ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 401

เหลียงเยว่อึ้ง มองหยุนเหิงอย่างตกตะลึง

เมื่อก่อนคนที่ด่าหนานหว่านเยียนแรงที่สุดก็คือหยุนเหิงนะ?

วันนี้เขาเป็นอะไรไป ไม่ด่าหนานหว่านเยียน แต่กลับปกป้องนาง เขากินยาลืมเขย่าขวดหรือไง?!

หนานชิงชิงหรี่ตามองหนานหว่านเยียนกับหยุนเหิง นางเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัยเช่นกัน

ต้องรู้ว่าหยุนเหิงเป็นคนพูดจาตรงไปตรงมา ดื้อรั้นไม่ฟังใคร อยากซื้อใจเขานั้นยากมาก หนานหว่านเยียนทำได้ยังไงกัน……

บนหอจูหยุน

กู้โม่หานได้ยินทุกคนด่าว่าหนานหว่านเยียน สีหน้าของเขามืดมน แก้วในมือกำลังจะฟาดลงไปที่เหลียงเยว่ในจวนกั๋วกง แต่หนานหว่านเยียนปรากฏตัวเสียก่อน

นางมาแล้ว สายตาของเขาอ่อนโยนขึ้นมาทันที แก้วก็ยังอยู่ในมือเหมือนเดิม

แต่พอเห็นหยุนเหิงกับหนานหว่านเยียนใกล้กันขนาดนั้น ‘เพี้ยง!’ เขาบีบแก้วในมือจนแตกละเอียด แล้วกลิ้งตกลงพื้น

อวี๋เฟิงที่เห็นแล้วก็ไม่กล้าหายใจแรงด้วยซ้ำ “ท่าน ท่านอ๋อง มือของท่าน……”

กู้โม่หานจ้องเขม็งหนานหว่านเยียน ใบหน้าเย็นชา อวี๋เหิงระมัดระวัง ไปเอาแก้วมาเทเหล้าให้เขาใหม่

ท่านอ๋องก็จริงๆเลย บอกแล้วให้บุกไปที่จวนกั๋วกงเลย แบบนี้พระชายาก็จะไม่โดนคนอื่นจับจ้องอีก ท่านอ๋องยังปกป้องพระชายาได้ด้วย……

ตอนนี้ ณ จวนกั๋วกง

ทุกคนอึ้งกันหมด หนานหว่านเยียนมองหยุนเหิง แล้วกวาดตามองไปยังเหลียงเยว่

เหลียงเยว่รู้สึกตัว ก็รีบคุกเข่าไปยังหนานหว่านเยียน

“ไม่ ไม่ใช่แบบนั้นนะเจ้าคะ หม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจจะว่าร้ายพระชายาเลย เมื่อครู่หม่อมฉันพูดอะไรไม่คิด แม่ทัพน้อยหยุนกับพระชายา ได้โปรดอย่าถือสาข้าเลย”

หยุนเหิงไม่สนใจความเป็นความตายของเหลียงเยว่เลย เอาแต่มองหนานหว่านเยียน แล้วรอนางออกคำสั่ง

วันนี้หนานหว่านเยียนไม่ได้มาเบ่งอำนาจ นางมาร่วมงานเลี้ยง ฮูหยินกั๋วกงที่เป็นผู้จัดงานยังไม่ได้พูดอะไรเลย นางจะทำให้ฮูหยินกั๋วกงเสียหน้าไม่ได้ แต่ก็ต้องเชือดไก่ให้ลิงดู

หนานหว่านเยียนมองค้อนเหลียงเยว่ “วันนี้เป็นงานเลี้ยงน้ำชาของฮูหยินกั๋วกง เพื่อไม่เป็นการรบกวนฮูหยิน เจ้าก็คุกเข่าคำนับยอมรับผิดแล้วกัน แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไป”

เหลียงเยว่กัดฟัน ในใจไม่พอใจ แต่ตอนนี้หนานหว่านเยียนเป็นถึงว่าที่ไท่จื่อเฟย นางมีเรื่องด้วยไม่ได้ จึงต้องคุกเข่าคำนับขอโทษแต่โดยดี

“หม่อมฉันพูดมากไปเอง ขอพระชายาโปรดให้อภัย”

เซียงอวี้เห็นเหลียงเยว่มีท่าทีไม่พอใจ ในใจก็แอบด่าไปสองคำ แต่หนานหว่านเยียนยังไม่ได้พูดอะไร นางก็เลยไม่ได้พูดอะไร

เพราะยังไงพระชายามางานเลี้ยงของฮูหยินกั๋วกงครั้งแรก ก็ต้องไว้หน้านางด้วย จะให้ฮูหยินมีภาพความทรงจำที่ไม่ดีต่อพระชายาไม่ได้

หยุนเหิงเห็นหนานหว่านเยียนไม่ถือสา เขาก็ยิ้มแล้วเอ่ยชมว่า: “สมแล้วที่เป็นถึงพี่นางฟ้า จิตใจยังดีมากอีกด้วย!”

ทุกคนก็ตกตะลึงตาค้าง มองดูหยุนเหิงด้วยความอึ้ง หนานหว่านเยียนไม่สนใจทุกคน เปลี่ยนจากใบหน้าเย็นชา แล้วยิ้มแย้มมองไปยังฮูหยินกั๋วกง

“ฮูหยิน ระหว่างทางช้าไปหน่อย ขอฮูหยินกั๋วกงให้อภัย นี่เป็นของขวัญที่ข้าเตรียมมา ฮูหยินเชิญดูเจ้าค่ะ”

ว่าแล้ว หนานหว่านเยียนก็ให้เซียงอวี้เอาของขวัญที่เตรียมไว้ออกมา เมื่อวานบอกว่าจะเข้าร่วมงานเลี้ยง นางก็ให้คนไปเตรียมของขวัญมา

ฮูหยินกั๋วกงกลับไม่มองของขวัญด้วยซ้ำ ให้คนรับไว้ แล้วทำความเคารพหนานหว่านเยียน น้ำเสียงเรียบเฉยไม่มีอารมณ์ใดๆ