ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 378

ท่านพ่อเคยได้ยินแล้ว แต่พ่อจ๋าดูจะสนิทกว่า

เขาอยากให้เด็กสองคนเรียกเขาว่าพ่อจริงๆ

ท่านแม่ยังไม่เคยบอกว่าเรียกกู้โม่หานว่าพ่อได้หรือเปล่า นางจะทำเรื่องที่ทำให้ท่านแม่ไม่มีความสุขไม่ได้

เกี๊ยวน้อยมองดูใบหน้าของกู้โม่หานแล้วรู้สึกลำบากใจมาก ครุ่นคิดแล้วก็ถึงพูดว่า “ต่อไปไม่ว่าจะมีใครอยู่หรือไม่ ข้าจะเรียกลุงว่าท่านพ่อ ดีหรือไม่? ท่านพ่อ ขอร้องท่านล่ะ ——”

ถึงแม้จะไม่ได้ยินคำว่าพ่อจ๋า แต่กู้โม่หานก็ยังมีความสุขจนยิ้มออกมาอยู่ดี

จาก ‘ลุงกู้’ เป็น ‘ท่านพ่อ’ ก็ถือว่าเป็นการพัฒนาที่ก้าวกระโดดแล้ว

“ได้ ข้าตกลง” กู้โม่หานยิ้ม ในใจรู้สึกอบอุ่นมาก “ตอนกลางคืน ข้าจะเตรียมของขวัญที่จะทำให้ท่านแม่พวกเจ้าแปลกใจและคิดไม่ถึงแน่นอน”

“จริงเหรอ?” เกี๊ยวน้อยไม่ถามเขาว่าคืออะไร ก็ยึดหลังตรงอย่างตื่นเต้น แก้มแดงระเรื่อยิ้มหน้าบานอย่างพอใจ “เย้! ขอบใจท่านพ่อมาก!”

ทำให้ท่านพ่อกับท่านแม่คืนดีกัน คงจะอีกไม่นานแล้วล่ะ!

หนานหว่านเยียนถูกซาลาเปาน้อยเรียกออกไปเพื่อให้อาหารปลา จากนั้นเด็กน้อยก็ให้นางกลับห้อง

หนานหว่านเยียนรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วกลับไปในห้องอีกครั้ง

นางเห็นกู้โม่หานกำลังอุ้มเกี๊ยวน้อย แต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา

นางไม่ได้พูดอะไร

‘ความผิดปกติ’ ทั้งวันของซาลาเปาน้อยและเกี๊ยวน้อย ก็เพื่อทำให้หนานหว่านเยียนกับกู้โม่หานคืนดีกัน

แต่หนานหว่านเยียนจิตใจแน่วแน่ ไม่หวั่นไหวเลย กู้โม่หานก็พูดน้อยมาก การจะให้ทั้งสองอยู่ด้วยกันนั้นยากมาก

จนกระทั่งหลี่หมั่วมัวที่อยู่ข้างกายไทเฮาเข้ามาบอกให้พวกเขาไปกินข้าว เกี๊ยวน้อยกับซาลาเปาน้อยก็ถึงรู้สึกโล่งอก

สักพักหลังจากนั้น หนานหว่านเยียนกับกู้โม่หานก็พาสองพี่น้องไปที่ตำหนักหลักหลวนเฟิ่ง

ทุกคนทำความเคารพหนานหว่านเยียนกับกู้โม่หาน และเด็กอีกสองคน

ไทเฮามองดูเจ้าก้อนน้อยวิ่งเข้ามาหานาง ก็ยิ้มหน้าบานทันที “ไอ้หยา วิ่งช้าหน่อย!”

นางอ้าแขนโอบกอดเด็กสองคนไว้

เกี๊ยวน้อยกำลังจะพูด ก็ได้ยินเสียงดังขึ้นหน้าประตู “ราชโองการ——”

กู้โม่หานกับหนานหว่านเยียนสบตากัน รีบพาเด็กสองคนคุกเข่าลง ทั้งตำหนักหลวนเฟิ่ง นอกจากไทเฮาแล้ว ทุกคนก็รีบคุกเข่าลงฟังรับฟัง

เฟิ่งกงกงที่เข้ามารายการราชโองการก็พูดขึ้นว่า “ฝ่าบาทมีรับสั่ง ในวันที่สิบห้าเดินหนึ่ง อ๋องอี้กู้โม่หานจะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นไท่จื่ออย่างเป็นทางการ! ส่วนลูกสาวหนานจื่อและหนานเสี่ยวได้รับการแต่งตั้งเป็นอานผิงจวิ้นจู่และอานเล่อจวิ้นจู่ ทุกเดือนได้รับเงินเดือนเหมือนองค์หญิง ด้วยเคารพยิ่ง!”

วันที่สิบห้าเดือนหนึ่ง? งั้นก็เหลืออีกแค่เดือนเดียวน่ะสิ

กู้โม่หานอึ้ง สองมือรับราชโองการและทำความเคารพ “ลูกน้อมรับสั่ง ขอบพระคุณเสด็จพ่อ——”

“ไท่จื่อรีบลุกขึ้นเถิด” เฟิ่งจงฉวนเดินเข้ามาด้วยสีหน้าประจบ แทบจะคุกเข่าให้กู้โม่หานอยู่แล้ว “ข้าน้อยได้นำราชโองการมาถึงแล้ว ตอนนี้ขอตัวกลับไปรายงานก่อน”

กู้โม่หานสายตาเย็นชาไร้ความรู้สึก

“เฟิ่งกงกงเชิญตามสบาย”

เฟิ่งกงกงไปแล้ว หนานหว่านเยียนก็ให้เด็กสองคนลุกขึ้น ขมวดคิ้วด้วยสีหน้ามืดมน

ไม่คิดว่าอีกเดือนก็จะแต่งตั้งแล้ว

เวลาสั้นๆแค่นี้ นางจะช่วยกู้โม่หานครองอำนาจ และจากไปอย่างราบรื่นได้ไหมนะ……

ไทเฮาพึงพอใจมาก กอดเด็กสองคนเอาไว้แน่น นั่งบนตักคนละข้าง “อีกเดือนเดียว พวกเจ้าก็จะได้เข้าพิธีพร้อมกับท่านพ่อของพวกเจ้า และได้เป็นจวิ้นจู่น้อยผู้สูงศักดิ์”

ซาลาเปาน้อยกะพริบตาปริบๆ เกี๊ยวน้อยถามอย่างไม่เข้าใจ: “อะไรคือพิธีการเหรอเพคะ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้