ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 424

ไม่คิดว่าจะเป็นคนของกู้โม่หาน？！

เฉินเป่าฉวนยิ่งตื่นตระหนก อ๋องอี้ไม่ชอบยุ่งเรื่องราชสำนักมาตลอดไม่ใช่หรือ

ทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนเป็นกระตือรือร้นเช่นนี้ได้

และ ให้เขาเข้าไปฟ้องร้อง นั้นไม่เท่ากับเป็นการเอาเรื่องที่จัดการส่วนตัวได้ มาเปิดเผยหรือ

สำหรับเขาแล้ว ไม่ได้ประโยชน์อะไรทั้งนั้น ไม่เพียงฉีกหน้าหนานฉีซานโดยตรง ยังอาจเป็นการล่วงเกินพระชายาเฉิงได้ไม่คุ้มเสีย

สีหน้าเฉินเป่าฉวนทะมึนขึ้น “ไม่ทราบว่าอ๋องอี้ทำเช่นนี้ มีจุดประสงค์อันใด”

อวี๋เฟิงขยับกริชในมือ ลำคอเฉินเป่าฉวนมีเลือดไหลซึมออกมาเล็กน้อย

“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้จุดประสงค์ของท่านอ๋อง เจ้ารู้เพียงว่า หากเจ้าไม่ไปฟ้องร้อง ท่านอ๋องจะเอาหลักฐานกระทำผิดของบุตรชายเจ้า ไปให้ศาลต้าหลี่（เป็นชื่อหน่วยงานราชการ หนึ่งในเก้าสำนักใหญ่แห่งราชสำนัก）”

“บุตรชายเจ้าข่มเหงอิสตรี ฆ่าคนเป็นผักเป็นปลา ทั้งบีบบังคับฮูหยินเฉิงเซี่ยง ความผิดหลายกระทงรวมกันถือเป็นโทษตาย แต่ถ้าหากเจ้าไปฟ้องร้อง ท่านอ๋องจะไม่มีทางแตะต้องเขา”

“บุตรชายเจ้าเป็นเพียงเหยื่อที่มองคนผิด ถูกเฉิงเซี่ยงบังคับล่อลวง ก็พอจะเก็บชีวิตไร้ค่านั้นเอาไว้ได้ ส่วนเรื่องอุกอาจที่เจ้าเก็บกวาด แทนบุตรชายเจ้าหลายต่อหลายครั้ง จะไม่เปิดเผยออกมา ท่านมหาบัณฑิตไตร่ตรองให้ดีแล้วค่อยตอบข้า”

นี่อ๋องอี้กำลังเอาชีวิตบุตรชาย กับอนาคตของเขา มาข่มขู่เขา!

สีหน้าเฉินเป่าฉวนซีดลงทันที กำหมัดแน่น

ไม่ว่าเฉินชิงเยี่ยนจะไร้ประโยชน์แค่ไหน ก็ยังเป็นลูกคนเดียวของเขา เขามีภรรยาและบุตรีมากมาย แต่มีบุตรชายเพียงคนเดียว หากตายไป ด้วยเขาอายุเท่านี้แล้วก็เป็นเรื่องยากหากจะมีอีกคน

เขามาถึงตำแหน่งนี้ในตอนนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย หากฝ่าบาทรู้ว่าเขาทำเรื่องไร้มโนธรรม ไม่มีทางปล่อยเขาไปง่ายๆ แน่

ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องที่เกิดขึ้นที่จวนกั๋วกงวันนี้ เห็นได้ชัดว่ายัยแก่อสรพิษฮูหยินเฉิงเซี่ยงนั้นปองร้ายพระชายาอี้บังคับล่อลวงให้บุตรชายของเขาก่อเรื่อง แต่สุดท้ายก็ถูกวางหลุมพราง

บุตรชายเขากลับถูกลากเข้าไปมีเอี่ยว ตอนนี้ทั้งถูกไม้โบย ได้รับโทษหนัก!

เป็นจวนเฉิงเซี่ยงที่ไร้เมตตา งั้นก็อย่าโทษว่าเขาไม่เที่ยงธรรม！

“ข้ารับปากเจ้า จะไปฟ้องร้องเดี๋ยวนี้ แต่ขออ๋องอี้รักษาสัญญา ไม่แจ้งความบุตรชายข้า!”

เมื่ออวี๋เฟิงได้รับคำตอบ “เวลาไม่คอยท่า รีบเข้าวังเถอะ”

พูดจบ เขาก็เก็บกริชลง หายไปในพริบตา

เฉินเป่าฉวนผ่อนลมหายใจอย่างเหลือความหวาดผวาอยู่ มองจดหมายที่กระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะ ในนั้นยังมีข้อความหนึ่ง เขียนไว้ว่า “ยังมีหลักฐานอีกหลายฉบับ คอยรอดูพฤติกรรมท่านมหาบัณฑิต”

เฉินเป่าฉวนกระวนกระวายอยู่เดี๋ยวหนึ่ง ฉีกข้อความออก ดวงตาเบิกกว้างด้วยความโกรธ

กู้โม่หานช่างร้ายกาจเสียจริง เมื่อก่อนยังคิดว่าเขาเป็นลูกหมาป่าที่รู้เพียงการทำสงคราม ไม่มีความทะเยอทะยาน คาดไม่ถึงจะเป็นถึงหมาป่าเจ้าเล่ห์ดุร้ายตัวหนึ่ง!

อ๋องอี้บังคับให้เขาไปฟ้องร้อง เอาเรื่องฉาวโฉ่พวกนี้ออกมาเปิดเผย นั้นจะเป็นการพัวพันผู้คนกับเรื่องต่างๆ มากมายมหาศาล！