ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 340

หนานหว่านเยียนอยากจะชกหน้าเขาจริงๆ แต่ก็อดทนไว้ แสยะมุมปากพูดว่า “หลงตัวเอง ข้าแค่อยากจะบอกว่า ผู้คนจำนวนมาก ล้วนแต่เป็นชายชราที่มีบุคลิกภาพเป็นปัญญาชน มีความเย่อหยิ่งมีศักดิ์ศรีของตัวเอง ท่านทำให้พวกเขามายืนข้างท่านได้ ก็นับว่าโชคดีมากแล้ว”

พูดตามตรง ในตอนแรกนางยังคิดว่างานเลี้ยงน้ำชานี้จะกลายเป็นการประชุมที่จริงจังและเย็นชา พูดไปพูดมาก็ไม่ได้ความจริงจากใจอยู่ดี แต่นางไม่คาดคิดว่ากู้โม่หานจะตรงไปตรงมาขนาดนี้ เป้าหมายของเขาชัดเจนมาก

พูดจนขุนนางพวกนั้นตั้งตัวรับไม่ทัน ผลลัพธ์ก็ไม่เลว

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง นางก็วางขาที่เจ็บลง หาท่วงทาที่สบาย “เจ้าคารมไม่ธรรมดา ขอเพียงไปเยี่ยมกระท่อมสามครั้ง(การไปเชื้อเชิญขอความช่วยเหลือหรือไปเยี่ยมเยียนด้วยความจริงใจ) คนเหล่านี้จะเป็นของคุณโดยพื้นฐาน”

“หืม? เยี่ยมกระท่อมอะไร?” กู้โม่หานคิ้วขมวดขึ้นเรื่อยๆ พอเห็นหนานหว่านเยียนห่างจากเขาไปอีก ในใจก็ยิ่งหงุดหงิด

เขาจึงลุกขึ้นอย่างสง่างาม ก้าวเท้ายาวไปทางด้านหนึ่ง แล้วนั่งลงข้างๆ หนานหว่านเยียน

เขาหันหน้าไป จ้องมองสตรีผู้มีท่าทีระแวดระวังอย่างจริงจัง “ได้ยินไม่ชัด”

หนานหว่านเยียนทำอะไรเขาไม่ได้ เมื่อคิดให้รอบคอบ บรรพบุรุษเหล่านี้ไม่เข้าใจความหมายของคำว่าไปเยี่ยมกระท่อมสามครั้งจริงๆ ดังนั้นนางจึงลุกขึ้นนั่งและอธิบาย

“เยี่ยมกระท่อมสามครั้ง ความหมายก็ตามชื่อเลย คือการไปเยี่ยมที่กระท่อมสามครั้ง กระท่อมเป็นชื่อสถานที่”

“กาลครั้งหนึ่งเคยมีคนผู้หนึ่งที่มุ่งมั่นจะพิชิตโลก ต้องการเอาชนะนักปราชญ์ด้วยวิธีการทุกรูปแบบ ดังนั้นเขาจึงไม่เกรงกลัวต่อความยากลำบาก ไปเยี่ยมเยียนนักปราชญ์ผู้นี้สามครั้งติดต่อกัน ในที่สุดด้วยความจริงใจของเขา ทุกอย่างก็เป็นไปได้ เขาได้ในทุกสิ่งที่ต้องการ แล้วยังได้โลกใบนี้อีกด้วย”

ไม่รู้ทำไม กู้โม่หานมองผู้หญิงที่อยู่ใกล้เขาแค่คืบที่พูดจาเป็นคุ้งเป็นแคว ในใจเกิดความประหลาดใจเล็กน้อย ยิ่งไปกว่านั้น ยังจดจำและชื่นชมนาง

เขายิ่งรู้สึกว่า หนานหว่านเยียนในตอนนี้เป็นเหมือนดวงดาวยามค่ำคืน ที่ส่องแสงสว่างระยิบระยับได้ตลอดเวลา

นอกจากใบหน้านี้ นางไม่มีความคล้ายคลึงกับหนานหว่านเยียนคนก่อนเลย

สายตาของกู้โม่หานลุ่มลึก “คิดไม่ถึงเลยว่า เจ้าจะรู้อะไรมากมาย”

เมื่อหนานหว่านเยียนได้รับคำชม จมูกของนางก็เชิดขึ้น “แน่นอน ข้ารู้อะไรมากมาย!”

เมื่อกู้โม่หานเห็นความภาคภูมิใจของนาง ก็อดมีความคิดที่จะหยอกล้อนางไม่ได้

“พระชายารู้หลายสิ่งหลายอย่างจริงๆ ชอบอ่านหนังสือทุกประเภท เช่นเดียวกับพวกหนังสือที่อ่านเมื่อเช้านี้ คิดว่ามีเรื่องที่ยังรู้อีกมาก”