจ้าสิบกับลูกสะใภ้ต่างก็บอกว่าไม่เห็น แต่ข่าวที่แพร่ออกมานั้นต้องมีมูลความจริง นางยอมเชื่อดีกว่าปล่อยไป หากเป็นความจริง ยังเป็นลูกสาว งั้นก็จะแย่

ดังนั้น นางจะฉวยโอกาสมีงานเลี้ยงในวัง ไปสืบเรื่องเด็กให้รู้เรื่อง.....

ไม่นานฟ้าก็สว่าง พระอาทิตย์ค่อยๆคืบคลานโผล่ออกมา

ภายในเรือนเซียงหลิน

หนานหว่านเยียนเมาทั้งคืน จึงปวดหัวอย่างมาก

นางจับข้างเตียงพยายามลุกขึ้นมา มือข้างหนึ่งกุมขมับที่แทบจะระเบิด คลื่นไส้อยากอาเจียนเป็นบางครั้ง

เมื่อคืนดื่มเยอะไปหน่อย ไม่เพียงดื่มจนตัวเองจำอะไรไม่ได้ ยังทุกข์ทรมานขนาดนี้

เกี๊ยวน้อยกับซาลาเปาน้อยล้างหน้าแต่งตัวเสร็จแล้ว แก้มน้อยสองคนแดงระเรื่อ น่ารักน่าเอ็นดูยิ่งนัก

พวกนางวิ่งมาหาหนานหว่านเยียนอย่างดีใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “ท่านแม่ ท่านแม่ตื่นแล้วหรือ”

หนานหว่านเยียนหอมแก้มลูกน้อยทั้งสองคน พร้อมพูดขึ้นว่า “อืม ลูกแม่ตัวหอมมากเลย”

“ท่านแม่ก็หอมมาก ท่านแม่ ท่านรู้ไหม เมื่อคืนท่านมีอารมณ์รัก”

เกี๊ยวน้อยตบหลังมือหนานหว่านเยียนอย่างจริงจัง ซาลาเปาน้อยมองดูหนานหว่านเยียน พร้อมผงกหัวเห็นด้วย

หนานหว่านเยียนแทบสำลัก พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้ามีอารมณ์รัก?”

หนังสือพวกนั้น ให้เด็กทั้งสองคนนี้ดูอีกไม่ได้แล้ว ไม่อย่างนั้นไม่รู้ว่าจะได้ยินอะไรจากปากพวกเขาอีก

แต่นางค่อนข้างงุนงงกับคำว่ามีอารมณ์รัก พวกนางหมายความว่าอย่างไร

เซียงอวี้ยกน้ำแกงสร่างเมาเดินเข้ามาพอดี ได้ยินแล้วก็ตกใจจนถ้วยน้ำมือเกือบตก

นางรีบเดินมาพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า “พระชายา นี่เป็นน้ำแกงสร่างเมา ท่านรีบดื่มตอนร้อนๆ”

บรรพบุรุษน้อยสองคนนี้ อะไรก็กล้าพูด

หนานหว่านเยียนมองดูเซียงอวี้ พร้อมพูดขึ้นว่า “เซียงอวี้ เมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

เซียงอวี้กลืนทำลายลงคออย่างลำบาก มองดูหนานหว่านเยียน พร้อมถามขึ้นอย่างระแวดระวังว่า “พระชายาท่าน....จำอะไรไม่ได้แล้ว?”

หนานหว่านเยียนขมวดคิ้ว นิ้วเรียวยาวแตะปลายคาง ในหัวสมองยังคงว่างเปล่า แล้วส่ายหัวเบาๆ

“ข้าจำได้เพียงว่าข้าทำเนื้อปิ้งย่างให้ลูกทั้งสองคน ร้องเพลงด้วยกัน ท่านน้าก็รำดาบอยู่ข้างๆ จากนั้นก็จำไม่ได้แล้ว”

เดิมนางไม่อยากดื่มเยอะขนาดนั้น แต่ต่อมามีความสุขอย่างมาก จึงควบคุมตนเองไม่ได้

ลืมไปว่าเจ้าของร่างเดิมดื่มเหล้าได้แย่มาก

“ท่านลืมไปแล้วหรือ ก็ดีนะ” เซียงอวี้ยกมือลูบอกอย่างค่อยโล่งใจ ไม่รู้ทำไมหน้าถึงได้แดงระเรื่อขึ้นมา หันไปอย่างเอียงอาย พร้อมพูดขึ้นว่า

“แต่ว่าเมื่อคืน...ท่านพูดจากับบ่าวแปลกๆ จากนั้น....”

เซียงอวี้พูดอธิบายอยู่อย่างอ้อมแอ้ม