ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 35

คิ้วและตาของไทเฮาขมวดกันเป็นก้อน ดวงตาหรี่ลงครึ่งหนึ่ง บอกไม่ถูกว่าไม่พอใจหรือว่าไม่เข้าใจกันแน่

ในดวงตาของเจียงหรูเยว่เต็มไปด้วยความสะใจ นางลุก “ซวบ” ขึ้นมาในที่นั่งของสมาชิกสตรี มือข้างหนึ่งเท้าเอวไว้ อีกข้างหนึ่งชี้ไปที่หนานหว่านเยียน “พระชายาอี้วันนี้ยังสอนวิธีปฏิบัติตัวแก่ข้าอยู่เลย แต่คิดไม่ถึงว่าพระชายาอี้ต่างหากที่เป็นคนที่ไม่รู้จักมารยาทที่สุดคนนั้น!”

น้ำเสียงของนางเฉียบแหลม ไม่ให้โอกาสหนานหว่านเยียนได้อธิบายเลยแม้แต่น้อย

หนานหว่านเยียนมองไปที่เจียงหรูเยว่อย่างเย็นชา “ของขวัญที่ข้าส่งให้กงกงพิธีการ ไม่ใช่ต้นไม้กระถางนี้”

เจียงหรูเยว่ยิ้มเย้ยหยันออกมา: “เจ้าบอกว่านี่ไม่ใช่ของขวัญของเจ้า เช่นนั้นเจ้าก็ลองหาดู ในตำหนักแห่งนี้ยังมีอะไรที่เจ้ามอบให้อีก? ถึงแม้จะเป็นของขวัญธรรมดา แต่อย่างน้อยก็เป็นของขวัญชิ้นหนึ่งนะ”

หยุนอี่ว์โหรวก็มองดูหนานหว่านเยียนเช่นกัน “พระชายาอี้ บางทีท่านอาจจะมีเหตุผลอย่างอื่น ทำให้การเลือกของขวัญวันเกิดให้ไทเฮาล่าช้าไป แต่ว่าไทเฮาชอบท่านขนาดนี้ แล้วก็ยังเป็นวันเกิดของนางอีก......ท่านทำแบบขอไปทีเช่นนี้ มันไม่ดีเลยจริงๆ”

หยุนอี่ว์โหรวกับเจียงหรูเยว่ผลัดกันตำหนิ หนานหว่านเยียนมองดูพวกนางอย่างเย็นชาครู่หนึ่ง นังตอแหลสองคนนี้ ไม่สร้างเรื่องก็จะตายใช่ไหม

แต่ตอนนี้นางไม่มีเวลามาสนใจพวกนาง ถูนิ้วมือครุ่นคิดหามาตรการตอบโต้อย่างจริงจัง

เจียงหรูเยว่เห็นหนานหว่านเยียนไม่พูดอะไรแล้ว นึกว่านางร้อนตัวแล้ว ในใจรู้สึกได้ใจและสะใจมาก

เมื่อครู่หนานหว่านเยียนทำให้นางอับอายขนาดนั้น ในที่สุดตอนนี้ก็หาโอกาสแก้แค้นนางได้แล้ว!

บรรยากาศตึงเครียดไปชั่วขณะหนึ่ง

ทุกคนต่างก็กำลังรอดูหนานหว่านเยียนถูกลงโทษอย่างหนัก ทางที่ดีสุดคือถูกไทเฮาเกลียด อับอายจนไม่มีหน้าอยู่ในราชวงศ์ซีเย่นับแต่นี้ไป!

ทันใดนั้น ก็มีคนคนหนึ่งเดินออกมาจากกลุ่มคน เอ่ยปากกล่าวขึ้นมาอย่างเคร่งขรึม: “ขอฝ่าบาทโปรดประทานอภัยด้วย เท่าที่กระหม่อมดูแล้ว พืชชนิดนี้ไม่ใช่พืชธรรมดา”

คนคนนี้ก็คือบิดาผู้ให้กำเนิดของหนานหว่านเยียน——หนานฉีซานเฉินเซี่ยงแห่งแคว้นซีเย่

ได้ยินคำพูด สายตาของทุกคนต่างก็มองไปทางหนานฉีซานอย่างพร้อมเพรียงกัน สายตาตกตะลึง

แม้แต่หนานชิงชิง ก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

พ่อคนนี้ของนาง ในเวลาปกติไม่สนใจเรื่องหนานหว่านเยียนเลยด้วยซ้ำ วันนี้ถึงกับช่วยนางพูดขึ้นมาได้?

ฮ่องเต้กวาดตามองหนานฉีซานครู่หนึ่ง น้ำเสียงไม่พอใจ “เฉินเซี่ยงนี่คือกระตือรือร้นในการปกป้องลูกสาว ต้องการจะแก้ต่างให้จวนอ๋องอี้หรือ?”

หนานฉีซานกล่าวตอบอย่างเคารพนบนอบ: “กราบทูลฝ่าบาท กระหม่อมไม่เคยมีความคิดเช่นนี้มาก่อน เพียงแต่ตอนที่ทัศนาจรสมัยยังเป็นหนุ่ม โชคดีเคยเห็นพืชชนิดนี้มาก่อน พืชชนิดนี้มีชื่อว่าผูหย่า คือพืชสายพันธุ์ประหลาดที่ในรอบพันปีจะพบได้ในโลกเพียงครั้งเดียว ในร้อยปีจะออกดอกเพียงครั้งเดียว กลีบดอกไม้สามารถทำเป็นยาได้ สามารถยืดอายุให้ยืนยาว ช่วยให้ร่างกายแข็งแรง โรคต่างๆไม่กล้ำกราย!”

ขณะที่พูดไป เขาก็หยุดไปอีกครู่หนึ่ง “เท่าที่กระหม่อมดูมา ถึงแม้คำพูดจะไม่สามารถเชื่อได้หมด แต่พืชชนิดนี้หายากจริงๆ ไม่ใช่วัชพืชริมทาง แต่เป็นสมบัติที่หาได้ยากในโลก”

สิ้นเสียง ทุกคนฮือฮาขึ้นมาในทันที!

อะไรนะ!

หญ้าต้นนี้ถึงกับเป็นสมบัติหายากในโลก? ? !

นี่มันสมเหตุสมผลหรือ!

หนานหว่านเยียนเองก็ทำหน้างุนงง

วันนี้พระอาทิตย์ขึ้นมาทางทิศตะวันตกหรือ?

โดยพื้นฐานแล้วหนานฉีซานกับร่างเดิมมีความสัมพันธุ์ทางผลประโยชน์เท่านั้น ไม่ได้มีความสัมพันฉันพ่อลูกที่จริงใจต่อกัน